Pressan - 10.12.1992, Síða 9

FIMMTUDAGUR PRESSAN 10. DESEMBER 1992
9
Hæstiréttur
DÆMIR ÞRJA LOGMENN TIL
AB GREIBA HÁAN MÁLS-
KOSTNAD VEGNA TILHÆFO-
LAOSRA ÁFRVJANA
Með skömmu milli-
bili hefur Hæstirétt-
ur dæmt þrjá hæsta-
réttarlögmenn til að
greiða háar upphæð-
ir í málskostnað
ásamt skjólstæðing-
um sínum. Ástæða
þessara hörðu við-
bragða réttarins er
að hann taldi áfrýj-
anirnar tilhæfulaus-
ar og til þess eins
fallnar að tefja eðli-
legar niðurstöður
mála.
Hæstiréttur hefur með
skömmu millibili dæmt þrjá
hæstaréttarlögmenn, þá Björgvin
Þorsteinsson, Jón Oddsson og
Kristján Stefdnsson, til að greiða
refsimálskostnað með skjólstæð-
ingum sínum vegna þess að lög-
mennirnir stóðu fyrir tilhæfulaus-
um áfrýjunum á uppboðsmálum.
Slík málalok eiga sér engin for-
dæmi.
Síðasti dómurinn var kveðinn
upp nú 2. desember í máli Sigur-
bjargar Unnar Óskarsdóttur
gegn íslandsbanka, Lífeyrsissjóði
Dagsbrúnar og Framsóknar, Líf-
eyrissjóði verslunarmanna, Al-
mennu málflutningsskrifstofunni
sf., Gjaldheimtunni í Reykjavík og
Stellu Friðgeirsdóttur. Lögmaður
Sigurbjargar var Björgvin Þor-
steinsson hæstaréttarlögmaður.
Krafðist hann þess að ómerkt yrði
þriðja og síðasta nauðungarupp-
boð, sem fram fór á hluta fast-
eignarinnar Flúðasels 70 4. nóv-
ember 1991. Hæstbjóðandi var
Stella Friðgeirsdóttir með boð
upp á 5,7 milljónir króna.
Hæstiréttur, sem þarna var
skipaður þeim Hrafni Bragasyni,
Haraldi Henryssyni og Pétri Kr.
Hafstein, sagði í niðurstöðu sinni:
„Málsskot þetta er sýnilega til þess
eins fallið að tefja ffamgang nauð-
ungarsölunnar. Þetta verður að
átelja harðlega og dæma sóknar-
aðila og lögmann hennar óskipt til
að greiða varnaraðilum kæru-
málskostnað..Björgvin og
skjólstæðingur hans voru því
dæmd sameiginlega („in solid-
um“) til að greiða 120.000 krónur
Athyglisvert uppboð átti sér til daemis stað á eigninni Háholti 3 í Garðabæ árið 1988. Þinglýstur eigandi var Hreiðar Svavarsson fram-
kvæmdastjóri. Veðskuldir voru um 60 milljónir að núvirði en brunabótamat helmingi lægra. Hæstbjóðandi var LúðvíkThorberg Hall-
dórsson kaupsýslumaður en hann og Hreiðar höfðu átt í viðskiptum. Lögmaður Hreiðars, Grétar Haraldsson hæstaréttarlögmaður,
áfrýjaði uppboðinu. Þegar síðan átti að taka málið fyrir í Hæstarétti 17. janúar 1992, eða nærri fjórum árum síðar, var fallið frá áfrýjun-
inni og uppboðið stóð þá allt í einu. Þá fyrst reyndi á hvort Lúðvík gæti staðið við uppboð sitt.
Ekki er kunnugt hver saga hússins er síðan, en nú er Brunabótafélag fslands þinglýstur eigandi eftir að hafa leyst eignlna til sín á nauð-
ungaruppboði í ágúst. Hreiðar býr þó enn f húsinu.
Kristján Stefánsson hæstarétt-
arlögmaður: Dæmdur til að
greiða 90.000 krónur í máls-
kostnað ásamt skjólstæðingi
sfnum.
Jón Oddsson hæstaréttarlög-
maður: Dæmdur til að greiða
225.000 krónur ásamt skjól-
stæðingi.
. í kærumálskostnað. Þess má geta
að greiðslugeta skjólstæðinganna í
þessum málum hlýtur að vera
verulega löskuð, þannig að ætla
má að málskostnaðurinn falli að
miklu eða öllu leyti á lögmennina
sjálfa.
JÓN ODDSSON DÆMDUR
TIL AÐ GREIÐA 225 ÞÚS-
UND ÁSAMT SKJÓLSTÆÐ-
INGI
Annar dómur svipaðs eðlis féll
nokkrum dögum áður eða 25.
Fyrir Hæstarétti voru meginrök
Jóns að uppboðsskilmálar hefðu
ekki verið nægilega kynntir og of
seint framlagðir. Það kom hins
vegar ffam að engar athugasemdir
um uppboðsskilmála komu ffam í
uppboðsréttinum. Hafnaði því
rétturinn viðbárum Jóns og benti
þar að auki á að mótmælin varð-
andi uppboðsskilmála væru allt of
seint framkomin. Segir Hæstirétt-
ur í niðurstöðu sinni: „Málsrök
sóknaraðila eru sýnilega haldlaus
og málsskotið til þess eins fallið að
tefja framgang nauð-
ungarsölunnar. Það er
á hendur 13 aðilum og
mátti sjá fyrir að það
myndi auka á „erfiðan
fjárhagsvanda" sókn-
araðila, sem vikið er að
í greinargerð lög-
nóvember. Það var
máli Elinar Gísladótt-
ur gegn níu aðilum
sem gert höfðu kröfu í
húseign hennar. Þann
dóm kváðu upp
hæstaréttardómararn-
ir Haraldur Henrysson, Hjörtur
Torfason og Guðmundur Skafta-
son. Lögmaður Elínar er Jón
Oddsson og krafðist hann þess að
þriðja og síðasta uppboð á fast-
eigninni Neðstaleiti 18 í Reykja-
vík, sem fram fór 27. september
1991, yrði fellt úrgildi.
Flúðasel 70.
manns hennar fyrir Hæstarétti."
Jón og skjólstæðingur voru því
dæmd til að greiða hverjum og
einum varnaraðila, sem voru níu
talsins, 25.000 krónur eða 225
þúsund samtals. Hjörtur Torfason
skilaði séráliti þar sem hann taldi
að Jón ætti ekki að greiða máls-
kostnað. Um efnishlið málsins var
hann hins vegar sammála hinum
dómurunum.
HAFÐIMARGOFT VERIÐ í
SAMSKONAR MÁLUM VIÐ
ÍSLANDSBANKA
Dómur í fyrsta málinu af þess-
um gekk 25. september og var það
í máli Ólafs Harðar Sigtryggsson-
ar gegn íslandsbanka. Lögmaður
hans var Kristján Stefánsson. ís-
landsbanki krafðist þess þá þegar
að Kristján yrði látinn greiða
málskostnað eins og rétturinn síð-
ar féllst á.
Málið snerist um uppboðsmeð-
ferð á fasteigninni Hömluholti í
Eyjahreppi, sem hófst 8. febrúar
1988. Það var Útvegsbanki fslands
hf. sem óskaði eftir uppboðinu
vegna veðskuldabréfs í eigu Út-
vegsbanka Islands, útgefnu af
Skipasmiðjunni Herði hf. 25. nóv-
ember 1986. Bréfið var strax kom-
ið í vanskil 1. maí 1987.
Eftir mikið og langt þóf var svo
komið að búið var að ákveða upp-
boð á eigninni 29. febrúar 1992.
Uppboðsþoli áfrýjaði þeim úr-
skurði til Hæstaréttar og byggði
mál sitt á því að íslandsbanki ætti
ekki aðild að málinu. fslandsbanki
benti á að Ólafur hefði rekið á
annan tug dómsmála gegn bank-
anum sem öll snerust um sams-
konar skuldabréf án þess að nefha
þessi lagarök áður. Sagði bankinn:
„Ljóst sé að sóknaraðili sé að
valda óþarfa drætti á málinu af
ásetningi og hafi uppi vísvitandi
rangar kröfur.“ Þess vegna var
þess krafist að Kristjáni yrði um
leið gert að greiða málskostnað.
Hæstiréttur segir í niðurstöðu
sinni: „Málsrök sóknaraðila eru
sýnilega haldlaus og málsskotið til
þess eins fallið að tefja framgang
nauðungarsölunnar.“ Ólafur og
Kristján voru því dæmdir til að
greiða 90.000 krónur í kærumáls-
kostnað.
ALVARLEG MISNOTKUN
„Að sjálfsögðu hefði átt að vera
búið að taka á þessu fyrir löngu,“
sagði fulltrúi sýslumanns, sem oft
hefur kynnst slíkum uppboðs-
meðferðum, í samtali við blaðið
og bætti við: „Þetta er auðvitað
rosaleg misnotkun á grundvelli
réttarfarsins. Við erum með tvö
dómsstig til að tryggja að mál fái
örugglega sanngjarna og réttláta
meðferð. Að notfæra sér Hæsta-
rétt, sem er æðsti dómstóllinn, á
þann hátt að sporna gegn því að
kröfuhafar nái fram óskilyrtum
rétti sínum með tilgangslausu
málsskoti, er að fótumtroða allt
það sem mönnum, sem starfa í
dómgæslunni, er heilagt.“
Þrátt fyrir að þessir lögmenn
séu þeir einu sem hafa verið
dæmdir til að bera kostnað af til-
hæfulausum áfrýjunum sínum þá
er í mörgum dómurn aðfinnslum
beint til viðkomandi lögmanna.
Einnig mun eitthvað vera um að
slíkar áfrýjanir hafi verið dregnar
til baka eftir að Hæstiréttur fór að
taka á málum með ffamangreind-
Björgvin Þorsteinsson hæsta-
réttarlögmaður: Dæmdur til að
greiða 120.000 krónur í kæru-
málskostnað.
um hætti. Og eftir dómstólabreyt-
inguna 1. júlí var í raun tekið fyrir
þessa lagaklæki því nú fá slík mál
umsvifalaust kærumálsmeðferð.
Reyndar eru til fjölmörg dæmi
um að menn hafi nýtt sér áfrýjun-
arleiðina til að tefja mál úr hömlu.
Hefur því jafnvel verið haldið
ffarn að menn hafi sammælst um
slíka málsmeðferð fyrir uppboð.
Þá hefur einhver tekið að sér að
bjóða í húsið vitandi vits að hann
þyrfti ekki að reiða peninga af
hendi vegna þess að uppboðinu
yrði áfrýjað. A meðan gat eigand-
inn haldið áffam að búa í húsinu
og síðan rýrnaði uppboðsfjárhæð-
in, sem miðaðist við hamarshögg,
í takt við verðlagsbreytingar.
Sigurður Már Jónsson