Pressan - 18.11.1993, Qupperneq 6

TEIKNING: INGÓLFUR MARGEIRSSON
6 PRESSAN
M E N N
Fimmtudagurinn 18. nóvember 1993
Lestiaatalre
4?,bd.St.Jacot
75014 Faris
PRIORITAIRE
PAR AVIOINI
Afgreiðsla pósthúsa er ekki
beinlínis líklegasti vettvangur
listrænnar sköpunar, en þar
fæðast oft listaverkin þegar
Björk Sigurðardóttir glímir
við afgreiðslufólkið hjá Pósti
og síma og gerir það að hik-
andi samverkamönnum í
þágu listagyðjunnar. Björk,
sem er að ljúka námi við fjöl-
tæknideild Myndlista- og
handíðaskólans, fæst við eins-
konar póstlist. Hún
sendir eiginlega allt í
pósti nema venjuleg
bréf eða ferhyrnda
böggla. Sérkennilegar
sendingar Bjarkar eru
líklega alræmdar
meðal póstburðar-
manna sem verða að
spuming um að minnka bilið
milli listarinnar og lífsins
sjálfs. Ég er ekki svo mikið
íyrir að sjá myndlist bara inni
• á galleríum eða á söfnum.
Mér finnst hún alveg mega
koma meira út meðal al-
mennings,“ segir hún sér til
varnar. Og hún fæst ekki
bara við póstlist heldur víd-
eóverk, gjörninga og hljóð-
verk sem hún fléttar stund-
- o
VILMOUTH
ST- iACQUES. 7SC
* A K K L A N D
21.MAI 93
10<
láta sér lynda að burð-
ast með frímerkt dömubindi,
frimerktar ávísanir eða jafnvel
heilu kústana. „Það kemur
stundum mikill svipur á fólk
þegar ég kem með þessa hluti
og það halda eflaust sumir að
ég sé stórskrítin,“ segir Björk
og brosir út í annað.
Hvort maður tekur undir
það eður ei fer eftir því hvaða
viðhorf maður hefur til lista.
Björk sér sína listsköpun í
um saman í eina heild. Björk,
sem er 31 árs, var píanókenn-
ari áður en hún sneri sér að
myndlistarnámi.
Fyrsta furðusending Bjark-
ar var klósettrúUuhólkur sem
hún sendi frá Frakklandi til
vinar síns í Þýskalandi. Hólk-
urinn slapp í gegn, en ekki
gekk eins vel með stakt
dömubindi sem hún ritaði
heimilisfang á, frímerkti og
T LÖiiUM MS.W
/ MAIíS t-''-:

ABANKI
5LANDS
víðara samhengi. „Ég er að
fást við hluti sem eru í kring-
um okkur daglega og athafnir
sem við þekkjum öU. Þetta er
hefti svo tíl beggja enda tíl að
límröndin aftan á losnaði ekki
af. „Ég fékk það til baka frá
franska samgönguráðuneyt-
BJÖRK SlGURÐARDÓTTIR. Tókst að senda frí-
merki með mynd af sjálfri sér og fékk stimpil í
virðingarskyni.
inu ásamt bréfi þar sem þeir
neituðu þessari sendingu og
sögðu að heftin væru hættu-
leg starfsfóUdnu,“ segir hún.
Björk neyðir kerfisdýr póst-
þjónustunnar til að taka af-
stöðu til þess hvaða hlutir séu
eðlilegt viðfangsefni fyrir
stofnun sem byggir tílvist sína
á stöðluðum starfsháttum.
„Ég er að kanna mörkin,
komast að því hvað má og má
ekki gera og af hverju það er.“
Óvenjulegur póstur Bjarkar
fær líka stundum viðbótarffí-
merki sem hún hannaði sjálf
og skartar mynd af henni.
Hún límir það með alvöru
ffímerkjunum og fær stimpU
á. „Fyrst þegar ég fór að senda
frímerkið mitt með fóru
starfsmenn Pósts og síma
að rýna í hin frímerkin á
umslaginu tU að sjá hvort
þau væru ekki örugglega
ekta,“ segir Björk. „Svo
þegar ég var búin að setja
mig á frímerkið og póst-
senda þá fannst mér að
nú væri kominn tími til
að setja frímerkið á mig,“
segir hún um hugmynd-
ina að djörfustu aðför
hennar að Pósti og síma
hingað tU. Hún sendi Ól-
afi Tómassyni Póst- og
símamálastjóra kurteis-
lega orðað bréf þar sem
hún fór þess á leit að fá að
póstleggja sjálfa sig sem
bögglapóstsendingu inn-
an höfuðborgarsvæðisins.
Svarið barst um hæl þar
sem Ólafur upplýsti „að í
pósti er ekki leyfilegt að
flytja aðrar lifandi verur
en blóðsugur, silkiorma,
býflugur og ánamaðka
(innanlands). Önnur al-
menn viðtökuskUyrði fýr-
ir böggla eru þau, að þeir
vegi mest 30 kg. Af fram-
angreindum ástæðum virðist
því ekki unnt að verða við
beiðni yðar,“ svaraði Póst- og
símamálastjóri, virðingarfyUst
að sjálfsögðu.
Björk lætur þetta ekki aftra
sér og hyggur eflaust á per-
sónulega landvinninga með
aðstoð póstsins í ffamtíðinni
þótt henni hafi ekki tekist það
í þetta sinn. „Þetta er bara
prakkaraskapur í mér,“ segir
hún lúmsk á svip. „Ég er
prakkari inn við beinið þótt
ég sé mjög löghlýðin." Póst-
burðarfólk landsins andar
léttar í kór.
Þorsteinn Högni Gunnarsson
3
Tíminn kom nýlega út í breyttri
mynd. Það var auglýsingastofan
Örkin sem annaðist útlitsbreyt-
ingar. Hvernig leggst nýtt útlit
dagblaðsins í fólk?
legar, en þær eru það ekki í
Tímanum. Til að blaðið sé
betra aflestrar finnst mér
vanta meira „loft“.“
Hilmar Sigurðsson, graf-
ískur hönnuður:
„Hann minnir mig einna
helst á landsbyggðar- eða
héraðsfréttablað. Mér hefði
fundist betur mega takast
til, fyrst það var verið að
endurhanna útlitið á blað-
inu. Ég var búinn að heyra
að það stæði mikið til varð-
andi breytingarnar og var
búinn að byggja upp vænt-
ingar, en varð óneitanlega
fyrir vonbrigðum.“
Listakonan póstleggur ólögulegustu pakka í heimi og með eigin frímerki
PRAKKARASTRIK í PÓSTI
Indriði G. Þorsteinsson
rithöfundur:
„Blöð hér eru gefin út í
þessu litla síðuformi, önd-
vert við það sem þau voru.
Erlendis hefur þetta litla
form verið notað til meiri
útlitskeyrslu en í stórum
blöðum, en á íslandi hafa
þau verið brotin eins og
stóru blöðin, sem er ákveðið
stílbrot. Tíminn hefur valið
þá leið, enda venjan hér.
Ekkert nema gott um það
að segja. Ég hefði talið að
einhver hefði átt að brjóta
þessa hérlendu hefð og fara
út í brot sem hæfir litlu
blaði í síðum. Við erum
með blöð sem eru sitt hvor-
um megin í þessum stefnu-
brotum. Umbrotið á Tím-
anum sætir engum tíðind-
um. Mér finnst aftur á móti
allt þetta mál með Tímann
sæta miklurn tíðindum. Þar
þarf bæði vaska og kjark-
góða rnenn til.“
Steingrímur Hermanns-
son alþingismaður:
„Ég tel hann vera jákvæð-
an, léttari og betur efnislega
skipulagðan. Hins vegar
held ég að þetta eigi eftir að
þróast enn og batna. Ég sé
möguleika á því innan þessa
skipulags sem þarna hefur
verið tekið. Gott að hafa
upplýsingar á fyrstu síðu
um helstu fréttir, hins vegar
fannst mér í fyrsta blaðinu
ekki rétt val á fréttum til að
setja á fyrstu síðu. En slíka
hluti má bæta með reynslu
og yfirlegu."
Ellert B. Schram ritstjóri:
„Mér finnst að þeir hefðu
getað gert betur. í fyrsta lagi
þá er það litla sem eitthvert
vit er í aðallega stælingar,
lítið frumlegt við það. Fyrir-
sagnir eru smáar og greinar
allt of langar. Það er öfugt
við það sem menn telja
grundvallaratriði í blaða-
mennsku nú til dags. Hins
vegar er kannski ekki sann-
gjarnt að dæma af fyrstu
skrefunum. Við á DV von-
umst til að þetta gangi hjá
þeim, því það þurfa að vera
fleiri blöð á markaðinum.
Rétt spor hjá þeim að halda
uppi frjálsri og óháðri
stefnu, eins og ritstjórinn
segir að sé markmiðið með
blaðinu, hvernig svo sem til
tekst."
Ólafur Stephensen ráð-
gjafi:
„Mér líst mjög illa á þetta.
Blaðið er ákaflega sviplaust,
illa hefur tekist til með
hausinn og heildarútlitið
virðist hafa verið valið án
þess að gefinn hafi verið
gaumur því sem gæti staðið
upp úr og gefið blaðinu ein-
hvern karakter. Út af fyrir
sig geta einnar línu fyrir-
sagnir verið mjög skemmti-
frfrfí
Súsanna Svavarsdóttir gagnrvnandi
Síðasti sadófemínistinn
Það tekst ekki öllum að
finna starf sem fellur eins
og flís við rass að hæfileik-
um þeirra og skapferli. Þó
eru sumir svona heppnir,
sumir karlmenn og sumar
konur. Og sérstakiega ein
kona. Hún Sússa.
Ég er svona viss að því
að ég hef smíðað kenningu
um hana Sússu. Hún er
nefnilega sú tegund af
femínista sem nýtur þess
að kvelja karlmenn sem
eru vanmetakindur og
minni máttar. Henni fellur
ekkert betur en að sjá þá
engjast og skjálfa af skelf-
ingu. Þá hallar hún aftur
höfðinu, horfir skáhallt
niður eftir gleraugunum
og setur oggolítinn stút á
munninn. Og glottir.
Sagan styður þessa
kenningu mína. Það var
ekki fyrr en hún var búin
að snúa gúmmíöndina úr
hálsliðnum að hjólin fóru
að snúast fyrir alvöru hjá
henni. Og nú síðast mátti
sjá henni bregða fyrir á
síðum Eintaks leður-
klædda og munúðarfulla á
svip. Þar vantaði ekkert
nema svipuna til að fá
heildarmyndina.
Þess vegna er Sússa
gagnrýnanai. Hvergi ann-
ars staðar en í leikhúsinu
er að finna jafnmarga karl-
menn, jafnuppfulla af
minnimáttarkennd og
jafnuppfulla af sjálfum sér.
Þar getur Sússa vaðið um
og hoggið á báða bóga þar
til blæðir út litlum hjört-
um og vanmetakenndin
puðrast úr uppbelgdum
skrokkunum. Og aldrei
líður Sússu betur.
Henni hefur nefnilega
tekist að gera gagnrýni að
öðru og meira en gagnrýni
— hún hefur gert hana að
lífsstíl. Sússa er fyrsti og
líklega síðasti atvinnusadó-
femínistinn okkar og gerir
það svo vel að heilu
Reykjavíkurbréfin í Mogg-
„Henni hefur
nefnilega tekist að
gera gagnrýni að
öðru og meira en
gagnrýni — hún
hefurgert hana að
lífsstíl. Sússa er
fyrsti og líklega
síðasti atvinnusa-
dófemínistinn
okkar oggerir það
svo vel að heilu
Reykjavíkurbréfin
í Mogganum eru
lögð undir það að
réttlœta tilveru
hennar. Það hefur
engum öðrum tek-
anum eru lögð undir það
að réttlæta tilveru hennar.
Það hefur engum öðrum
tekist.
Sjálfur hef ég slíkt yndi
af skepnuskap að ég hef
óendanlega gaman af þess-
um karlstaulum sem
nenna endalaust að atast í
henni og hvað hún skrifar
um leikhús. Þarna ríða
þeir fram á ritvöllinn einn
af öðrum í þeim tilgangi
að leysa niður um Sússu
— en gera einmitt það
sem undirmeðvitundin
býður þeim — leysa niður
um sjálfa sig.
Þá hlæ ég upphátt. Og
öfunda Sússu af vinnunni.
AS
Hvernig finnstþér nýi Tíminn?
INDRIÐIG. ÞORSTEINSSON STEINGRÍMUR HERMANNSSON
ELLERT B. SCHRAM
ÓLAFUR STEPHENSEN