Pressan - 02.06.1994, Blaðsíða 9

Ll©Í31LLILLll
Sigmundur Ernir Rúnarsson, varafréttastjóri Stöðvar 2, um myndina af
sjálfum sér:
„Þessi maður er óragur og upplitsdjarfur. Hann horfir til himins, eins og
skáldið sagði.
Hann er greinilega mjög Ijós og það er sennilega vegna þess hversu
bjartsýnn hann er. Augun eru sem fyrr næst heilanum. Munnsvipurinn er
svolítið sérstakur, allt að því vandræðalegur, en þetta Ijósa yfirbragð finnst
mér svolítið sjarmerandi. Hann er órakaður — eins og fyrri daginn — en
þetta er greinilega maður sem ætlar sér eitthvað. Hann er ekki beint
grimmur en sakleysið er að mestu farið og hann veit greinilega hvað hann
vill. Þessi maður er þokkalega þroskaður og hefur örugglega reynt sitt
þrátt fyrir að líta út sem tiltölulega ungur, það sjást að minnsta kosti fáar
hrukkur í andliti hans.
Mér sýnist hann vera að hugsa um að komast í frí eftir erfiða helgi.
Hann er greinilega að gá til veðurs og ég tel það mjög líklegt að hann sé
að athuga hvernig viðrar á plönturnar hans austur á Flúðum..."
Rokk, ról og magasssár
Helga Björns trillað í snatri á spítala
SSSól hélt tónleika á Gauki á
Stöng á sunnudagskvöldið. í
fjórða laginu hljóp Helgi
Björnsson söngvari í gegnum
þvöguna, greip vatnskönnu, hellti
yfir hausinn á sér og skjögraði upp
á loft. Það voru þrjú hundruð
manns á staðnum sem sáu svo
sjúkrabíl og löggubíla mæta með
látum á svæðið og Helga borinn
niður á börum, út í sjúkrabílinn
sem brunaði vælandi í burtu.
Kjaftasögumar fóru strax af stað.
SSSól hafði frumflutt nýtt lag, sem
ber hið dramatíska nafn „Lof mér
að lifa“, í Poppi og kóki daginn áð-
ur. í myndbandinu liggur Helgi og
syngur í líkkistu megnið af laginu.
Var nú spádómur myndbandsins
að rætast? Hafði Helgi fylgt í fót-
spor Kurts Cobain og kálað sér
með sukki?
Tveir tónleikagestir mættu á rit-
stjórn PRESSUNNAR á mánudag-
inn og sögðust vera með sprengi-
ffétt; Helgi Bjömsson hefði óver-
dósað á sviðinu og verið borinn út.
Kjaftasagan magnaðist, einhvetjir
sögðust vissir um að hafa séð
sprautu í handleggnum á honum,
enn aðrir að hann hafi verið svo
fullur að hann hafi ælt þegar hann
hljóp upp stigann á Gauknum, og
þeir fáu sem höfðu vott af samúð
fúllyrtu að Helgi hefði gripið um
vinstri síðuna um leið og hann datt
niður og því auðsýnilega fengið
hjartaslag.
Það var auðvitað bara ein leið til
að fá úr þessu skorið. Helgi Björns-
son var heimsóttur á Landspítal-
ann þar sem hann lá og var að
skoða nýtt kynningarefni sem
Ámundi Sigurðsson hönnuður var
að sýna honum. Helgi var auðvitað
ekki upp á sitt besta — enda fátt
sameiginlegt með poppstjörnum
og legusjúídingum — en hann
hafði þó nógu mikinn húmor fýrir
sjálfum sér til að leyfa myndatökur.
Éftir að honum höfðu verið sagðar
kjaftasögumar hló hann og sagði
sannleikann í málinu:
„Þetta var bara gamalt og gott ís-
lenskt magasár — blæðandi. Mér
byrjaði að blæða svona hastarlega á
sunnudeginum. Ég hef lent í þessu
áður; þegar ég var í „Kysstu mig
Kata“ fyrir norðan fékk ég blæð-
andi en náði samt að leika tvær
sýningar hálfpartinn hangandi ut-
an í Ragnhifdi Gísladóttur milli
þess sem ég svitnaði og hvítnaði.
Ég náði samt að komast í gegn og
því hélt ég að ég myndi hafa þetta á
Gauknum, þótt ég væri orðinn hel-
víti slappur. Ég ætlaði að ldára
þetta og rúlla svo upp á spítala eftir
tónleikana.“
En svo hefur sársaukitm orðið
óbcerilegur?
„Já, ég hélt mér meðan ég var á
sviðinu, en ég var alveg að missa
það. Fyrst þurfti ég að setjast og svo
lagðist ég á sviðið — maður verður
svo máttvana við að missa svona
mikið blóð — það vantaði vatn inn
á kerfið og blóðþrýstingurinn var
kominn niður í 90 og eitthvað. I
fjórða lagi gat ég bara ekki meir og
rétt náði að strunsa upp þar sem ég
hneig niður.“
Hvað finnst þér utn allar kjafta-
sögumar?
„Ja, er þetta ekki alveg eðlilegt?
Verður ekki alltaf að búa eitthvað
svona til í kringum rokk og ról? Er
það nú ekki hálfhallærislegt að vera
bara með einhverja magakveisu?
Fólk heldur kannski sumt að það sé
ekki hægt að vera í stuði nema
maður sé með nálarnar upp úr
handleggjunum, eða speglana fúlla
af hvítum efúum — ég tala nú ekki
um ef maður leyfir sér að lúkka
svolítið dröggí.“
Þú hefurþá verið bláedrú?
„Já, ég hafði ekki smakkað
dropa, en kvöldið áður fékk ég mér
tvo Campari. Auðvitað skýtur
maður stundum á sig viskíi og
svona.“
Hvað tekur þetta mikinn tíma af
Sólarrúntinum?
„Ég vonast til að ég geti verið
kominn í gang um næstu helgi þótt
læknirinn verði kannski ekkert
hrifinn af því. Við erum bókaðir í
Sjallanum á föstudaginn og á
Blönduósi á laugardaginn, og kom-
in upp plaköt fýrir það og svona.
Ég ætti að skrifast út á föstudaginn
eða laugardaginn, samkvæmt öllu
eðlilegu.“
Þartu ekki að taka það rólega?
„Jú, menn ætlast tÚ þess, en ég er
svo sem vanur maður.“
Gunnar H
FIMMTUDAGURINN 2. JÚNÍ 1994
PRESSAN 9B