Vísir Sunnudagsblað - 24.12.1939, Síða 31

VlSIR
31
VETUR I ALPAFJÖLLUM.
ar Jiún skjögrar áfani eftir göt-
unni og slettist til og frá eins og
dauðadrukkinn maður er varla
getur staðið.
Þessi vofa gengur að húsi
Georg Oder’s og knýr þar á dyr.
En konan heldur að þarna sé
illur andi á ferð eða sjiálf drep-
sóttin að' koma í heimsókn.
Hún setur slagbranda fyrir
dyrnar og byrgir alla glugga
sem vandlegast, svo óvætturinn
verði lienni ekki að grandi.
Þá knýr vofan á aðrar dyr en
alt fer á sömu leið. Þegar fólk-
ið sér drauginn koina, skelfist
það og tekur ýmist á rás undan
honum eða það læsir sig inni í
húsunum. Svo er prestur þorps-
ins sóttur, og hann á að kveða
ófreskjuna niður með guðsorði,
klukkuhringingum og sálu-
messum. En áður en sú athöfn
fer fram, getur draugurinn ])ó
komið klerki í skilning um, að
bann sé ekki draugur og beldur
ekki drepsótt, aftur á móti sé
hann Georg Oder, selhirðirinn
ofan úr fjöllunum, í eigin per-
sónu.
Georg Oder er krafinn sagna,
og segist honum í stuttu máli
svo frá :
Þegar skriðan féll, var Georg
inni í kofanum sínum, en kof-
inn lá undir háu hamrabelti
beint undir fjallstindinum sem
hrapaði. t hrapinu hrönnuðust
björgin alt í kringum selkofann
og siðan yfir hann, en þau blóð-
ust þannig upp að kofinn stóð
heill undir, og selbúinn óskadd-
aður inni i honum.
Það var svo svart myrkur þar
inni eftir að skriðan féll, að
Georg sá ekki banda sinna skil.
Hann sagðist ekki eitt augna-
blik bafa mist kjarkinn eða
fundið til hræðslu. En strax og
skriðan var um garð gengin,
liófst hann handa við að ryðja
sér braut undir bert loft. Fáein-
ir ostar, er geymdir voru í sel-
inu, og vatn er seitlaði niður i
gegnum urðina var eina fæðau
hans þenna tíma. Hann bafði
Jólin heima.
Þau eru bundin við frið og fögnuó',
ég flögra í kgrðinni heim.
Þau eru bundin við bláan himin
og bjartan alstirndan geim.
Þá kynni að henda, að kalt væri úti
með kólguveðri og snjó,
voru jólin í hverjum kima
með kyrð og helgi og ró.
Þau eru bundin við alt það besla,
sem ég í heiminum finn.
Það er gleði, sem getur varað,
því Guð cr höfundurinn.
Ur jólaguðspjalli orðin óma:
Yður fæddist í dag
í Davíðs borginni Drottinn Kristur.
Deyr ei englanna lag.
Um miðjan vetur í myrkri og kulda ■
á mannkyn dýrðlega sól.
Eg fell á kné.-ö, hvað Guð er góður,
að gefa mönnunum jól.
H u g r ú n.
ekki minstu hugmynd um bvað
tímanum leið, gat ekki gert
neinn greinarmun dags og næt-
ur og hugsaði heldur ekki um
neitt nema það eitl, að komast
burt úr þessari hræðilegu dýfl-
issu. Loks eftir þriggja mán-
aða einveru i kolsvarta myrkri
og i stöðugum ótta um að
göngin liryndu aftur saman og
hann yrði að fullu og öllu lif-
andi grafinn, — sá liann dags-
ljósið. Hvilíkur fögnuður læsti
sig ekki um sál hans á þessu
volduga augnabliki! Hann þoldi
ekki dagsbirtuna, bún sló of-
birtu í augu bonmn og blindaði
bann um stund, en þrátt fyrir
]iað kraup bann á kné í innilegri
liakkarjáhiing til guðs sins fyrir
nð bafa gefið sér dagsljósið aft-
ur.
Við getum sennilega ekki
ímyndað okkur líf og andlega
baráttu þessa vesaling's manns,
er dvaldi þrjá mánuði æfi sinn-
ar í kolsvartamyrkri niður i
djúpum jarðarinnar. En það er
ekki ósennilegk að óttinn um
að verða eilíflega grafinn, eða
tilhugsunin um að verða kram-
inn þá og þegar sundur af
lirynjandi björgum liafi tekið
á taugarnar og mótað sálarlíf
lians. Og mun ekki hin álakan-
lega þögn sem rikti umhverfis
hinn einmana mann, hafa verið
líkust því, sem sjálf eilífðin
væri skollin yfir, sturluð og
bræðileg?
Eu fegurri jól hefir Georg
Oder aldrei lifað. Þegar þorps-
húarnir voru búnir að þreifa á
honum og fullvissa sig uin að
bann væri bvorki draugur né
drepsótt, beldur gamall og bráð-
lifandi granni þeirra, fagnaði
alt þorpið liinni óvænlu heim-
komu lians. Konan og börnin
föðmuðu liann og kvstu og þau
böfðu heldur aldrei lifað cins
bátiðleg né töfrandi jól.
Matterhorn í
stórbrotnasti
Sviss. Það er ekki haesti, en hins
re gar
og hættulegastí tíndurinn, sem til er 1
Alpafjöllunum. í tugi ára var hver sá dauðadæmdur, er
reyndi að klífa þennan tind, enda er vafasamt að nokk-
urt fjall á jörðunni hat'i heimtað jafn margar og átakan-
Jegar fórnir sem Matterhornið. — Fremst á myndinni
sjást selkofar, bygðir i svjssnesktun stil,