Vísir Sunnudagsblað - 24.12.1939, Side 45

VlSIR
45
GLEÐILEG JÓL OG
FARSÆLT NÝÁR!
Verslunin Áfram,
Ben. G. Waage,
Laugaveg 18.
■
■
GLEÐILEG JÓL OG
GOTT NÝÁR!
■
Þakka viðskiftin.
H AMATÖRVERSLUNIN
Þ. ÞORLEIFSSON.
GLEÐILEG JÓL!
Mjólkurfélag Reykjavíkur.
Óskum viðskiftavinum
okkar
GLEÐILEGRA JÖLA j:j
OG NÝÁRS! :Íj
Ár ne s. £
HSSflKORl
kar
öllum viðskifta-
vinum sínum
GLEÐILE GRA JóLA
og GÓÐS NÝÁRS!
GLEÐILEG JÓL!
Verslun Guðm. Gunnlaugssonar.
Óslcum viðskiftavinum
okkar
GLEÐILEGRA JÓLA!
GLEÐIIÆG JÓL!
Rakarastofa
Sigurðar 01afssonar.
GLEÐILEGRA JÓLA
O G NÝÁRS
óskar öllum
VERSLUN G. ZPEGA,
SKRÍTLUR
|Hún (á heimleið úr boði):
-— Gerir þú þér ljóst, hvað þú
sagðir í samkvæminu?
Hann: — Nei, en eg játa að
það var ekki rétt af mér. Hvað
sagði ég?
*
Maður einn spurði eitt sinn
kunningja sinn: — Hvað er
hann sonur þinn gamall?
Faðirinn: — Hann er kominn
á þann aldur, að hann telur það
nauðsynlegra að komast fram
úr bílnum, sem er á undan hon-
um, en lexíunum sínum.
★
Herramaður einn hafði verið
í kveldboði hjá kunningja sín-
um, en svo háttaði til þar í
sveit, að þar var ekki rafmagn.
Morguninn eftir fékk herra-
maðurinn eftirfarandi bréf frá
kunningja sínum:
— Eg sendi þér hér með ljós-
kerið þitt og bið þig um að
senda mér um hæl búrið með
páfagauknum mínum!
Frúin (kallar á stofustúlk-
una) : — .Tóna, Jóna, komið þér
hingað og farið nxeð páfagauk-
inn niður í kjallara. Húsbónd-
inn er bújinn að tina flibba-
hnappnum sínum.
*
— Maðurinn minn er horf-
inn, sagði kona ein, sem kom
hlaupandi til lögregluþjóns. —
Hann bara gekk út og hefir ekki
komið aftur. Hér er mynd af
honum. Eg vil að þér finnið
hann fyrir mig.
Lögregluþjónninn leit á
myndina. — Hversvegna?
spurði hann.
*
Piparsyeinn: — Stundum
þi-ái eg kyrð og þægindi hjóna-
iífsins.
Sá kvænti: — Það geri eg all-
af! —
*
Jón: — Eg sagði dálitið við
konuna mína fyrir viku og hún
hefir ekki yrt á mig síðan.
Karl: — Góði, láttu mig vita
hvað þú sagðir.
Gömul kona: — Drekkið þér
vin?
Betlari: Er þetta venjuleg
forvitni,' eða eigið þér „einn lil-
inn“?
*
Það er kynlegt, að þegar
menn hafa alls engar áhyggjur,
þá taka þeir sig til og fara a'ð
kvpngast,
12