Tíminn Sunnudagsblað - 18.03.1962, Blaðsíða 16

GUNNAR DAL:
MINNING
1.
Af dætrum vorsins fæðist ástin fyrst
og fögnuð nýjan syngur rauðri jörð:
hið mikla Ijóð, sem ekkert skáld fær ort,
og óð þess blóðs, sem fyllir hjarta vort
af þrá og þakkargjörð. _
Hver sem þér mætti getur aldrei gleymt,
sem gleði þína og sorg í hjarta fann,
sá blik þitt, tár þitt, bros á konuvör,
er brjóst þín risu og hnigu mjúk og ör,
og sól til sævar rann.
Þú sem af dætrum vorsins fæðist fyrst
og fegurð andar létt á kvist og grein,
nú leiddu þau, sem áður úthýst var,
til Edens heim. — Vor paradís er þar
sem ástin ríkir ein.
II.
Lík var ást þín Ijúfu kvæði,
Ijósperlu á veikum þræði,
sem mær við brjóst sér ber.
Sandsins heitu nátta nauztu,
og nakin gullna hlekki brauztu,
og gullkálf gerðum vér!
Meðan fjallið Móses gistir
mun ég drekka, er mig þyrstir
í dansi hins gullna glaums.
Fylgi aðrir feigum-vonum,
fariseum, ambáttunum
í ~borg hins dauða draums.
Lík var ást þín Ijúfu kvæði
Ijósperlu á veikum þræði,
er mær við brjóst sér ber.
Fyrir steina fjallsins dauða
færðir þú mér eplið rauða,
sem grær á tregans grein.
III.
Að fótum jarðar fellur nótt og grætur.
— Fegurð þín af leiði sínu stígur,
svipur hennar fornar leiðir flýgur,
flögrar inn í rökkurheima nætur.
Hrynur lauf í haustskóg minninganna,
horfið sumar rauðum blöðum þekur,
og yndi mitt, sem ekkert framar vekur,
undir sínum mjúka feldi grefur.
Stíga tregans ungu álfafætur
á allt, sem hér í þessum skógi sefur. (
Að fótum jarðar fellur nótt og grætur.
Hrynur lauf í haustskóg minninganna.
Hálfur máni skín á blöðin auðu,
blöðin föllnu, blöðin visnu, rauðu,
sem blóði eru skráð úr hjörtum manna.
— Hvar er hlátur sumarsins og söngur,
sóldagar, er hvíldu á brjóstum þinum,
næturnar, er skýldu f skugga sínum,
skarlatrauðri vör og augum Ijósum?
— Laufin falla, dökknar draumaborgin.
Dísir mínar safna bleikum rósum.
Minningin og systir hennar — Sorgin.
88
T t M I N N
SUNNUDAGSBLAÐ