Tíminn Sunnudagsblað - 18.03.1962, Blaðsíða 22

☆
Tóíilist-
in er
gölugnst
alira
lista,
sagfti
hún.
Glens og gamansemi
Hús Landsbankans var byggt árið
1900. Fjárráð bankans voru þá ekki
mikil, og varð um þetta leyti að neita
mörgum um lán, og þótti sumum
leirra sem byggingin gleypti nokkuð
lik'' fé. i
Um svipað leyti var svo þröngt
í búi á Álftanesi, að Gullbringusýsla
/arð að fá lán úr landssjóði til þess
ið hlaupa þar undir bagga.
Nú var það, að tveir menn vorn
i gangi um Austurstræti, og barst
al þeirra að nýhýsi hins peninga-
ausa banka. Annar lét þess getið, að
ineitanlega væri húsið dálaglegt. Þá
agði hinn:
— O-já — það er líkt eins og Álft-
nesingar færu að kaupa sér peninga-
-káp fyrir landssjóðslánið.
★
Konan var lögzt á sæng, og fæðing-
in gekk erfiðlega. Bóndinn stikaði
fram og aftur um gólfið í þungum
þönkum. Allt í einu nam hann stað-
að við rúmið og sagði upp úr eins
manns hljóði:
— Mikið leggur þú á þig, gæzkan,
fyrir hann Jón.
★
Útvegsmaður einn í Reykjavík, Jón
Norðmann, fluttist um set norður í
Eyjafjörð, nálægt aldamótunum síð-
ustu. Hann átti þilskip, sem orðið var
gamalt og hrörlegt, og sendi menn
suður til þess að sækja pað.
Geir gamli Zoega var maður or'ð-
heppinn og skrýtinyrtur. Þegar hann
frétti um komu norðanmanna og er-
indi þeirra, varð honum að orði:
— Ætla þeir að fara sveitir eða
fjöll norður — sjóveg komast þeir
ekki með skriflið.
★
Björn Gunniaugsson var oft mjög
utan við sig, þegar hann var einn
á ferð. Var þá hugurinn tíðum víðs
fjarri umhverfinu.
Eitt sinn var það á landmælinga-
ferðum hans, að hundur kom gjamm-
andi á móti honum, er hann reið heim
á bæ einn, þar sem hann hugðist
taka sér hvíld. Björn varð hundsins
var, þótt í þungum þönkum væri, leit
-til hans og mælti:
— Mér lízt nú, að þér þegið — ja,
ekki ætlaði ég að þéra yður.
Ekkill gerði konu sinni svolátandi
jrafskrift:
Harmþrunginn drunga í brjósti ber,
burtu konan mín fló frá mér.
En það huggar fróun hjartaþels,
að hún er til fóta Gamalíels.

Lausn
3. kross-
gátu

TÍMINN
SUNNUDAGSBLAÐ