Tíminn Sunnudagsblað - 18.03.1962, Blaðsíða 18

ísland á erlend-
um vettvangi
- fyrSr afldamóiin síðustu
íslendingar hafa oft á
barnalegan hátt Tagt hlust-
irnar vifi. þvl, sem útlending-
ar segja um pá. Ef einhver
útlendingur lætur falla orð á
þann v.eg. að þeir geti talíð
sér ha.u til tekna, er slikur
maður undir eins útnefndur
íslandsvinur — jafnt jbótt
ummœli séu á lofti gripin úr
einskis verðrí skálaræðu.. Á
sama hátt sýður niðri í þeim
aremja, ef landi eða þjóð er
niðrað, og hefur svo vafalaust
veríð allt frá Blefkens.
Þetta er ka.nnske ekki að
lasta. En ja.fnan er þó meira
virði að vera en sýnast. og
sé allt með heilindum heima
fvrir. œtti ekki að standa
neinum fyrir svefni, hvað út-
lend.inaur segir t.il lofs eða
lasts af litlum kynnum.
St.undum væri eins gott að
brosa.
Þegar heimssýningin var i
Chicago árið 1X93, voru hang-
afi fenanir allmargir Eskim.6-
ar úr l.fináum, sem lutu Kan-
ada. Svo samvizkusamlega
var á málum haldið. að þetta
fólk týndist nálega allt suð-
ur í Bandarikjum og komst
aldrei til heim.kyvna sinna
a.ftur. En það/er önnur saga.
Hitt olli gremju meðal fs-
lendinga, að blaðifi Daily Star
i Montreaí birti fréttagrein
um Eskimóana, og var har
sagt, að aðalheímkynni þess
kynþáttar væri á fslandi. bar
sem ekki sæi sól allan vetv.r-
inn og ekki yxu aðrar jnrtir
en burknar og tjallagrös.
Þvi var rækilega lýst, hve
Ijótir og dýrslegir Eskimóarn-
ir islenzku væri, enda engum
mennskum mönnum likir i
háttum, og hafði blaðið það
til marks, að þéir græfu sig
i fönn á veturna, þegar mat-
föng brysti, og lægju þar í
dái 1 híði sínu eins og birnir.
Þetta hefur vafalaust fall-
ifi i góðan jarðveg hjá mörg-
um lesenda blaðsins, þvi að
hér var þó frásöan. sem bragð
var að. En fslendingar voru
ekki ánægðir að snma skapi.
Ekki bætti um. þenar tima-
ritið Home Guest í New York
flutti þá fregn árið eftir. að
landshöfðinginn á fslandi
hefði auglýst tvö eldfjöll til
sölu. og vœri hœgt afi fá þau,
bæði fyrir eitt hundrað og
fimmtíu sterlingsnund. Það
fylndi með, að þau vœru í
góðu standi. eins og oft var
komizt að orði l úttektarbók-
um, þegar þrifabændur létu
af hendi jarðnœði — sikraum
andi og gjósandi.
Annað eldfjallið va.r nafn-
greint. og hét það Hecla, rétt
hjá höfuðborginni Seykjasik,
er það hafði þrívegis eytt
siðan l fornöld.
Þess var getifi til. að rötin
að þessari grein hefði ve.rið
sala Geysis og Strokks. Þeir
vorv, einmitt lá.tnir falír fyrir
þrjú þúsund krónur íslenzk-
ar, er þá var jafnvirði hundr-
að on fimmtiu enskra punda.
Litlu siðar flutti anvað
Bandarikjablað — það mun
hafa verið gefið út i Boston
— hetjusögu mikla frá ts-
iwnd.i, oa voru ungur Banda-
ríkjamaður og greifi e.inn
þýzknr þar aðalhetjurnar.
Svo var mál með. vexti, að
sögn blaðsins, að greifinn
Poroddson hafði i nokkur ár
la.gt leið slna á sumrín til
eyjar þeirrar sunnan við Sval
barða, er hét fsland. Þar
hafði hínn þýzki greifi með
höndum miklar rannsóknir
og sótti þœr fast. Þafi gat
varla hjá því farið, að greif-
inn hlyti umbun síns erfiðis,
svo mjög sem hann lagði sig
fram, enda gat blaðið nú
greint frá því, að hann hafði
gert merkilega uppgötvun.
Á ferðalagi langt inni í 6-
byggðunum. ha.r sem enginn
hvítur maður hafði fyrr kom-
ið, hafði greifinn fundið salt-
glg upr.i á ofurháv fjalli.
Ban darikj a.m aðurinn v.n gi,
sem. við þessa sögu kom. var
auðvitoð frá Boston, og greif-
inn var svo he^npinn a.ð rek-
ast á hann, áður en ferðalaaið
hófst. Kom þessum fuV.hua-
um tveim sama.n um hað afi
hafa samflot þetta sum.ar.
Segir ekki af ferðum br'sr~a
um óbyggðir þessarar evinr,
fyrr en beir komu oð strýt.u-
mynduðu fjalli fjarsk"l°.na
háv,. Var það hömrum rírí ag
snæviþakið að ofan.
En meft þvi að þeir félagar
létu sér fátt fyrir brjósti
brenna. hugðust þeir ganga á
fjaílið, svo hátt og bratt sem
það var. Héldu. þeir umsrría-
laust upp hliðar þess og iéttu
ekki göngunni fyrr en bra.tt-
inn var orðinn svo mikill nð
ekki varð lengra komirí á
mannlegum fótvm. enda var
það þverhniptur hamar. þrjá-
tiu eða fjörutiu feta hár er
þeir stöðvuðv.st við.
Greifinn þýzki gaf ný uvp
alla von um. að þeim tækist
að komast. upp á brunina, svo
hertur sem hann þó var i
m.örgvm svaðilförum, Ev bd
kom Bandaríkjamaðvriv.v til
sögunnar með hugvit sitt.
Hann bjó i snatri til flv.g-
dreka úr pappír, sem hann
hafði verið svo hygginn að
hafa mefi sér i fjallgönguna,
hnýtti hann á streng ng dró
ha.nn slðan á loft.. Vindurinn
bar flugdrekann Þátt á loft,
oa sveif hann lengi yfir höfð-
v,m garpanna þarna í fjalls-
skriðunum. En loks festist
hann á nöf á efstu kletta-
brúninni. Las þá gfeifinn sig
upp á strengnum, og mafiur-
ínn frá Boston fylgdi fast á
90
T í M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ