Tíminn Sunnudagsblað - 13.05.1962, Síða 5

í fáti. Henni batnaði það aftur.
Þegar Jón gekk fastar á, sneri hann
við blað'inu og þrætti harðlega fyrir,
að Guðrúnu hefði verið byrlað eitur
eða nokkur tilraun gerð til þess að
ráða hana af dögum.
En af þessu styrktist sá giunur
Jóns í Keflavík, að tilraun hefði að
minnsta kosti verið gerð til þess að
deyða Guðrúnu.
Frá Haga heyrðist aftur á móti elck-
ert fyrr en um réttaleytið, að Guð-
mundur Scheving tók á sig rögg og
skrifaði hreppstjóranum í Kollsvík,
Einari Jónssyni, og fól honum rann-
sókn og fyrirskipaði málsókn gegn
Bjarna og Steinunni vegna orðasveims
um dauða Jóns Þorgrímssonar og Guð-
rúnar, svo að fram mætti koma, hvort
hann hefði við rök að styðjast. Séra
Jón Ormsson og skoðunarmenn hans
skyldu og sóttir til saka fyrir það, að
vanrækt hafði verið að kalla til
lækni, áður en Guðrún var jörðuð.
Það var laugardaginn 25. septem-
ber, sem Guðmundur Scheving skrif-
aði bréfið. Hinn næsta dag var messu-
dagur á Saurbæ á Rauðasandi. Aðstoð-
arprestur séra Jóns Ormssonar, séra
Eyjólfur Kolbeinsson, kom á annexí-
una til messugerðar. Allfjölmennt var
að vanda, en ekkert gerðist öðiru
nýrra, fyrr en kirkjufólk hélt heim á
leið. Bar þá svo til, að fólk af innan-
verðum Rauðasandi fann lík rekið á
Bjamarnesi, neðan við Bjarngötudal.
Þegar séra Eyjólfi bárust fréttir af
þessu, fór hann þegar með menn og
lét bera líkið heim að Saurbæ. Kvaddi
hann síðan þá Þorberg Illugason, Guð
mund Einarsson í Kirkjuhvammi,
Bjarna Pálsson í Króki og Bjarna Hall
dórsson á Skeri til þess að skoða líkið
með sér. Sömdu þeir skýrslu um lík-
skoðunina og lýstu vandlega líkinu og
fatnaði þeim, er á því var.
Líkið var mikið skaddað. Voru
dottnar af því báðar hendur og tær
allar, og skinn og hold var gengið af
höfðinu. Aftur á móti varð þess ekki
vart, að neitt bein væri brotið í því.
Neðan til á hálsinum fundu skoðunar-
menn holu, er lá niður undir bring-
una hægra megin, og var hún svo
víð, að í hana mátti stinga karlmanns-
fingri. Þeir könnuðu hana með spýtu,
og reyndist hún kvartil að dýpt. Létu
þeir í Ijós það álit, að þetta væri
mannaverk, og hefði maðurinn verið
stunginn.
Af limalagi öllu, fótleggjum, fatn-
aði og tölum, er á honum voru, þótt-
ust þeir til fullnustu þekkja, að þetta
væri lík Jóns Þorgrímssonar frá Sjö-
undá. Buðust skoðunarmenn fjórir,
ásamt séra Eyjólfi, til þess að stað-
festa þetta allt með eiði.
Nú var í skyndi sent inn að Haga
til þess að láta sýslumennina vita,
hvar komið var, en þess var elcki get-
ið, að líkskoðun hafði þegar verið
gerð. Brá Guðmundur Scheving við og
skipaði tveimur hreppstjórum, Sig-
mundi Jónssyni á Stökkum og Jóni
Pálssyni í Keflavík, að skoða líkið
með presti og fleiri mönnum. Ef þeim
virtist á því mannaverk, skyldu þeir
taka Bjarna á Sjöundá höndum, færa
hann að Saurbæ, sýna honum áverk-
ann og krefja hann sagna. Dygði það
ekki, skyldi séra Eyjólfur ganga á
hann. En neitaði liann með öllu að
vera valdur að dauða Jóns, þrátt fyrir
slíkar eftirgrennslanir, skyldu hrepps-
stjórar flytja hann að Haga. Guð-
mundur Scheving var sjálfur í þann
veginn að leggja af stað í langferð,
en gerði svo ráð fyrir, að Bjarni yrði
settur í járn og hafður í gæzlu í Haga,
unz hann kæmi heim aftur.
Sigmundur á Stökkum fékk bréf
sýslumanns að kvöldi fimmtudagsins,
og daginn eftir var norðanveður með
skafhríð. Eigi að síður sendi hann að
Keflavík og Sauðlauksdal eftir þeim
Jóni Pálssyni og séra Eyjólfi, og lét
prestur sömu menn og áður skoða
líkið, og voru hreppstjórarnir við-
Staddir. Kom þá prófasturinn, sem
verið hafði á vísitazíuferð um hérað
sitt, einnig að Saurbæ og var við-
staddur skoðunina. Var þá stungan,
sem skoðunarmenn töldu vera, orðin
nokkuð óskýi'ari en áður en þó
dæmdu þeir hana áverka sem fyir.
um og fótum og meS hálsjárn aS auki.
(Ljósmynd: Páll' Jónsson).
T f M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ
245