Tíminn Sunnudagsblað - 31.03.1963, Blaðsíða 10

Hér var áður blómleg sveit með mörgum bæjum. En nú er sveitin í auðn, að undanskildum tveim bæjum. Náttúran er
þó söm við sig: Sefið í tjörnunum og grasið við rætur fjallanna verður grænt á hverju vori. (Ljósmynd: Páll Jónsson).
núna. En ég byggði upp Sævarenda
og kom honum undir þak, rétt þegar
þeir hleyptu af fyrsta skotmu í heims
styrjöldinni síðustu. Einu sinni voru
tíu bæir í þessari sveit, en þegar ég
ólst upp, hafði þeim fækkað um einn.
Þú sérð, að mikil breyting hefur orð-
ið síðan þá. Nú eru líka allar jarðir
í, víkunum milli Borgarfjarðar og
Loðmundarfjarðar í eyði nema Húsa-
vík. Þar eru enn fjórir bæir. Það var
búið í öllum krókum með ströndinni,
þegar ég man fyrst eftir mér. í Litlu-
vik og Breiðuvík voru mannmörg
heimili og einnig í Kjólsvík, Brúna-
vík og Glettingsnesi. f Glettingsnesi
var vitavörður, en nú fæst enginn til
þess starfa. Það var líka töluvert
mikil umferð af þessu fólki í Loð-
mundarfirði hér áður. Fólk fjöl-
mennti iðulega á veturna til að ná i
skip á Seyðisfirði, og fram eftir öll-
um árum var allt fé rekið til Seyðis-
fjarðar um Loðmundarfjörð. Þá sá
maður margan fallegan fjárhópinn.
Þeir koma ekki lengur. Allt fer sömu
leið, — burt úr einangruninni.
■— Eru góð búskaparskilyrði í firð-
inum?
— Þar er nóg land og grösugt,
vantar bara tæknina til að þurrka
það og breyta því i töðuvelli. Sums
staðar er þó landslag þannig, að ekki
er hægt að slétta það, en þar«a er
gott fyrir fé að vera, og aðkomufé
sækir mikið niður í fjörðinn. í fyrstu
smölun er jafnvel fleira utansveitar-
fé en heimaféð.
— Sjáið þið nokkurn tíma prest
þarna?
— Stöku sínnum. Það var kirkju-
* staður á Úlfsstöðum um langan ald-
ur, en það er langt síðan nokkur hef-
ur messað þar.
— Eru sálir ykkar þá ekki alveg
formyrkvaðar?
— Það er nú erfitt að gegnum-
lýsa þær, góði. En ég hugsa, að við
hlustum meira á guðsþjónustur í út-
varpinu en Reykvíkingar.
— Ég hélt, að það þyrfti prest til
að halda draugunum niðri.
— Það eru hreint engir draugar til
hjá okkur.
— Jú, blessaður, hellingur af þeim,
skýtur Stefán inn í og fær sjóara-
glott á andlitið.
— Vertu nú ekki að kríta það,
segir Baldvin föðurlega. Það sögðu
emhverjir, að nokkrir draugar hefðu
flogið úl Ameríku og komið aftur,
þegar þeim fór að leiðast. En ég hef
ekkert heyrt eða séð til þeirra.
— Ó, jú, það er hellingur af þeim,
segir Stefán.
— 0, nei, nei, segir Baldvin. En
Stefán brosir í kampinn.
— Það hlýtur að vera nóg myrkur
fyrir þá.
— Já, við höfum náttúrlega ekki
rafmagnið, en við höfum tunglið og
norðurljósin. Það er okkar bíó. Svo
kemur sólin heim 8. febrúar í Stakka-
hlíð, en 20. febrúar í Sævarenda,
og þá glaðnar yfir öllu.
— Og snjórinn bráðnar.
— Já, það getur fest anzi mikinn
snjó, ef þannig stendur á áttum, og
á veturna er sjaldan hestfært til
Seyðisfjarðar vegna snjóalaga í fjöll-
unum. Það er þriggja tíma ferð á
hestum til Selsstaðar og Dverga-
steins, en þangað er bílfært úr
298
T í M 1 N N — SUNNUDAGSBLAÐ