Tíminn Sunnudagsblað - 31.03.1963, Blaðsíða 9
RÆTT VIÐ BÓNDA í
Baldvin Trausti — syninum lá svo mikiS á út á sjó, að ekki var unn't að Ijósmynda
hann. (Ljósmynd: TÍMINN-RE).
úr filverunní og feíSa þess
eins að molna og týnasi
f Loðmundarfirði er búið á tveim
bæjum miðsvæðis í sveitimni, Stakka
hlíð og Sævarenda. Fyrir innan og
utan þá standa átta jarðir auðar. Á
tveim þessara jarða, Klyppsstöðum
og Úlfsstöðum, bjó fólk fyrir tveim-
ur árum, en einn góðan veðurdag
var það horfið og bæirnir auðir. Eftir
það taldi 'Sveitin þrettán manns, þar
af fimm börn. — Einn þessara manna
er Baldvin Trausti Stefánsson á Sæv-
arenda. Ég hitti hann og son hans,
Stefán Ingva, sem er nítján ára gam-
all, fyrir skömmu og spurði þá, hvern
ig væri að búa á svo afskekktum stað
sem Loðmundarfjörður er.
— Leiðinlegt, sagði Stefán Ingvi,
og tekur orðið af föður sínum. —
Hann hefur flúið fjörðinn og siglir
nú á hinu stóra hafi — háseti á tog-
aranum Pétri Halldórssyni.
— Það er hægt að lifa eins góðu
lífi þarna og annars staðar, ef menn
eru undir það búnir og geta sætt sig
við einamgrunina, segir Baldvin.
— Getur þú það, Stefán?
— Nei aldeilis ekki.
— Þetta er sjóslarkari, segir Bald-
vin. Stelpan er farin líka. Það tók
hana togarakall. Hann hefur ekkt
verið he'inia í tvö ár, blessaður vertu.
— Það er ekki hægt að vera á
svona stöðum, þegar maður er búinn
að reyna anmað, segir Stefán.
— Já, þótt ró og næði geti verið
gott, er hægt að fá of rnikið af því.
Það er dálítið erfitt að koma heim
að eyðibýlunum. Þar fékk maður
kaffi og góðgerðir áður. Það skilur
emginn þá tilfinningu nema sá, sem
hefur séð fólkið fara og horft heim
að auðum bænum á eftir. En maður
ræður engu um líf annars fólks, ekki
einu sinni barnanna sinna. Það fer
eða verður, tsbgir Baldvin, — allt
eftir sínum eigin vilja.
Áður var búið í öllum krókum
Sveifir eyðast. Stöðugt
verSa þau fleiri bæjanöfnin
á íslandskortinu, sem ekk-
ert Jíf hafa á bak viö sig. í
sumum sveifum eru aöeins
einn eöa fveir bæir byggðir
lifandi fóiki, hinir skuggum.
Alli umhverfis þessa bæi
standa aðrir og horfa tóm-
iega út í bláinn, fallnir úf
— Ertu ekki orðinn mannafæla á
því að búa þarna?
— Nei, ég hef aldrei verið hrædd-
ur við menn og menn ekki við mig.
Þó er ég fæddur og uppaUnn á þess-
um stað og hef verið þar alla ævi.
Ég fæddist í Stakkahlíð, þar sem
bróðir minn, systir og mágur búa
T f M I N N - SUNNUDAGSBLAÐ
297