Tíminn Sunnudagsblað - 02.06.1963, Blaðsíða 2

ÞÓRÐUR KÁRASON:
Neðri röð: Jón Jónsson, Magnús, Alexander, Kristín og Vilborg Guðmunds Sigrúnu.
dóHir.
Frá Snæfellsnesi til sléttuborgar
Árig 1883 fluttu til Kanada hjónin
Jón Jónsson, hreppstjóri á Hjarðar-
felli á Snæfellsnesi, og kona hans,
Vilborg Guðmundsdóttir frá Mi3-
hrauni, með stóran og mannvænleg-
an barnahóp. Voru þau í hópi hinna
fyrstu vesturfara, sem settust ag í
Winnipeg í Manitóbafyiki. Hafa niðj-
ar þeirra flestir búið þar og lagt
drjúgan skerf til þeirrar borgar, sem
Islendingar eiga mest ítök utan ís-
lands. /
Jón r/g Vilborg urðu kynsæl og eru
nú um 200 niðja þeirra á lífi og flest-
ir í Manitóbafylki. Eru þar i hópi
menn í ýmsum trúnaðar- og forstjóra-
stöðum, og má geta þess til gamans,
að einn sonarsonarsonur Jóns varð
varabankastjóri vig Konunglega bank-
ann í Kanada aðeins 27 ára gamall.
Eitt barna þeirra Jóns og Vilborg-
ar er á lífi, Kristín, ekkja J. J. Swan-
sons, sem var kunnur fasteignasali í
Winnipeg, dáinn 1947.
Sumarið 1960 heimsóttum við hjón-
in Kristínu, sem enn er hin emasta
og kann frá mörgu að segja, þar sem
hún hefur séð sléttuborgina vaxa úr
þorpi í 500.000 manna borg. Kristín
hefur stöðugt haldið sambandi við
ættfólk og kunningja á íslandi og
kom hingað til lands fyrir fáum árum.
Hún er nú 79 ára.
Kristín ber sterkt svipmót ætt-
menna sinna, Hjarðfellinga, sem
margir frændur hennar þar vestra.
Hún á mannvænleg börn og barna-
börn, en býr út af fyrir sig í sínu
gamla húsi, sem einkenndist af gest-
risni og höfðingsskap. Hjá Kristínu
hittum við einnig mágkonu hennar,
Guðnýju, 85 ára, fædda á Akranesi,
ekkju Þórðar Jónssonar úrsmiðs, en
hann hafði látið gera æviminningu
um foreldra sína, sem hér birtist
mynd af. Þetta skjal er merkilegt á
margan hátt og sýnir ræktarsemi til
foreldra og fósturlands ag þeirrar
tíðar hætti.
En menn af íslenzkum ætt-
um eru eins og aðrir sem óðast að
hverfa í þjóðahafið, íslenzk sérein-
kenni glatast og ýmislegt, sem ritað
jr á íslenzku, týnist. Þessar gömlu
heiðurskonur vildu því, ag skjalið
kæmist til íslands, og birtist hér hluti
af því, en efnið er ótrúlega mikið á
ekki stærra blaði.
En ástæðan til þess, að ég skrifa
þessar línur er sú, að nýlega sendi
Kr'istín mér mynd af foreldrum sín-
um og systkinum, sem tekin var 1891.
Gamlar vesturfaramyndir eru í fárra
höndum. Munu ættingjar Hjarðarfells
hjóna á íslandi ef til vill hafa gam-
an af ag sjá mynd af þessari mann-
vænlegu fjölskyldu, sem margir hafa
heyrt getið, því að sjónarsviptir þótti
að brottför hennar frá Snæfellsnesi.
Á æviminningunni er getið æviat-
riða Jóns og rakin ætt hans til Egils
Skallagrímssonar, og neðst eru erfi-
ljóð, er Þ. K. Kristjánsson orti. Er
æviágripið og erfiljóðið birt hér til
gamans.
Áttaiíu ár eru liðín síðan Jón á Hjarðarfelli og Vil-
borg, kona hans, fluttust til Vesturheims. Þar báru þau
beinin, þótt ekkí festu þau þar rætur: „Fannst hon-
um örSugt í framandi landi. . . kunningjar færri og
fátt tiPgleSi".
482
T í M I N N — SUNNUDAGSBLAfl