Tíminn Sunnudagsblað - 18.08.1963, Síða 8

voru báSir ungir. Hann sagði, að það
hefði verið mjög yfirlætislaus maður
Að þessu sumri loknu, hafði ég
ætl'að mér að halda heim, en þá
breyttust ástæður mínar nokkuð,
mbóðir mín lézt þá, og skólastjórinn
bauð mér að vera fjórða veturinn á
skólanum En um vorið 1924 hélt ég
aftur til íslands, og þá um haustið
flutti ég til Hafnarfjarðar, og þar
hef ég átt heima síðan. Fyrsta vetur-
inn minn þar vann ég á vegum KFUM
og K. Ég sá um lesstofu og sam-
komustað, sem félagið hafði opið
þennan vetur. Þarna lá-gu frammi spil
og töfl og bækur, sem unglingar gátu
notfært sér. Þetta var talsvert sótt,
en les-stofan var þó ek-ki starfrækt
nema þennan eina vetur. Hún reynd-
ist of kostnaðarsöm fyrir samtökin.
Næsíu árin vann ég ýmist við kirkj-
una hér í Hafnarfirði eða við sjó-
mannaslofuna í Reykjavík, en árið
1927 réðst ég að spítal'anum og hef
starfað við hann síðan. Hér vinn ég
v; rnargs konar störf, bæði úti og
inni. Það er margt, sem til fellur ó
stóru heimili; það má ef til vill segja,
að ég sé hér eins konar „alt mulig
mand“.
Fljótlega eftir að, ég kom til Hafn
arfjarðar fór óg að taka þátt í ýmsu
félagslífi. Skátafélag var stofnað í
bænum veturinn, sem ég vann hjá
KFUM. Félagið var stofnað í KFUM-
húsinu, og það vor-u drengir úr
KFUM, sem stóðu að félaginu i
fyrstu. E-g var ekki beint stofnan-di,
en ég var i námunda við félagið i
byrjun og varð fljótlega félagsmaður.
En það var Jón Oddgeir, sem stof-n-
aði félagið og hann dvaldist suður
frá í nokkum tima til að koma félag-
inu á rekspöl. Síðan hefur alltaf ver-
ið skátafélag í Hafnarfirði, en framan
af var það aðeins einn flokkur, og
félagið var þá í miklum tengslum
við félagið í Reykjavík, en síðan varð
úr þessum vísi algerlega sjálfstætt
félag. Og núna má segja að félagið
sé komið á góðan grundvöll. í því eru
að mig minnir hátt á þriðja hundrað
félagar, og þar á meðal sérstaklega
mikið af piltum um tvítugt; það gerir
hjálparsveifin. Einnig hefur nú fýrir
skömmu verið stofnað félag eldri
skáta, St. Gteorge-skáta. Það er félags-
skapur manna, sem hafa verið skátar,
en eru hættir að starfa, en eru þó til
taks til að vinna að enálefnum skáta-
hreyfingarinnar, og vdja fúslega við-
halda gömlum kynnum.
Starfið í skátafélaginu hefur frá
byrjun verið mjög svipað: fundir, æf-
ingar, útilegur og ferðalög um ná-
grenni bæjarins. Á einhverju fyrstu
áranna kom það einhverju sinni fyrir
í útilegu, að einhverjir gerðust of-
sterkir inni í tjaldi, þar sem verið
var að vinna að matseld, og tókust á.
Þessu fylgdu talsverðar sviptingar, og
þeim lauk með því, að súpupotturinn
valt um koll. Þá voru settar þær regl-
ur, að aldrei skyldi tiogizt á ínni í
tjaldi, þar sem verið væri að elda
mat, og sú regla er enn í fullu gildi.
Þá hef ég einnig sótt mörg skáta-
mót bæði hér á landi og erlendis,
stundum verið í fararstjórn og stund-
um ekki. Meðal annars fórum við um
90 skátar á alheimsmót skáta í Frakk-
landi árið 1947. Þar voru skátar frá
43 löndum, og hver hópur bjó um sig
að sínum hætti í eigin tjaldborg. Síð-
an voru þar, eins og alltaf á skáta-
mótum, haldnir varðeldar og guðs-
þjónustur og keppt i ýmsum skáta-
íþróttum og flokkarnir heimsóitir á
víxl. Á skátamótum eru engir tungu-
málaörugleikar; skátar skilja alltaf
hverjir aðra. Og einn aðatþáttur
slíkra móta eru aukin kynni milli
þjóða og einstakra manna, seni þau
glæða.
Leikfélag Hafnarfjarðar var stofn-
að 19. apríl 1936, og stóðu nokkrir
áhugamenn að því. Áður hafði þó
starfað í bænum leikflokkur um
nokkur ár, og hann hafði sett nokkur
leikrit á svið. Páll heitinn Sve:nsson
kennari var aðalhvatamaður að stofn-
un þess lelkflokks, og fyrsta verkið,
sem hann tók til meðferða, var
Tengdamamma eftir Krisíínu Sigfús-
dóttur, sem sýnd var við góðar undir-
tektir árið 1933. Árið eítir sýndi leik-
flokkurinn svo Saklausa svallaran-n,
og þá var ég meðal leikará, og siðan
hef ég verið viðriðinn nær allar leik-
sýningar í Hafnarfirðí. Félagið hefur
alltaf sett upp 1—2 leikrit á vetri, og
yfirlei.tt við nokkuð góða aðsókn. Oft-
ast hafa verið sýndir ga-manleikir;
þeir eru yfirleitt léttir í uppsetningu,
krefjast ekki mjög mikds útbúnaðs
og búast má við sæmilegri-aðsókn að
þeim. Annars held ég að smekkur-
inn sé að breytast. Áður vildu áhorf-
endur helzt gamanleiki, en nú held ég
að þeir séu farnir að verða sólgnari
í þjóðleg leikrit.
En aðstaða okkar er áð s-umu leyti
erfið hér í Hafnarfirði, erfiðari en í
bæjum af svipaðri stærð úti á landi.
Það gerir nálægðin við Reykjavík;
Framhald á bls. 670.
656
TÍMINN - SUNt UDAGSBLAÐ