Tíminn Sunnudagsblað - 06.10.1963, Blaðsíða 8

á að halda hestunum saman og töp-
uð'um sumum þeirra út í hríðina og
myrkrið. Varð þá að ráði að gefa
þá alla upp á bátinn að svo stöddu,
láta frekari aðgerðir niður falla að
sinni og reyna sjálfir að ná Forna-
hvammi ef þess væri kostur.
Alltaf fannst okkur veðrið harðna,
og urðum við að' hafa okkur alla við
að tapa ekki símalínunni. Vildi til,
að sex línur voru á staurunum. Var
mikil hjálp í því.
Þegar við komum að línumótun-
um, þar sem siminn liggur heim að
Fornahvammi, urðum við að fara
beint í veðrið. Þá var veðurhæðin og
harðneskjan svo mikil, að fangaráð
okkar varð að ganga meira aftur á
bak en áfram til þess að missa ekki
sjónar á símaþráðunum yfir okkur,
sem til allrar hamingju voru margir
og lágu því langt niður með staur-
unum. Tókst okkur með þessum ráð-
um að ná heim að bænum. Mun
klukkan þá hafa verið milli eitt og
tvö að nóttu.
Ekki var Jósep þar kominn og
þótti okkur, sem geta má nærri.
þunglega horfa um hans hag.
Allþröngt var íyrir í Fornahvammi
að þessu sinni, eins og oft bar við.
Voru þar þingmenn þeir, er áðui-
er getið, og fylgdarmaður þeirra.
Þó tókst að hola okkur niður hjá
heimilisfólki, sem jafnan var tíðkað,
þegar gestkvæmt gerðist til sveita.
Áður höfðum við þó þegið' góðar
veitingar, sem fljótlega voru til
reiðu, þar eð vitað var um okkur á
heiðinni og eftir okkur vonazt.
Fegnir urðum við hvíldinni, þótt
ekki nytum við hennar allskostar,
því að okkur varð hugsað til félaga
okkar, er úti var í hríðinni, svo og
til hestanna, sem ekki var að vita,
hvert hrekjast kynnu undan veðr-
inu.
Með dögun var risið úr rekkju.
Var þá enn snjókoma nokkur, en
veðurhæð stórum minni en áður.
Fór og veður allt batnandi, er fram
á morguninn leið. Við bjuggum okk-
ur því sem hvatlegast til ferðar, og
bættist þá einn maður við í förina.
Var það Guðmundur, bróðir minn,
þá bóndi í Gdhaga. Hafði hann dag-
inn áður farið suður í Heið'arsporð
til aðgerða á símalínunni. Þegar
hann hafði lokið viðgerðinni og hugð
ist að halda heimleiðis, mætti hann
þingmönnunum á suðurleið. Höfðu
þeir þá verið orðnir óöruggir með
að halda stefnu og ná Fornahvammi
í svo miklu hríðarmyrkri, og að ósk
þeirra sneri hann aftur, enda þá orð-
ið illfært. Réðist hann til fylgdar
með þeim að Fornahvammi og ferð
þeirra þangað gekk farsællega, enda
Guð'mundur ratvís og þaulkunnugur
þessari leið. Nú slóst hanri í lið með
Jósep bóndi Jónsson á Melum.
okkur til sð leita að Jósep og hestun-
um.
Um sama leyti og við erum að
leggja af stað' frá Fornahvammi,
þóttumst við heyra hóað norðaustur
á Hellistungunum, og brátt gengum
við úr skugga um, að þar var Jósep
á ferð. Hafði hann misst frá sér hest-
inn, er hann var að berja sér vegna
handkulda, farið að leita hans og
tapað símalínunni og áttunum. Hrakt
ist hann svo undan hríðinni suður á
Hellistungur, sem eru austan Norð-
urár, móti Fornahvammi. Þegar
hann sá, að vonlítið var að ná til
baýarins, hugsaði hann um það' eitt
að reyna að halda á sér hita og fara
sem minnst afleiðis. Ekki þótti hon-
um aðstaða til að grafa sig í fönn,
heldur hélt hann lengi' til í skjóli
við hellustein mikinn, sem reis á
rönd og veitti nokkurt afdrep. Hélt
hann sér þannig uppi nóttina út og
hitti okkur fljótlega eftir að' á stað
var farið. Höfðum við og haldið uppi
hói og hundgá mikilli frá því við
lögðum af stað. Var Jósep furð'u-
hress eftir hrakning og kalda nótt.
Var honum veitt hin bezta aðhlynn-
ing f Fornahvammi og látinn hátta
ofan í hlýtt rúm, eftir að Magnús
Pétursson læknir, sem þá var þing-
maður Strandamanna og þarna var
þá staddur, hafði gvngið úr skugga
um, að hann var ókalinn.
Þar sem sýnt þótti, að' Jósep yrði
ekki fær til erfiðrar ferðar að svo
stöddu, réðist það, að Guðmundur,
bróðir minn, kæmi í hrossaleitina
og reksturinn í hans stað'.
Veður fór batnandi, eftir því sem
fram á daginn kom. Leituð'um við
fram dalinn og fundum hestana fljótt
Höfðu þeir og furðulítið farið afleið-
is. Vorum við komnir með þá að
Fornahvammi um hádegi. Héldum
við nú niður dalinn, er menn og
hestar höfðu notið hressingar og
nokkurrar hvíldar, og stanzað Utils
háttar á Háreksstöðum. Héldum við
þaðan suð'ur yfir Grjótháls og kom-
umst að Norðtungu um kvöldið, þar
sem við leituðum gistingar hjá Run-
ólfi bónda. Tók liann okkur af mestu
rausn, lét bera liið bezta fóður fyr-
ir hestana, leiddi okkur til stofu og
tók okkur tali á víð og dreif. Ekki
leið á löngu, þar sem áliðið var orð-
ið, unz okkur fór nokkuð að furða
á, að ekki sáust deili til þess, að
matur eða önnur hressing yrði fram
borin. En í þeim svifum opnar bóndi
hurð að annarri stofu, ekki óveru-
legri, og er þar húsfreyja fyrir og
hefur þegar búið þar borð með hin-
um beztu matföngum. Var borðhald-
ið' allt með hátíðabrag, og óx okkur
nokkuð í augum rausn og höfðings-
skapur þeirra hjóna, eins og raunar
borgfirzkra húsbænda yfirleitt.
Daginn eftir héldum við svo áleið-
is með hestana, þangað sem líkleg-
ast þótti um samastað. Eg fór með
mína hesta að Síðumúlaveggjum,
Guðmundur nneð hesta Jósefs að
Lundi. Þar bjó systir hans, Guðlaug,
kona Guðmundar Ólafssonar. Þá
fór og nokkuð' af hestunum að Am-
bjargarlæk td Davíðs Þorsteinssonar.
Var allmikill kunningsskapur milli
bænda, er tilheyrðu Þverárréttarupp
rekstri, og okkur fram-Hrútfirðinga
vegna sameiginlegra afrétta og fjár-
skda, og kom okkur það nú að góð-
um notum.
Við rekstrarmenn komum svo all-
ir saman á Arnbjargarlæk, er við
höfðum ráðstafað hestunum okkar,
og gistum þar, áður en við hófum
ferðina norð'ur. Ekki var Davíð þá bú-
inn að reisa hið veglega íbúðarhús
sitt, en gerði það skömmu síðar. Vora
húsakynni þar heldur fornleg, eftir
því sem þá gerðist á hinum stærri
bæjum þar um sveitir, en húsbóndi
bætti það vel upp með rökræðum
um landsins gagn og nauðsynjar. Var
honum slíkt þá sérstaklega ríkt í
huga, því að um það leyti mun hann
hafa hugsað til þingmennsku, þótt
honum yrði ekki að þeirri ætlan
sinni.
Við lögðum svo af stað frá Arn-
bjargarlæk árla morguns og náðum
að Fornahvammi um kvöldið. Þar
var þá Jósep fyrir albúinn til norð
urferðar, enda búinn að ná sér eftir
Framhald á 838. síðu..
824
f í M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ