Tíminn Sunnudagsblað - 08.12.1963, Blaðsíða 3

ist mestöll alsett boðum og skerj-
um.
Á nesinu ofan Skerjasunda er
gatklettur einn mikill með svo
miklu og víðu opi, að vel má ríða
hesti þar i gegn. Hann heitir líka
Gathamar. Skammt þaðan er bær-
inn Drangavík, sem nú er búinn
að vera mörg ár í eyði.
Nes eitt gengur út af Dranga-
víkurhálsi, og þar eru hin sér-
kennilegu Drangaskörð — sérstæð
náttúrusmið, sem ekki gleymist
auðveldlega Drangarnir standa í
riiðum, hv?r fram af öðrum, meö
djúpum skörðum á milli og grjót-
skriðum undir. Skörðin eru sex
að tölu, og það hygg ég, að þessi
fagra og stórbrotna hamrasmíð
eigi hvergi sinn líka. Svo mun flest
um fara, að þeir stara sem heillað-
ir á þessa; hátypptu hamraborgir
i undrun og djúpri lotningu.
Þegar kemur norður fyrir
Drangaskörð, hlasa við allar Norð-
ui-Strandir, ásamt Geirhólms-
gnúpi. Að austanverðu í honum við
sjóinn, þar sem Grundarhorn heit
ir er hilla sú í klettahlíðum, sem
Eyvindarhiila kallast. Þar er al-
mennt talið, að Fjalla-Eyvindur
hafi gert sér skýli og hafzt þar
\ið um skeið Þar hafa fundizt
kofarústir úr grjóti, og hafa til
skamms tíma staðið út á milli
stfeinanna fúnir endar rafta, sem
munu vera leifa; af þaki. Og kunn-
ugt er að minnsta kosti, að Ey-
vindur hafðist við um tíma á þess-
um slóðum.
Áður á öidum var það mjög al-
gengt, að þjófar og afbrotamenn
le’tuðu á Strandir norður. Þær
voru að jafnaði fjarri leiðum
vaidsmanna, og þaðan bárust ekki
af þeim miklar fréttir. Þetta kom
í hugann, þegar ég renndi augum
norður með landinu allt þangað
sem Hornbiarg úr djúpinu rís,
hgnarlegt sins og konunglegur
vörðtir á mörkum úthafsins og
Norður-Stranda.
Eftir stutta stund erum við kom
in á leiðarenda —■ á hinn afskekkt-
?sta sveitabæ á íslandi — að
Dröngum. Vélin í bátnum er stöðv
uð og akkerum varpað. Við förum
á land á trillubáti, sem sótti okkur
íram. Á Dröngum er fagurt um
að Iitast í góðu veðri, raunar gróð-
utsælt og aúsældarlegt. Trjáreki
er þar um allar fjörur, hvert sem
3i1ið er, og önnur hlunnindi jarð-
arinnar eru æðarvarp gott og sel-
veiði. Bærínn stendur við sjóinn
á litlu nesi niður undan fjalli, sem
Bæiarfjall heitir, mjög háum
hamramúla Staðinn prýðir falleg
á, sem liðast um sléttar grundir,
skammt norðan við bæinn. Þarna
úkir friður og kyrrð — aðeins
söngfuglakliður og árniður berst
íil eyrna. Hingað nær hávaði og
cðagot vélamenningarinnar ekki.
Hér er næði til þess að láta hug
ann reika til löngu liðins tíma,
og mér verður fyrst að minnast
þess, að hér voru eitt sinn heima-
slóðir Eiríks rauða, því að hér
segir Landnáma, að Þorvaldur,
faðir hans. Ásvaldsson, hafi numið
land. Það átti seinna fyrir þeim
feðgum að liggja, Eiríki rauða og
lÆÍfi heppra, syni hans, að stækka
hinn þekkta heim með fundi Græn-
lands og Vínlands hins góða, er
svo var nefnt. Munnmæli herma,
að Þorvaldur Ásvaldsson sé heygð-
ur í hól, þar sem Selhólar heita,
og ber fornum sögum saman um,
að þar nyrðra hafi Þorvaldur and
azt Selhólarnir eru fjórir að tölu
og nefnist Meyjarsel, þar sem þeir
eru.
Þessar gömlu sögur og sagnir
hafa fangað huga minn, og ég
vakna sem af draumi við það, að
húsbóndinn á Dröngum biður okk-
ur að ganga til stofu og þiggja góð
gerðir. Þegar inn er komið, blasa
við hlaðin veizluborð. Hin íslenzka
gestrisni er enn í heiðri höfð á
þessum staö — ekkert til sparað
að veita komumönnum sem beztar
viðtökur.
Á Dröngum búa hjónin Kristinn
Jónsson og Anna Guðjónsdóttir
og eiga níu börn, hvert öðru efni-
legra. Þar er sérstakur myndar-
bragur á öllu, bæði utan húss og
innan. í stofunni eru flest húsgögn
smíðuð af sonum þeirra lijóna,
sem dvalizt hafa í verknámsskól-
um, og mun það vera fremur sjald-
gæft, bæði í sveit og kaupstað, að
.setjast í bólstraða stóla, sem gerð-
ir hafa verið af heimilisfólkinu
sjálfu. En það er ekki einungis
verkmenning, sem ríkir á þessum
afskekkta bæ. Kristinn bóndi er
líka maður gagnfróður í sumum
greinum bókmenningar og frábær-
lega skemmtilegur heim að sækja.
Hann kann flestar íslendingasögur
svo að segja spjaldanna á milli og
er vel að sér í mörgu öðru. Það
kemur enginn að tómum kofun-
um, þar sem hann er.
En það er ekki daglegur við-
ourður að gesti beri að garði hans.
Allar Norður-Strandir eru nú
komnar í eyði,_ og ekki er byggt
ból nær en í Ófeigsfirði. Á hinn
bóginn er skemmsta bæjarleiðin
um Drangajökul þveran suður að
ísafjarðardjúpi. Það er þess vegna
varla við því að búast, að margt
Framhald á 1030. siðu.
TÍMINN - ÍUNNUDAGSBLAÐ
1011