Tíminn Sunnudagsblað - 14.06.1964, Síða 8

ÞÓRARINN FRÁ STEINTÚNI:
Veraldarvequr
Ég bjó mig aS heiman —
með cjijII on r»esti nóg, ,
blásteinslitaða,
brydda skó.
Ég gáði til veðurs
og qat mér til um leið
Fagur í hfaðinu
tærleikur beið.
Að höndla á torgum
er heirnskinqium tamt..
Margur hefur leitað
lant yfir skammt.
Gæfunnar ég leitaði,
við gleðimál og tál.
Með tryggðavinum
var tæmd hver skál.
Görótt var vínið,
ég gaf því mína sál.
Gerast vill hrösult,
sé gatan hál.
Ég ástheitra kvenna
og ævintýra naut.
En öotntall seyrið,
þó bergja hlaut.
Á meðan veigar entust,
ég vinanna naut.
Þeir gufuðu upp,
þegar gullið þraut.
Nestisskrínan góða
nú löngu orðin tóm.
Allt þetta reyndist
auðn og hjóm.
Nú geng ég og villist
með götótta skó,
því færleikurinn
minn fagri dó.
Kalinn á hjarta
ég kem bráðum heim.
Nú heyri ég svananna
söngvahreim.
Sorgin og gleðin
eru systur tvær.
Við öðlum'st gæfuna
aðeins fyrir þær.
I
r I M I IV l\ - SUNNUlíAGSBLAB