Tíminn Sunnudagsblað - 28.06.1964, Blaðsíða 5

Við Austfirði eru þokur tíðar, og þœr eru ekki, hvað léttastar á Djúpavogi. Þegar sú ferð, sem sagt er
Frá í meðfylgjandi grein, var farin, sást hvergi handi sinna skll á öllu svæðinu frá Papoy að Gerpl. Þessl
mynd er hlns vegar tekin í sólskinl, og sýnir það, al þarna þekkist annað veðurfar en þokur.
hefði ég getað gengið yfir eyna aft-
ur og farið um borð á sama stað
og ég steig á land, en þokan var
orðin svo svört, að ég hefði getað
villzt og enda ekki heldur neitt að
sjá í dimmunni.
Við sjáum Árvakur ekki, en Krist-
ján veit, hvar hann liggur, og allt í
einu rís hann upp úr hafinu stjórn-
borðsmegin við bátinn. Allt er tekið
um borð, menn, hylki og bátur, og
akkerum er létt. Það er farið hægt
af stað, því nú verður að sigla ein-
göngu eftir radar, kompás og korti.
Ætlunin var að fara með hylki í
vitann á Kétilboðafles, sem er
skammt frá eynni, en þegar til kem-
ur, reynist það ekki.hægt. Það rofar
örlítið í þokuna, þegar skerið nálg-
ast, en þar er lítið að sjá nema hvítt
brot, og þvl er haldið til Djúpavogs.
Siglingaleið þangað er óhrein, og því
hefði verið ógerlegt að fara þangað
þessu sinni, hefði ratsjáin ekki verið.
En hún er það töfratæki, sem varar
við hættunni áður en hún dynur yfir
og gerir siglingar í þoku og nátt-
myrkri öruggari, enda erum við
komnir að bryggju á Djúpavogi áður
en varir.
Þokan yfirgaf okkur ekki þennan
dag. Frá Djúpavogi fórum við til
Breiðdalsvíkur, frá Breiðdalsvík til
Stöðvarfjarðar og frá Stöðvarfirði til
Eskifjarðar, og nær alls staðar var
þokan með. Það aðeins rofaði til inni
á fjörðunum, og þegar við vorum
komnir nokkuð inn á Reyðarfjörð,
glaðnaði til, og síðan var siglt í
stilltu og fögru kvöldveðri inn á
Eskifjörð. En þegar aftur var haldið
þaðan undir morguninn, var sú gráa
mætt til leiks. Út allan fjörðinn sá
hvergi til stranda, og Seley varð
ekki greind fyrr en í sama mund og
komið var svo nærri, að nær varð
ekki farið og akkerum varpað.
Seley er heldur lág eyja út af
Reyðarfirði norðanverðum. Hún er
óbyggð, en fyrr á öldum og allt fram
á þessa öld var þaðan talsvert útræði.
Lending er þar allgóð landmegin, en
að austan rís hún lóðrétt úr hafi og
er hyldýpi fast upp að berginu. Fyrir
nokkuð mörgum árum kom það fyrir,
að brezkur togari sigldi á eyna þeim
megin. Þetta var í þoku og skipið
á heldur hægri ferð, en mun þó hafa
fengið allþungt högg og komst við
illan leik til hafnar. En ekki kenndi
skipið grunns við þennan árekstur
og sýnir það, að út frá eynni þeim
megin eru ekki grynningar.
Minjar um útgerðina frá Seley eru
ýmsar í eynni. Þar eru á ýmsum
stöðum gamlar verðbúðatóftir, og til
skamms tíma stóðu þar steinsteyptir
veggir skammt sunnan lendingarvogs-
ins. Þessi steintóft var af fiskverk-
unarhúsi eða salthúsi, sem reist var,
þegar nokkuð var komið fram á þessa
öld. Þá ætluðu framtakssamir menn
að hefja útræði á ný frá eynni, en
sú tilraun féll þó fljótlega um sjálfa
sig, og tóftin stóð þar ein eftir til
minja um hana. En síðast liðinn vet-
ur hrundi hún saman, og nú er stein-
hýsið gamla eklú annað en óskipuleg
grjóthrúga. Sementið var dýrmætt á
fyrstu árum steinsteypu á íslandi,
(enda- ekki farið að flytja það þá í
bréfpokum, sem rifna við minnsta
hnjask, heldur vandlega varðveitt í
trétunnum) og þess vegna hefur bygg
ingin kannski ekki verið eins traust
og skyldi. Að minnsta kosti er svo
komið nú, að Ægir hefur reynzt
henni yfirsterkari.
í þjóðsögum Jóns Árnasonar kem-
ur Seley við sögu í einhverri merk-
ustu frásögn, sem þar er að finna.
Það er sagan um Álfa-Árna eða
Ljúflinga-Árna, og er sú saga á sinn
hátt heimild um verbúðalíf í eynni.
Árni var innan úr Reyðarfirði, en
reri úr Seley. Er hann hafði verið
nokkurt skeið í eynni, tekur hann
að verða var álfkonu, er taldi sig
búa þar í eynni, og er hún stöðugt
að færa sig upp á skaptið. Hún vill
fá Árna til eiginorðs við sig, en hann
færist undan, með hægð þó í fyrstu,
og væntir þess, að aðsókninni linni,
þegar einverunni í eynni ljúki. En
það merkilega við söguna er, að svo
verður ekki, heldur vitrast álfkonan
honum ekki síður, þegar hann er kom-
inn heim aftur, og heldur upptekn-
um hætti. Þessi saga er alkunn og
verður ekki rakin hér nánar, en hún
er rituð eftir Árna sjálfan og mun
vera í öllum aðalatriðum rétt sjúk-
dómslýsing og skýra frá reynslu, sem
Árni hefur talið algeran veruleika.
Og það var ekkert undarlegt, að álfa
mærin skyldi komast í tæri við Árna
í Seley, því að þar hefur löngum ver-
581
T I M I N N — StJNNUDAGSBLAB