Tíminn Sunnudagsblað - 15.08.1965, Blaðsíða 22

Ef ég keypti brennivín.
Jónas, sem lengi bjó í Hrauntúni
í Kngvallasveit, var greindur maður
og bókhneigður, hógvær í fram-
göngu og vinsæll og vel metinn af
sveitungum sínum og öðrum, sem
honum kynntust. Hann átti gott bóka-
safn, sem þá var fremur fátítt meðal
bænda, og var hann þó ekki ríkur
maður.
Ofiáti nokkur sagði eitt sinn við
Jónas:
„Mér finnst ekki fátækum bænd-
um farast að kaupa svona mikið af
bókum. Það hæfir ekki nema emb-
ættismönnum og höfðingjum".
„Þú myndir ekki taka til þess, þótt
ég hefði varið þessu í brennivín",
svaraði Jónas.
Ókristilegt.
Sigmundur Sveinsson húsvörður,
trúmaður mikill, var góður kunningi
Jónasar í Hrauntúni og höfðu þeir
gaman af að spjalla saman. Einu
sinnj sagði Sigmundur við hann:
„Ég get alltaf dáð það, Jónas, hve
þú ert hógvær og sáttfús maður eins
og þú ert þó ókristilegur“.
„Er það þá ekki ókristilegt líka“?
svaraði Jónas
PÁSKABYLUR -
Framhald af 722. sí8u.
ur á Jökuldal hrakti um 20 fjár
í Jökulsá. Vestur í Arnarfirði á
Borg fór um 100 fjár í sjóinn, og
bóndinn á bænum, Jón Einarsson,
drukknaði við að reyna að bjarga
fénu. Á Búðum í Fáskrúðsfirði
lágu margir vélbátar inni á höfn-
inni í veðri þessu. Einn þeirra slitn
aði upp, Hekla. Einn báts-
maður, Guðjón Jónsson að nafni,
drukknaði, er hann ætlaði rneð
streng til lands, til þess að reyna
að festa vélbátinn. Þá varð úti
Steindór Gunnlaugsson, vinnumað
ur á iöðrudal. Einnig varð úti,
þennan sama dag, Sesselja Jóns-
dóttir, kona Jóns hreppstjóra á
Valbjarnarvöllum á Mýrum. Hafði
hún farið til næsta bæjar um
morguninn, þá i bezta veðri, en
á heimleiðinni skall hríðin á hana.
Og hafði hún nærri því náð heim-
ili sínu, því að hún fannst örend
við túngarðinn.
Þess skal getið að lokum, að
Daníel Jóhannesson, sem getið er
um í þætti þessum og var á ferð
yfir Laxárdalsheiði í páskabylnum
1917 með Eyjólfi Jónassyni
dó fyrir mörgum árum eða
1938. Daníel var harðfrískur mað-
ur og lét sér ekki allt fyrir brjósti
brenna, eins og sagt var í gamla
daga.
A3 lána Fetei-sen.
María Petersen vai iólf btvnia móð-
ir og hafði í mörgu að snúast. Eitt
sinn hitti hún grannkonu sína, sem
var barnlaus. Ræddust þær lengi við,
og kom þar tali þeirra, að grannkon-
an bauðst til þess að taka eitt barn
Maríu í fóstur.
Því svaraði María á þessa leið:
„Nei — ég má ekki missa neitt
barnanna. En ég gæti lánað yður
Petersen".
Hundakroppur dauður.
Færeyingur einn var að tala um
fósturjörð sína. Sagði hann meðal
annars:
„Ekki eru þar kolin, og ekki er
þar olían. En ekki er það verst við
Færeyjar. Verstur er amtmaðurinn.
En hann er nú dauður, hundakropp
urinn".
Messuliugleiðingar.
Þegar útvarpið varð algengt í sveit
um landsins, var yfirleitt hætt að
lesa húslenstra. í þess stað hlýddu
menn á útvarpsmessu allvíða, að
minnsta kosti fyrst í stað. En fljótt
bar á því, að nokkuð skorti á andakt
ína.
,Því var það einu sinni, að vinnumað
Lausn
27. krossgátu
ar einn kom á næsta bæ á aðfanga
dagskvöld og hlýddi á útvarpsmessu
hjá granna sínum. Presturinn var bú-
inn að lesa jólaguðspjallið, er gestur
inn mælti fullum rómi og beindi orð-
um sínum til húsbóndans:
,,Eg er ekki í neinum vafa um, að
tvævetlunni minni snúinhyrndu með
mókollóttu gimbrinni hefur verið
stolið, og það mun koma í ljós, Þótt
síðar verði, að það stela fleiri en
Sigurður.“
Þeir, sem senda
Sunnudagsblafönu efni
til birtingar, eru vinsam
lega beííni aíS vanda til
bandrita eftir föngum
og helzt aí láta vélrita
þau, ef kostur er Ekk:
má bó vélrita béttar en
í atfra hverja línu.
Framhald af 725. síðu.
sjáifstæður og óháður sem málari,
hefur hann haft mikil áhrif á málara
okkar tíma. Margir hafa viljað telja
myndir hans meira skáldverk en mál-
verk. Sjálfur hefur hann sagt um
málun og skáldskap: — Allt getur
breytzt í þessum syndum spiilta
heimi nema hjartað, ást mannsins
og leit hans að hinu æðsta. Listmál-
un er eins og allur skáldskapur —
hluti hins æðsta.
MÁLARINN CHAGALL ■
742
T 1 M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ