Tíminn Sunnudagsblað - 21.08.1966, Page 3

Þegar rökkvar, smýgur þefdýriS út úr holu slnni og
tekur aS svipast um eftlr froskum og öSrum smádýrum.
ÞefdýriS lætur ekki sérlega mikiS yfir sér aS jafnaöi, en
sé á þaS ráSizt, tekur heldur aS kárna gomaniS.
Sitt hvorum megin á bakhluta þefdýrsins er sérstak-
ur kirtill og aflmiklir vöSvar í kring. Þegar vöSvarn-
ir dragast saman, spýtist gulleitur vökvi út úr kirtl-
unum, og leggur viSbjóSslegan fnyk af. DýriS dregur
þrjá metra og hefur slíkt traust á þessu vopni, aö þaS
kennir aldrei ótta.
AS jafnaSi láta önnur dýr þef-
dýriS óáreitt En þegar sulturinn
kreppir aS, kemur fyrir, að siéttu
úlfar, minkar, púmur og önr.ur
rándýr leiti á þefdýriS.
Þegar slikt ber að höndum, varar þef-
dýrið andstæSinginn viS, oft meS þvi
aS rísa upp á framfæturna og beina
„vopninu" að fjanda sínum. Þetta hrekk-
ur löngum tll.
En sé hitt dýriS enn i árásarhug, bregS
ur þefdýriS snöggt viS, svo aö' kirtlarn-
ir komast í skotstöSu. Og svo verður
vöSvasamdráttur, og vökvlnn spýtist út.
ÞefdýriS getur sent frá sér allt aö
sex gusum, hverja á eftir annarri,
þegar ( harSbakkann slær. Og þaS
getur eftir vild Beitt öðrum kirtlin
um i einu eða báðum
Verði maður fyrir árás þefdýrs^tjóar
honum ekki að halda upp á föt þau,
sem hann var klæddur. Samt eru
dæml þess, aS þefdýrið sé haft að
húsdýri — svipt fnykkirtlunum.
Þefdýrið hefur tröllatrú á varnaraðferS
sinni og stendur enginn stuggur af bfl-
um eða járnbrautarlestum. Þvi er það,
að fjöldi þefdýra finnst dauSur á veg-
um úti.

Lesmál. Arne Broman Teiknlngar: 'Jharlie fcoud
/
699 !
T í M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ