Tíminn Sunnudagsblað - 21.08.1966, Síða 7

Móskarðshnúkar i Esju og Skálafell.
legl að velja allan ferðabiinað sem
'léttastan.
Af tjöldum fellur mér bezt við lítil
jöklatjöld. Þau eru meðfærileg og
sterk og standa af sér hvers kyns
Veður. Og ekki má gleyma því, að
mikið öryggi er að því að kunna að
ferðast eftir korti og áttavita og
reyndar bráðnauðsynlegt uppi á jökl-
um. En þetta kunna ekki allir, og
af því hafa stafað ýmsar villur.
— Hvaða ferð, sem þú hefur farið,
er þér minnisstæðust?
— Það er tvimælalaust fyrsta Þórs-
merkurferðin, sem ég fór, en það
var jafnframt í fyrsta skipti, sem fár-
ið var til verulegrar dvalar á Mörk-
Inni. Þetta var árið 1942, og ferðin
var á vegum Farfugla. Við vorum þrjá
tíu saman og fórum á bílum austur
að Stóru-Mörk. Þaðan var farið á
hestum inn í Mörk, og var það sex
tíma lestargangur. Allir voru samtaka
um það að gera ferðina sem ánægju-
legasta, og þarna undum við okkur
við göngur og stigum vikivaka á kvöld
in. Þetta var vikudvöi, frá sunnudags
morgni til sunnudagsmorguns, og
um hádegi á föstudag brugðum við
okkur nítján saman í snögga ferð
upp á Eyjafjallajökul og hölluðum
okkur aðeins í skála á Fimmvörðu-
hálsi um nóttina og komum niður á
Þórsmörk síðdegis á laugardegi. Og
svo héldum við áfram að skemmta
okkur fram á sunnudagsmorgun, en
þá kom hópur sá, sem leysti okkur
af. Við komum að Kolviðarhóli um
kvöldið, og þar ætluðum við, nokkr-
ir ferðalangar, að leggja okkur
dálitla stund, því að lítið hafði verið
sofið undanfarnar nætur. En okkur
fýsti að vera meira úti I náttúrunni,
því að daufleg var vist í Reykjavik
á styrjaldarárunum og brugðum
okkur upp á Hengil. Og það stóðst
á endum, að gefið var loftvarnar-
merki, þegar í bæinn kom. Ég held
að margir gamlir Farfuglar muni eft-
ir þessari ferð.
— Hvernig víkur því við, að' til
skamms tíma var ekki unnt að kom-
ast á bílum í Þórsmörk?
— Þannig mun standa á því, að
lengi vel voru ekki til nægilega öfl-
ugir bílar til þess að komast yfir
árnar, og auk þess féllu þær eitthvað
öðruvísi og voru öllu vatnsmeiri hér
áður. Framdrifsbílar komu hingað til
lands með hinum erlendu herjum, og
árið 1947 var í fyrsta skipti farið í
Mörkina á bílum. Síðustu Þórsmerk-
urferð mína á hestum fór ég árinu
áður, og er ekkert áhorfsmál, að hest-
ferðirnar voru langtum skemmtilegri.
— Ertu þeirrar skoðunar að banna
þurfi hópsamkomur I Þórsmörk?
— Um það er erfitt að segja.
Kjarni málsins er sá, að jarðvegur
í Þórsmörk er ákaflega viðkvæmur
fyrir öllum átroðningi, og ég er
hræddur um það, að illa færi, ef stór-
rigning kæmi einhvern tíma upp úr
verzlunarmannahelgi. Þá gæti traðk-
ið leitt til þess, að djúpar rásir mynd-
uðust, og væri þá illa komið. Svo fer
Þórsmörk vitaskuld ekki varhluta af
fólki, sem gengur hroðalega um og
engin varzla fær spornað við. Hér
kemur sem sé sitthvað til greina.
— Á hvaða stigi er gróður í Þórs-
mörk nú, borið saman við þáð, sem
var fyrir aldarfjórðungi?
— Skóggróður hefur tekið töluverð
um framförum, en graslendi hefur
farið aftur sakir átroðnings, einkum
í Húsadal. Sums staðar hefur örfoka
land gróið, en einnig hefur nokkur
uppblástur átt sér stað. Ég hugsa,
að það jafni sig nokkurn veginn upp.
— Voru ekki einhverjir vinsælir
ferðamannastaðir, aðrir en Þórsmörk,
lítt þekktir til skamms tíma?
— Já, til að mynda Landmanna-
laugar og Kerlingarfjöll. Lengi vel
varð aðeins komizt á bíl upp að Land
mannahelli, en þaðan er um fjögurra
tíma gangur í Laugar, og var því
ekki ýkja gestkvæmt þar. Guðmund-
ur Sveinsson, nú starfmaður hjá
Skýrsluvélum, fór fyrstur á bíl í Laug
ar árið 1946. Skömmu síðar var leið-
in rudd, og þá var hafizt hsr.ía um
hópferðir i Laugar. Nú er í ráði að
brúa Jökulgilskvísl, og verður þá fært
TÍMiNN - SUNNUDAGSBLAÐ
703