Tíminn Sunnudagsblað - 06.08.1967, Qupperneq 22

a'ð ávalít má greina nokk-
ur blæbrigði á lit kameljónsins,
því að innbyrðis afstaða húðlag-
anna er ekki fvllilega hin sama,
hvar sem er á líkamanum.
Astæður fyrir litbrigðum kame-
Ijónsins geta verið af ýmsu tagi,
eins og áður getur, og hefur þeg-
ar verið minnzt á hinn svarta illsku
lit. Annað dæmi um litaskipti
vegna geðbrigða er það, að karl-
dýrið skiptir i sífellu um lit, þeg-
ar það rekst á kvendýr á fengitím-
anum. Vill karldýrið sennilega
vekja á sér athygli með þessu
móti. Ekki er síður skemmtilegt
að veita athygli breytingum sem
verða, þegar einhver hluti
líkama dýrsins lendir í skugga.
Liggj kameljón hreyfingarlaust
og beri aðeins á það skugga eins
laufblaðs, myndast fölur, lauflaga
blettur í húðinni. Og þeir, sem
halda kameljón sér til gamans og
hafa sett það -út í glugga, vita,
að sú hliðin, sem frá glugganum
snýr, verður langtum ljósari.
Að endingu skal reynt að út-
skýra, hví það var hald manna, að
kameljón lifðu á loftinu. Þess er
áður getið, að dýrið getur þanið
sig út, og það getur komizt af
án fæðu í mánuð eða lengur. Þá
hefur værukærð dýrsins ugglaust
verið þessari trú til styrktar, en
það bærir oft ekki á sér langtím-
um saman, einkum þegar svalt er
í veðri.
(Helzta heimild: More Animal
Legends eftir Maurice Burton).
Rætt við Björn Þorsteinsson
Framhald af bls. 456.
breytingar, og það þarf að mat-
reiða fortíðina fyrir ungu kyn-
slóðina. Sagan gefur okkur kjöl-
festu hér í úfnum sjó Norður-
Atlantshafs, því að án hennar vær-
um við fortíðarlaus ættflokkur —
ættlaus og vitlaus öreigalýður á
útskeri.
Á barnaskólastigi er eðlilegt, að
sögukennsla sé í því fólgin að
segja sögur, en því er nú verr og
miður, að kennslan er lakari á
hærri skólastjgum — og íslenzk
sagnfræði yfirleitt er nálægt þessu
barnaskólaviðhorfi. Sjálfur kaus ég
íslenzku fremur en sögu að
kennslugrein í gagnfræðaskóla,
svo að ég tala ekki af miklum
kunnugleika, en ég tel, að það sé
rangt að hafa sama náms-
efni til landsprófs og kennt
er í tveimur bekkjum á und-
an. Ég álít æskilegast að losna
við fornaldarsögu úr menntaskól-
um, og það væri auðvelt,
ef nemendur fengju ný efni
til meðferðar landsprófsvetur-
inn: forsögu, fornleifafræði,
þjóðfélagsfræði og fornaldar
sögu. Með þessu móti myndi traust
ari grundvöllur lagður að sögu-
námi í menntaskóla en nú er raun
á.
Eins og kom fram hjá okkur áð
an, tel ég haopadrýgst að greina
fslandssögu sem minnst frá al-
mennri sögu og reyna að gera nem
endum ljóst samhengi við líf for-
tíðar Qf ýmisleg áhrif, sem borizt
hafa milli landa. Annars vil ég
alls ekki kasta neinni rýrð á sögu-
kennara með þessum ummmæl-
um um sögukennslu. Ýmsir hafa
gert lofsverðar tilraunir, tíl að
mynda að láta nemendur skrifa
ritgerðarkorn og styðjast þá við
handbækur. En mörgu þyrfti að
breyta, og hvað sem öðru líður,
er það óréttlætanlegt hneyksli að
kenna erlendar bækur um sögu.
Það hlýtur að vera eitthvað til,
sem kallazt getur menningarhelgi.
— Myndirðu telja heppilegt, að
nemendur í framhaldsskólum
fengju að kjósa sér eitthvert svið
sögunnar sem sérgrein og síður
væri skeytt um að fara yfir sem
flest tímabil?
— Valfrelsi af þessu tagi er
mjög æskilegt, en það er því að-
eins hugsanlegt, að hætt verði við
tossakver og námsefninu komið á
breiðari grundvöll, auk þess sem
slík breyting er illframkvæmanleg
í einni einstakri grein. En auðvit-
að rekur að þessu. Ég held, að
það sé miður heppilegt að ætla
nemendum að fá nasasjón af öllu,
en komast svo aldrei neitt lengra.
Lausn
27.krossgátu
Þetta grautarsjónamið — to put
a label on everything, eins og
enskurinn segir — er mjög vafa-
samt, en það tröllríður til að '
mynda tungumálanámi hér. Anna
Borg sagði, að sá hefði ekki lært
tungumál, sem ekki hefði öðlazt
nýja sál með því. Sögunám á að
miðast að því að læra að skynja
„sál“ aldanna. Það er miklu meira
menntandi að taka eitthvert tíma-
bil til rækilegar meðfer:ar og
vita þá alls ekkert um sum önnur
en læra eitthvert sundurlaust stað
reyndarhrafl um alla tíma. Er sá,
sem veit ekkert um fornöldina
nema hluti á borð við þá, að Neró
var vondur keisari og Kleópatra
fékk ekki glapið Oktavíanus, í
rauninni miklu nær? Nei, það
þyrfti að leyfa nemendum að fjalla
rækilega um einhver tiltekin efni,
sögu einhvers tímabils eða sögu
byggingarlistar eða tízku, svo að
dæmi séu tekin. Slíkt nám getur
orðið lykill að sjálfsnámi siðar
meir. Og ég vil leggja áherzlu á
það, að því meira val, sem um er
að ræða, því betra.
v—Hvað þá um sögukennslu við
háskólann?
— Mig brestur kunnugleika til
þess að dæma um skipulagið, eins
og það er nú. Við verðum að
bíða og sjá, hver árangurinn verð-
ur.
Þarna felldum við Björn talið
að sinni. En næsta sunnudag verð-
ur greint frá spjalli okkar, er fund
um bar saman á nýjan leik.
I.S.
Í?T
TSpJSHSJSlS
V<lf |T;t;i •*
f |T T. I
daaaiái
Ás

/*> F

ciúíh íFi n\
t sitITÍÍÍIí

LLíl jL
UNjNTöjnTl
-P; ~Rf A j iv. o 1 /? fí?' 1 j\|
;G;u|ivr.R!\E]ö j a\
T n' Ejíj\ LíGIH; í|JjS
---------------------
fl /TlNjX'L
p|s:~i ■g'u
o jT i\' n '• r
RlUlfiifiX
.IRj fí 6|»
r'flic.
7X!
K K
\. ísKj’rTýX 5jK -(j
.fTo;líO;k]\Íf1h rk.fl.'IíTp1
•__ rC » . > »
jVTtv ?, lK’! ° |\;
Kj UjSj1 £JI]Tt\ v p \
."i i .
svVJa.u
670
TÍHINN - SUNXUDAGSBLAÐ