Tíminn Sunnudagsblað - 14.07.1968, Blaðsíða 7

Róbert Kennedy teggur rós á leiSi bróSur sins. Nú hvílir hann sjálfur
undir rósum. Voru það samtök, sem óttast þjóSfélagsumbætur, er brugg-
uðu þeim bræðrum banaráð?
Haon fék-k viðurnefnið „göldr-
ótti fjármálamaðurinn.“ Hvað seim
hann fékkst við, varð honum gróða
lind, einnig það, sem hann lagði
í kvikmyndaiðju í Holiywood, Ár-
ið 1926 fluttist hann ásamt fjöl-
skyldu sinni frá Boston til New
York, og settist þar að. Kreppunni
miklu siapp hann úr án þess að
tapa n-einu, og segir hel-gisögn svo,
að hann hafi heyrt rödd segj-a við
sig mán-uði áður en holskeflan
reið yfir: Seld-u allt! Hann hlýddi
þessari ókunnu rödd og seldi þeg-
ar næsta dag allt sem hann gat
við si-g losað. En hinir, sem enga
hullðsrödd áttu að, fóru flatt.
Þrjú ár í London.
Faðir og afi Jósefs Kennedy gáf-u
sig báðir að stjórnmálum. Það
gerði hann ekki. En 1932 studdi
hann forsetakosningu Franklins D.
Roosevelts með fjárframlögum.
Hann lét sér annt um að stuðla
að lausn atvinnuleysisvandamáls-
i-ns og að koma þjóðmálum á
réttan kjöl eftir kreppuna, einn-
ig studdi hann stjórnmálastefnu
Rooseveilts. Forsetinn g-erði hann
að formanni nefndar, sem átti að
sjá um, að en-gin lögbrot væru
framin í Wall Street. Hann reynd-
ist vel í því starfi, var strangur
og þó réttsýnn, enda var hann vel
heima í því, sem gerðist og gerzt
hafði í götu þeirri, en andstæð-
ingar Roosevelts litu sumir held-
ur smáum augum á „Jobba gamla“
og Hvarf hann firá þessu og til
annarrar formennsku.
Við lok ársins 1937 var hann
skipaðu-r ambassador Bandaríkj-
ann-a í Lon-don, og við það var
hann til hausts 1940. Ekki var
hann sammála Roosevelt um það,
sem þá var á döfinni í stjórnmál-
um Evrópu, heldur var hann fylgj
-andi stefnu öhamberlaines (Miinc-
hen-'sáttmálanum) og móti C-hur-
chill. Þegar stríðið skall á, lagði
hann aldrei annað til málanna en
þetta eina: Látið Bandaríkin sitja
hjá. Bretland ræður ekki við
Þýzkaland og Rússland Það feU-
ur. Roose-velt var á annarri skoð-
un.
Og Bandaríkin fór-u í stríðið,
hvað sem gamli maðurinn tautaði
og rausaði Af því hlauzt hin
fyrsta r-aun þessarar fjölskyldu,
sem nú er svo margreynd orðin
að -sorgum.
Flugmaður ferst.
Elztur af barnahópnum, en þau
Vðfð wíu, var Jpsef Kennedy yngri,
Bann var fædd-ur árið 1915. Hann
var dáindi og eftirlæti föður síns,
kjörinn arftaki til auðs og valda
ættarinnar. Honum var ætlað að
lyfta henni hærra en hi-num fyrri
ha-fði tekizt. Honum var ætlað að
verða forseti Bandaríkjanna. Hann
var gáfaður, duglegur og fram-
takssamur. Hann gerðist flugmað
ur í stríðinu og fórst í einni ferð-
inni. Flu-gvél hans, sem hlaðin var
100 kg af TNT. SDra-kk í lofti
yfir Þýzkalan-di. Þá átti Jón bróð-
ir hans, sem var tveimur áru-m
yngri, að taka við, og það gerði
hann.
Jóseí KennecLy eldr; sa-gði árið
1957: ,Ég get komið Jóa m-ínum
til að f-ara að gefa sig að stjór
málum. Þegar hann dó, sag^i
ég Jóni, að nú yrði hann að taka
við, en hann var tregur til þesis,
sagðist ekki treysta sér. Og þetta
finnst honum enn. En ég sagði
að ekki væri neitt undanfæri . . “
Jón Kennedy ha-fði verið í flota
Bandaríkjann-a meðan á stríðinu
stóð, og staðið sig mætavel, en
eftir að því var lo-kið, gerðist
hann blaðamaður, og segist hon-
um nokkuð öðruvísi frá: „Ekki
gátum við bræðurnir keppt hvor
við annan um hylli kjósenda sam-
T f M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ
535