Tíminn Sunnudagsblað - 14.07.1968, Blaðsíða 3

Hvergi er meiri hjónamunur en meðal 'fiska og skor-
dýra. Þar eru til risastór kvendýr, er eiga maka, sem er
fimmtíu sinnum minni. Hjá sædjöflunum er svo háttaS,
a3 hængurinn hængir eins og lítil varta utan á hrygn-
unni.
Fjöruspóinn er varla húsbóndi á sinu heimili. Þegar móð-
irin hefur ungað út, flýgur hún suður á bóginn og eftir-
lætur karli sínum að annast ungana. Dvergsnípan á Lapp-
landi er þó enn hirðulausari móðir: Hún verpir bara'eggj-
unum og fer svo.
Glitormarnir á Norðurlöndum eru í
rauninni kvendýr ;jf bjöllukyni. Séu
þær látnar á rúðu, þegar rokkið er
orðið, flykkjast að þeim lítil, svört
karldýr. Ljósið laðar þau að.
Bonellia heltir sævarbúi. Lirfurnar setj-
ast á fullvaxið kvendýr og breytast þar
í karldýr, sem lifa sníkjulífi. Lirfur,
sem ekki finna neinn hýsil, verða sjálf-
ar kvendýr.
Kvendýrin eru stærri af því að hlut-
verk þeirra er að verpa eggjum.
Svo er um fiðrildin. Myndin sýnir,
að meðal apríkósufiðrilda líkist kven
dýrið helzt snigli.
Einna nöturlegast er f jölskyldulíf
köngulónna. Kví^ndýrin eru stund-
-v m miklu stærri. Ein köngullóin
kallast svarta ekkjan og ber nafn
með rentu. Það komumst við brátt
að raun um.
■f.w ..

Karlinn er lítill og skritinn. Hann
spýtir sæði sínu í net, en tekur síð-
an netið í þreifihorn, sem líkist
blöðru. Við mökunina dælir hann
loks sæðinu úr þessu þreifihorni.
'
wm
Þegar kvendýrið hefur frjóvgast, ræðst
það á karldýrið og étur það upp tii
agna. Því aðeins sleppur karlinn lifs,
að kerlingin grípi í löpp, sem slitnar
af. En sjö fætur geta líka nægt.
T í IVl I N N — SUNNUDAGSBLAÐ
531