Tíminn Sunnudagsblað - 12.10.1969, Blaðsíða 18

TitilsíSa Steinsbiblíu, sem prentuS var á Hólum 1728.
ur, 8 ára, og varð faðir Sigurlinu
á Æsustöðum í Eyjafirði, þeirrar
miætu konu.
Þarna var þá biblían margum-
rædda óvefengjanlega komin í leit
irnar, eftir að vera búin að ferð-
ast til Danmerkur, vera þar í eigu
háttsetts manns, sem sendi hana
forseta íslands að gjöf og hafnaði,
fyrir hans velvilja, í Bessastaða
kirkju. En það hefur gefendunum
áreiðanlega ekki komið til hugar,
að ætti fyrir þessari bók að liggja,
en verður að teljast skemmtileg
ráðstöfun forsjónarinnar.
7. september 1921 vísiterar séra
Geir Sæmundsson vígslubiskup á
Akureyri Miklagarðskirkju í síð-
asta sinn. Þar er kirkjunni lýst
þannig, að „ómessandi sé í henni
fyrir súg og kulda á vetrum og yf-
irleitt á öllum tímum árs, ef nokk-
uð er að veðri“.
Hafði sóknarnefndin þá að und-
anförnu látið skjal ganga milli
sóknarbarnanna til þess að vita,
hvort þau vildu láta leggja kirkj
una niður, og voru þrír fjórðu hlut
ar safnaðarins meðmæltir, að svo
yrði gert, og sóknin sameinuð
Saurbæjarsókn.
Séra Geir telur þá upp eignir
kirkjunnar: Altaristöflu, Ijósa-
hjálm, ljósastjaka, harmoníum,
kirkjuklukkur, kaleik og patínu úr
silfri, altarisklæði og dúk, þrjú
minningarspjöld f umgerðum,
predikunarstól og fleira.
f vísitasíu í Saurbæjarkirkju
1924 segir: „Yfirleitt hefur sókn-
arnefnd Saurbæjarkirikju veitt við
töku öhum munurn úr Miklagarðs
kirkju, sem taldir voru upp í vísi-
tasíu 7. september 1921“.
Predikunarstóllinn var settur í
Saurbæjarkirkju. talinn „mikið
snotur, í stað þess fornfálega, er
var áður þar“. Nú er þá sögu að
segja af þessum predikunarstóli,
að árið 1959, við endurbyggingu
kiikjunnar, var hann fjarlægður
og annar settur í hans stað. Sá
stóll hafði áður verið Þöngla-
bakkakirkju í Þorgeirsfirði og
taldi þáverandi fornminjavörður,
að stíl hans hœfði Saurbæjar-
kirkju betur en hinn fyrrverandi.
(Hluti af gamla predikunarstóin
um er þó enn í kirkjunni og not-
aður sem fótur undir sk'rnar
flonti). Ekkert var vitað, hvað orð-
ið hefði af altaristöflunni. Var mér
bent á að hafa tal af frú Aðal
björgu Sigurðardóttur í Reykjavík
en hún fæddist sem kunnugt er
í Miklagarði, ólst þar upp og dvald-
ist þar, þangað til hún fór í Keirn-
araskólann. Gerði ég þetta og fékk
ágætar upplýsingar, eins og vænta
miátti, og fara þær hér á eftir:
„Eitt sinn, er ég var stödd í
Hveragerði, var mér boðið til kaffi-
drykkju af þeim hjónum, Ragnari
Ásgeirssyni og konu hans, sem
voru búsett þar. Þegar ég kom inn
í stofuna í íbúð þeirra, sá ég alt-
aristöflu hanga á veggnum, beint
é móti mér. Ég stanzaði við og
varð starsýnt á töfluna, hún verk
aði eitthvað undarlega á mig. Ég
varð utan við mig, starði án afláts,
og mér fannst einhverjir undarleg-
ir straumar liggja frá henni og
gagntafca mig alla. Loks gat ég
stunið upp: Hvernig stendur á þvi,
að þessi altaristafla minnir mig
svo mikið á altaristöfluna i Mikla
garðskirfcju í Eyjafirði? Ragnar
svaraði, að það væri ekfci svo und-
arlegt, því að þetta væri einmitt
hún. Sagði hann, að hann hefði
fengið hana norður á Akureyri,
þar sem illa hefði farið um hana,
verið geymd með alls konar rusli,
og hefði hann bjargað henni frá
skemmdum. Ég varð auðvitað
undrandi. Ég átti sannarlega ekki
von á því, að altaristaflan úr Mikla
garðskirkju væri komin suður á
land.
Ég var fermd fyrir framan þessa
910
T I M I N N
SUNNUDAGSBLAÐ