Tíminn Sunnudagsblað - 31.05.1970, Qupperneq 5

Svipmikil andlit í réttinni.
'haft sér til ánægju og ef ttl vill
ávinnings nokkrar kinduiv Jafn-
vel þó að þáð væri í dálítilli fjar-
lægð, mætti hafa þangað ódýrar
áætlunarferðir með strætisvögn-
um,
Gamalt máltæki segir: „Sveltir
sauðlaust bú“. Það sannasfc nú
kannski ekki á okkar nýríku
íteykjavík. Þó er það til athugun-
ftr fyrir okkar ágætu borgaryfir-
völd, hvort ekki iþurfi að gá að
sultarólinni um leið og athafna-
frelsi manna í sambandi við heiö-
arleg störf og undirstöðuatvinnu-
vegi er hneppt í fjötra.
Manni kemur margt í hug í þessu
sambandi þegar horft er yfir rétt-
íirvegginn. Sjálf höfuðborgin á
ekki svo mikið sem vísi að dýra-
safni. Vœri það ekki strax nokkur
búbót í þeim efnum, ef hún ætti
eina litla útborg, sem „Fjárborg"
nefndist? Eitthvert skemmtileg-
asta atriði, sem hægt er að sýna
börnum, bæði raunverulega og í
imyndum, er einmitt kindur og þá
ekki sízt lömbin á vorin. Sú
skemmtan, sem væri hægt að
veita börnum og jafnvel fullorðnu
fólki, með því að lofa þeim að sjá
kindur hér í nágrenni borgarinnar
yrði aldrei til peninga metin.
Það sannar sá mikli fjöldi, sem
hér er saman kominn af ungling-
um og öðru fólki. Telja má einníg
víst, að kindur verði mörgum borg-
arbúanum óþekkt fyrirbrigði af
eigin sjón, þegar fram líða stund-
ir, og aðeins kunnar þeim af
imyndum og frásögnum, rétt eins
og hreindýr, ísbirnir, sauðnaut eða
önnur öræfadýr, það er að segja,
þeim mönnum, sem ekki eiga þess
kost að dveljast í sveit, og líkurn-
ar fara minnkandi til þess að svo
verði, þar sem íbúum sveitanna
fækkar, en fólkinu í kaupstöðun-
um fjölgar.
Það hefur heyrzt, að Reykjavík
ætti ekkert upprekstrarland og
þess vegna ættu Reykvíklngar ekki
rétt á að vera með kindur og
beita þeim á annarra manna lönd.
En hvernig má það vera, að fyrsta
bújörðin á íslandi, sjálf landnáms-
jörð hins fyrsta landnámsmanns,
skuli ekki eiga rétt á heiðunum í
kringum sig til jafns við reitings-
kot í nágrannasveitunum, sem all-
ar eru byggðar út úr landnámi
Ingólfs Arnarsonar, hins fyrsta
bónda í Reykjavík? Og þó að
Revkjavík hafi fyrr á öldum glopr-
að úr höndum sér miklu af sínti
víðfeðma veldi, hefur hún þó nú
á síðustu tímum verið að endur-
kaupa jarðir, sem liggja henni
næstar, og með þeim hefði hún
átt að fá upprekstrarréttinn til
viðbótar sínum eigin, er hún að
sjálfsögðu hefði alitaf átt að hafa,
og myndi það þá nokkuð duga
reykvískum fjáreigendum íil
handa, þó að þeir fengju að hafa
kindur sem vildu. En sé svo, að
forráðamenn Reykjavikur hafi
látið sér yfirsjást að hirða þann
irétt, eru það mikil landrétfcindi,
sem Reykjavík hefur tapað úr
höndum sér, landréttindi, er gætu
gefið þó nokkuð af sér. ef íbúar
borgarinnar fengju að nota þau
á réttan hátt.
Það má líka minna á, að eftir
fjögur ár verður 1100 ára afmæli
Reykjavíkur og henni ekki alveg
vanzalaust að eiga ekki eiua ein-
ustu sauðkind nða afira nytja-
skepnu, vitandi það að búpening-
urinn hefur fleytt þessari þjóð
fram um aldaraðir, þó að alit
annað hafi brugðizt.
Mönnum, sem reikna i hagfræði-
legum tölum, finnst það kannski
ekki borga sig að vera með bú-
rekstur í borgarlandinu, miðað
við bújarðir i sveitum landsms.
Það er satt, að það kostar mikið
erfiði og fyrirhöf.n, en bað er fleira
ágóði en islenzkar krónur. Ánægj-
an af starfinu verður aldrei met-
in til peninga og fjárhagslegur
ágóði verður því meiri sam fyrir
greiðsla opinberra stjórnarvalda
er betri. Það væri viturleg ráðstöf-
un af stjórnarvöldum borgarinn-
T í M I N N — SUNNUDAGSBLA*
413