Tíminn Sunnudagsblað - 31.05.1970, Síða 14

„Vögguvisur, einfaldlega ortar til æruverSugrar ungmeyja, Ingunnar Gunnlaugsdóttur, f sumargjöf af góðu þeli meSdeildar
af hennar elskulegu móSursystur, Jórunnl Jónsdóttur1'.
Sumarvarma sólin kær
soddam aftur lífgað fær,
hálfdauð visin grundin grær,
grænum skrúða klæðist fríð,
góða hrepptu gleðitíð,
vortimans þá blíður blær
blæs úr heiðríkjunni,
iukkan þekka laðist að Ingunni.
Kveð eg við þig, kyrtla Lín,
komdu með mór, dúfa mín,
til unnusta elsku þín,
ástin hans er hrein og blíð,
góða hrepptu gleðitíð,
aldingarðs sú eikin fín
oft þig lífga kunni,
iukikan þekka laðist að Ingunni.
Eflaust hefur unga þig
innplantað í sjálfan sjá,
leiðandi á lífsins stig,
laugandi í skírnar sá,
góða hlauztu gleði þá,
lukkan þekka laðist. að Ingunni.
Vertu því sem lilja ljós.
laufguð grein og fríðust rós,
foreldranna fremd og hrós.
frægðin aukist ár og síð,
góða hrepptu gleðitíð,
greiða framför gullskorð kjós
guðs í þekkingunni,
lukkan þekka laðist að Ingunni.
Sumar blessað sælgætis
sólin þessi réttlætis
þér sendi og hressing síyndis,
silki unga fögur hlíð,
góða hrepptu gleðitíð,
óskin pressar innsta sess
út af hjartans grunni,
iukkan þekka laðist að Ingunni.
Njóttu blóma heiðurs há,
hljóttu sóma drottni hjá,
fljótt sem róma frægðin mó,
tflýi burtu mæðustríð,
góða hrepptu gleðitíð,
væri þér ljómi vizkan 4
með vaxtareflingunni,
iukkan þekka laðist að IngunnL
Allt sem prýða meyju má,
mæli eg um og legg það á,
á þér finnist auðgrund hjá,
elsku systurdóttir þýð,
góða hrepptu gelðitíð,
guðs og manna hyili há
hljóttu í veröldtmni,
luitkan þekka laðist að Ingunni.
Allra dyggða ærukranz,
allar gáfur skaparans,
allt hið bezta af hendi hans
hnigi að þér í vöku og blund,
góða hrepptu gieðistund,
sæld og blessan sjós og lands
með siðugum hrín.ga runni,
lukkan þekka laðist að Ingunni.
Vöggukvæði þetta þigg,
þýðust klæða viftin dygg,
engin mæðustyrjöld stygg
stefnist að þér fyrr né síð,
góða hrepptu gleðitíð,
á jöfurs hæða brjóstum bygg,
blessuð af hans munni,
lukkan þekka laðist að Ingunni.
Kossi þýðum kysstu mig,
kyssi blíður Jesús þig,
meyjan fríða merkilig,
meðan stendur veröld víð,
góða hrepptu gleðitíð,
enn þá líður lífsins stig,
lifðu í sælunni,
ljóminn dýrðar laðist
að Ingunni.
Ingunn lifi lengi,
lengi með orðprísfenginn,
fenginn á aldri unga,
af ungri sem gamlri tungu,
tunga ami enginn,
enginn að henni þrengi,
þá þrengir að lífið langa, •
langvinna dýrð hún fangi.
— Hér er ekki verið að telja
eftir sér fyrirhöfnina, þetta eru
hvorki meira né minna en fjórtán
vísur og átta hendingar I hverri,
sé viðlagið talið með.
— Nei, og þær eru skrifaðaj: á
stóra örk, eins og þú sérð, fagur-
lega ' ritaðar, með íburðarmiklum
stöfum í fyrirsögn.
— f efniskaflanum um leikritin
sé ég heitið Hildibrandur meðal
margra annarra. Hvers konar leik-
rit er það?
í»etta er fimm þátta leikrit
eftir Arnbjörgu Stefánsdóttur frá
Stakkahlíð í Loðmundarfirði. Það
er samið 1888, en þá var Arnbjörg
á Hánefsstöðum í Seyðisfirði. Efn-
ið er í stuttu máli á þá leið ,að
hjónin á Hólum, Hildibrandur og
Valgerður, eiga dóttur, sem Hildur
heitir og lendir á vald álfa. En
allt fer vel. Jón í Haga bjargar
Hildi úr höndum álfanna og geng-
422
T f M I N N - SUNNUDAGSBLAÐ