Tíminn Sunnudagsblað - 31.05.1970, Blaðsíða 13

• '
SHM
lilliiii

Wí.vííw^íxVxvixí
bóndi tók einn, er
ekki var sætur.
— Þetta var góð glefsa. Ég lærði
þessa þulu, þegar ég var barn, eg
hér kemur bún upp í fangið á mér
eins og gamall og góður kunningi,
að vísu ekki í nákvæmlega sama
búningi.
— Það er sízt að undra, afbrigð-
in eru margvísleg.
— En hvað um gátur,. liggja
þær á lausu? Ég hef gaman af
þeim, þótt mér sé ekki iagið að
ráða þær.
— Hér eru tvær gát.ur. Þær.eru
í öðru kveri frá Sigurði Bárðar-
syni (Lbs. 3386,8vo). Við látum
ráðningarnar fylgja til vonar og
vara.
Hvort er það musterið mæta,
mestan ber heiður og prís,
þess vil eg verða vís,
það standa við það stigar
og styðja musteris hvolf,
tel ég, að þeir séu tólf,
þar með þrjátíu rimar
í þessum stiganum er,
öldin á þeim sveimar,
þá allt í vilja fer,
á greindum rimunum ganga
göfug hjónin tvö,
eilífa náð þau fanga,
og aldrei hvílast þau.
Anð.
Trað einn túnið slétta,
tvo bar fætur létta,
magur á munni gekk,
lúðist lítt við þetta,
leið fór jafnan rétta,
fylgd ef góða fékk,
leysi úr lýðir enn,
lítið drakk í senn,
sjónlaus önga fæðu fann,
ferilimn röktu menn,
sporin urðu að orðum,
allt so stóð í skorðum.
Penninn.
— Ekki hefði ég ráðið þessar
gátur hjálparlaust. En mig fýsir að
heyæa meiri kveðskap, t.d. barna-
'gælur eða vögguvísur.
— Enn hittirðu naglann á
höfuðið. Hér eru vögguvísur,
®em ég hef mætur á. Ing
unn Gunnlaugsdóttir, sem þær
eru ortar til, var amma
Björns M. ólsens prófessors, kona
Jóns Jónssonar sýslumanns á Mel-
um. Dóttir þeirra, Ingunn, varð
kona Ruinólfs Magnússonar Ólsens
og móðir Björns. Jórunn Jónsdótt-
Gengi þeim ilia að koma ár sinni fyrir borð Hjá kvenfólkinu hér áður fyrr, var
þrautaráðið að nota svona staf. Úr handriti Þorsteins Konráðssonar, Leifar fornra
þjóðlegra fræða íslenzkra, Lbs. 3902 4to.
ir, sem sendi frænku sinni vöggu-
vísurnar, var dóttir séra Jóns Þor-
grímssonar að Hálsi í Fnjóskada’,
en Steinvör systir hennar var móð-
ir þeirrar Ingunnar, sem hér var
fyrst nefnd og var fyrri kona réra
Gunnlaugs Gunnlaugssonar síðast
á Stað í Hrútafirði. Jórunn var
gift Indriða Jónssyni f Fornastöð-
um.
Vö.gguvísur einfaldlega ortar til
æruverðugrar umgmeyjar Ing-
unnar Gunnlaugsdóttur í sumar-
gjöf af góðu þeli meðdeildar af
hennar elskulegu móðursystur
Jórunni Jónsdóttur.
Viðlagið.
Góða hreppi gleðitíð
gullskorð sú eg unni,
lukkan þekka laðist
að Ingunni.
Vil eg til þín laga ljóð,
lista bezta stúlkan góð,
og kveða meður kurteis hljóð
kvæðis bögu, en þú hlýð!
góða hrepptu gleðitíð,
þó kunni ei renna Kvásirs blóð,
kryddað máls af brunni,
lukkan þekka laðist að Iingunni.
Flanar bani flugna enn
fljót og ótt í burtu senn,
vægur, þægur veturenn
veitti þreyttum landsins lýð
góða hreppa gleðitið,
engan lengi muna menn
mildari að veðráttunni,
lukkan þekka laðist að Ingunni.
Enn þó fölni um eina stund,
eins og falli í dáðaiblnnd,
blóma limuð grös á grund.
þá geisar á þau frost og hrlð,
góða hrepptu gleðitíð,
hvörgi styttist herrans mund
hrein i alvizkunni,
lukkan þekka laðist að Ingunni.
T í M I N N - SUNNUDAGSBLAÐ
421