Tíminn Sunnudagsblað - 31.05.1970, Blaðsíða 6

EIRÍKSDRÁPA
Þeir Eiríkur Krisíófersson, fyrrverandi skipherra, og Magnús
Sigurðsson, fyrrverandi skólastjóri, sýndu myndir úr „þorska-
stríðinu" til ágóða fyrir hjálparsjóð æskufóiks. Eftir sýningu í
Vestmannaeyjum 1. febrúar í vetur sendi PáH H. Árnason þessi
erindi:
Eiríkur er auðnuríkur,
ættjörð sinni líkur.
Hver er sá. er vill ei vera slíkur?
Öllum ann hann dáðum,
afl og snilli í ráðum,
æðruleysi í vanda og voða bráðum.
Víst kann vizku að dreyma,
vinir kringum sveima,
tengir bjarta brún á milli heima.
Heill þér, aldna hetja,
sem hátt vili mark hvert setja
mót dáðleysi, svo kært sé kappi að etja.
íslands ertu sómi
að allra manna dómi,
líkt og sögualdar harpan hljómi.
----------------------------------------------------------------
«r að gera einhverjar ráðstafanir,
er greitt gætu götu þeirra Reyk-
víkinga, er vildu eiga nokkrar
kindur sér til gamans og einhvt'is
hagnaðar.
Mér segir svo hugur um, að
þetta fólk, sem átt hefur kindur,
en verið neytt til að farga þeim,
4\<Í
og reikar hér um réttina I slagveð-
ursrigningu, næstum fárviðri, til
þess að njóta samvista við kind-
urnar, láti sér ekki allt fyrir
brjósti brenna, og að þvi svelli svo
móður, að það minnist örlaga
sinna við tækifæri á þessum vor-
dögum.
f sambandi við ágóða af tóm-
stundastarfi sem fjármennsku má
geta þess, að þegar kartöflurækt
Reykvíkinga stóð með sem mest-
um blóma, ræktuðu þeir um
þriðjung af kartöfluframleiðslu
landsmanna, og var þa® mestallt
eða jafnvel allt unnið í aukavinnu.
Bæjaryfirvöldin veittu fólki mikla
fyrirgreiðslu með þvi að ræsa
fram land, girða það og plægja,
og það var góð samvinna milU
fólks og forráðamanna bæjarins
og áhugl, sem hvors tveggja er
gott að minnast og eins þess að
hafa verið þátttakandi í þvi. Til
dæmis minnist ég þess með
ánægju, að sunnudag um vor eitt,
var Bjarni Benediktsson, núver-
andi forsætisráðherra, en þá
borgarstjóri í Reykjavík, kominn
klukkan eítt inni í Kringlumýri,
sem þá var aðalgarðland Reykvík-
inga, til þess að líta eftir, hvernig
gengi garðvinnan. Hann er líka
maður, sem fyglir störfum sínum
eftir. Þessi garðrækt gaf dálítið í
aðra hönd, að vísu eftir árferði.
Það getur verið, þó að mér sé
ekki kunnugt um það, að borgar-
stjóri eða aðrir forráðamenn boirg-
arinnar í hans stað, hafi fylgzt
eins vel með starfi fjáreigenda og
Bjarni með okkur garðvinnu-
mönnum. Það getur lifca vel verið,
að á einhverjum veMisstólnum í
borgarstjórn Reykjavífcur sitji
forsætisráðherraefni. En slepp-
um öllum vangaveltum yfir því,
það er hvorki staður né stund til
þess hér á réttarveggnum í þessu
líka dæmalausa veðri.
Það er búið að reka síðari hóo-
inn inn í réttina og langt komið
að draga, enda komið fast áð há-
degi samkvæmt klukkunni. En
sólin hefur ekki ennþá látið sjá
sig, og því er ekki hægt að marka
tíma af henni. Fé og fólk er orð-
ið gegndrepa og því þörf á að
komast í húsaskjól.
Þessi réttardagur tekur brátt
enda. Við veðrið er ekki að sakast,
það breytist eftir lægðum og lund-
arfari veðurguðanna, en hvað
framtíðin ber í skauti sínu er óráð-
in gáta.
Menn kveðjast og þakka hver
öðrum fyrir samvinnuna. Haustið
færist óðum yfir með öllum sín-
um ömurleika og dirunga, en í
gegnum rigningartaumaina, sem
streyma niður andlit manna, skín
vonarglampi, sem bendir til að
aftur komi „vor í dal“.
Heilsað upp á höfðingjana, eftlr sumarleyfið.
T I M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ