Tíminn Sunnudagsblað - 31.05.1970, Blaðsíða 19

um okkur, þótt gamalt væri Það
eitt höfðum við út á dvölina þar
að setja: Þar voru ekki nema úti-
salermi, og freistaði víst enginn
þamgað inngönpu oftar en einu
sinni. Heitt var veðri dvalardaga
okkar þarna, og þefur sllkur í
litlu húsunum, að hver, sem þar
rak höfuð inn fyrir dyr, greip svo
fljött sem viðbragðshraði leyfði
fyrir nefið og hörfaði frá. Bjarg-
ráð var að sjálfsögðu að fara heim
í nýja skólahúsið eða gamga út i
ekóginn.
Fararstjóri alls hópsins kom nú
1 okkar flokk og færði okkur þann
gjaldeyri, sem við höfðum greitt
fyrir burtförina úr Reykjavík.
Auralaus höfðum við verið undan-
farna daga og slegið skólastjórann
um frímerki á bréf og póstkort,
sem við sendum heim. Nú þegar
okkar höfðu borizt pemingarnir,
neitaði hann með öllu að leyfa
okkur að greiða frfmerkin.
Leiðin, sem við ókum frá Skodja
áleiðis til Stórdals, liggur með-
fram ströndinni um skógivaxið
land og hið fegursta umhverfi.
Bændabýli sáum við allvíða með-
fram veginum. Voru bæjarhús öll
úr timbri og máluð skærum og
léttum litum. Fannst mér léttleiki
þessara húsa, er stóðu þama í
skóginum, stinga mjög í stúf við
gráu ómáluðu steinhúsin, sem við
6jáum svo víða heima á íslandi.
f Stórdal, sem er Iítið þorp við
Stórfjörðinn, skildum við töskur
okkar eftir, en ferð okkar þetta
kvöld V2r lieitið til Geirangurs, og
skyldum við gista þar í boði ung-
mennafélagsins á staðnum. Svefn-
poka tókum við með okkur, þvi
að svefnrúm áttum við að fá í
ungmennafélagshúsinu. Frá Stór-
dal ókum við að Efra-Árnesi, en
þar stigum við um borð í ferju.
sem hafði áætlunarferðir inn til
Geirangurs. Tvo viðkomustaði
hafði ferjan á leiðinni, og voru þar
lítil þorp. Stranda (Strönd) og
Hellesylt. Á Strönd er stórt svína-
bú, og þar er stærsta pylsugerð
Noregs. Er eldishús svínanna sam-
byggt við sláturhúsið og pylsugerð
ina, og er því stutt leið svínanua
frá vöggunni til grafarinnar, ef
svo mætti segia. Siglt er um Sunn-
ylsfjord. sem liggur til suðurs inn
úr Stórfirðinum, og síðan inn
Geirangursfiörð. Sæfvratt er hér
með fjörðunum og fiöll há. Skóg-
ur vex þó alls staðar að brúnum,
ef ekki er hengiflug. Vaxa hér
stórtré út úr næstum því lóðrétt-
um og jarðvegslau-sum bergveggj-
um fjallanna. Sagt var okkur, að
fjöllin meðfram Geirangursfirðin-
u-m væru fiögur hundruð metra
há, og fjörðurinn víðast fjögur
hundruð metra djúpur. Fjörður-
inn er víst sprunga, og svo mun
vera um fleiri firði í Noregi.
Ferjan þokast inn eftir firðin-
um. Nokkrir mávar fylgja henni
og vaka yfiir því, ef einhverju, ætu
eða óætu, er kastað fyrir borð.
Ofarlega í hlíðunum, þar sem
bratti fjallanna er minni, sér á
stöku stað til bændabýla. Krókótt
einstigi verður að þræða um hlíð-
arnar til að komast að þessum kot-
um, og jafnvel var okkur sagt, að
sums staðar væri komið fyrir fest
um til að handstyrkja sig á í mesta
brattanum. Talið var, að nú væru
þessi býli flest yfirgefin. EkVi er
ókunnugum auðvelt að skilja. á
hverju íbúar þessara kota hafa get-
að dregið fram lífið, en fullvrða
má, að ekkert sældarlíf hefur það
verið.
Nú hægir ferjan skriðin-n, og
öldruðum manni er lvft út fyrir
borðstokkinn. Ekki er trúle.gt, að
verið sé að kasta öldungnum fyrir
borð, enda reynist annað í efni.
Smákænu er róið rösklega frá
bergvegg-num og lagt að ferjunni
á stjórnborða. í kænunni situr ga-m
all maður, og er sá, sem studdur
var út yfir borðstokkinn, látinn
síga niður í fleytuna. Okkur er
sagt, að þarna fari bræður, sem
búi í koti uppi undir fjallsbrún,
og hafi sá, sem réttur var niður
í bátinn, verið að korna úr kaup-
staðarferð. Einnig var okkur sagt,
að upp I hreysi sitt kæmust bræð-
urnir ekki nema að handstyrkja
si-g á festi hluta af leiðinni.
Niðri við flæðarmál sjást á stöku
stað smákofar. Það eru naust býl-
anna í hlíðunum. Okkur er sagt,
að þau hefðu raunar stundum
gegnt öðru hlutverki en því að
vera geym slustaðir fyrir sjósóknar
áhöld. Ei i af þeim erfiðleikum,
sem fylg;1 ■ því að búa hátt í nær
ógen-gum ' ';ðum, var hve erfitt
var, er h >.rnir fóru af þessum
heimi, að >ma líkum þei-rra nið-
ur að sjón’im. Var því löngum
tekið hað láð, er aldur var orð-
inn hár og líkur þóttu til þess, að
öldunp ^rnir færu að berja í nest-
ið, að "lytja þá niður í naustin og
láta þá bíða þar burtfararinnar.
Því veittum við eftirtek-t, að bæj-
arhúsin á kotbýlunum í hlíðunum,
einkum þar sem skógur var ekki
mikill, voru gjarnan reist neðan
við klettastalla. Virtust þök þeirra
hafa svinaðan halla og hlíðin ofan
við. Þetta er gert til þess, að snjó-
flóð, er falla kunna úr brúnunum
ofan við býli-n, skríði yfir þök hús-
anna. Þetta sáum við víðar en
þarna, til dæmis var sums stsðar
byggt úr timhri yfir vegi, sem lágu
lan-gs efti-r bröttum hlíðum, þar
sem sérstök snjóflóðaliætta var, og
hafði þá þakið y-fir ve-ginum svip-
aðan halla og hlíðin fyrir ofan.
Innarlega í Geirangursfirði falla
hinir nafnfrægu Sjösystrafossar
fram af standbergi. Raunar sáum
við ekki ne-ma fimm fossa að þessu
sinni, en „Biðilinr.", foss hinum
megin fjarðarins, sáum við greini-
lega. Þá greindum við veg upp
upp frá fi-rðinum, ekki aHlangt frá
þorpinu Geirangri. Þót.ti okkur
með miklum ólíkindum, að nokkr-
um rnanni skvldi hafa hugkvænut
að leggja akveg um þau hamra-
flug, er okkur virtust þar vera. En
engu að síður var það staðreynd,
að þarna bugðaðist vegur upp á
brún. Vegur þessi hefur hlotið
nafnið Arnarvegurinn.
Liðið var mjög á kvöldið, þeg-
ar ferjan skilaði okkur með poka
okkar upp á bryg-gjuna i Geirangri.
Er við stigum á land, var þar fvr-
ir forstjóri su-margistihússins Uni-
on, ásamt þremur þjónustumeyj-
um þess, klæddum þjóðbúningi,
og bauð okk-ur að vera gestir sínir
um nóttina .Vitanlega var það boð
þakksa-mlega þegið, þó að með
þessu væri hann að ræna okkur
frá nngmennafélaginu. Leiddi
hann okku-r inn í móttökusali gisti-
hússins, hin nýtízkulegustu og feg-
urstu salarkynni. Var þá ekki trútt
um, að okkur' fyndist vinn-uklæðn-
aður okkar naumast hæfa því um-
Iiverfi — einkum varð kvenfólki
o-kkar litið niður á buxur sínar.
Þegar við höfðum skráð nöfn
okkar í gestabók gistihússins, var
okkur fylgt til herbergja, svo að
við mættum taka handlau-gar og
viðhafa aðra þá snvrtin-gu, er okk-
ur þæt-ti henta, áður en við sett-
umst að kvöldverði.
Hótel Union mun einkum vera
sumargistihús, ekki stórt, en glæsi-
lega búið að öllurn hlutu-m. Millj-
ónahótel heyrðuni við það kailað
meðal Norðmanna. Það var nýlega
tekið til starfa þetta sumar, enda
ekki komið nema fram í júníbyrj-
TÍMINN - SUNNUDAGSBLAÐ
427