Tíminn Sunnudagsblað - 21.06.1970, Blaðsíða 16

GUÐRÚN________
GUÐMUNPSDÓTTIR
ÞÝDDI_________
OG BJÓ TIL
PRENTUNAR
FORMÁLSORÐ
í ágúst 1865 k<wn hingað til lands franskur ferða-
langur, M. Noel Nougaret, og dvaldist hér um þriggja
vikna Skeið Engin deili veit þýðandi á honum frem-
ur en segir f Þjóðóifi 7. ágúst sama ár, en þar
birtist eftirfarandi klausa:
—Póstskipið Areturus hafnaði sig hér um kl. 11
3. þ.m. Með þvf komu nú: stiptamtmaðr vor, herra
Hilmar Finsen, með frú Sína, 4 börn og annað
skyldulið, teand. juris Lárus Blöndal með konu sfna
og 2 börn þeirra (hún sigldi til hans héðan í fyrra,
í júní ferðinni með eldra barnið, þó að eteki væri
þess þá getið í Þjóðólfi), danskur stúdent Möller að
nafni, er ætlar að ferðast hér sér til heilsubótar:
Englendingar. er ætla að ferðast hér, meðal þeirra
er dr. Leared frá Lundúnum, sem hér hefir komið
tvisvar áður: sumir ætla að reyna að koma hér á
þangbrennslu- þaraðauki voru 4 niðursuðumenn til
Hendersonsverzlunarinnar, þeir eiga að vera til
hausts og sjóða niður sauðakjöt. Enn kom með þess-
ari ferð frakkneskr vísindamaðr, Nougaret að nafni,
frá Parísarborg, og er hann þar meðútgefandi blaðs-
! ins Moniteur er færir allar auglýsingar og yfirlýsing-
ar Frakkakeisara og stjórnar hans. Hann hafði ferð-
azt í vor um ítalíu og Sikiley og skoðað Etnu (eld-
’ fjallið), fór svo þaðan rakleiðis til Khafnar, en náði
* ekki í næstu ferðina hér á undan, eins og hann
ætlaði, og ferðaðist því norðrum Sviþjóð síðari hluta
júní og framan af fyrra'mánuði, þangað til hann nú
fétek farið hingað: ætlar hann nú að ferðast til
Heklu og Geysis. Póstskipið fer eigi héðan fyrir 10.
þessa mánaðar. —
Þegar Nougaret kom til Frakklands, samdi hann
ferðaminningar, sem birtust f ritinu Le Tour De
Monde 1866. Þær voru stereyttar mörgum teikning-
um ,sem samstarfsmenn Nougarets gerðu eftir frum-
drögum hans. Ferðasagan og sérstafclega teikning-
arnar urðu allfrægar, ferðasagan var meðal annars
þýdd á ensku, en teikningar.iar hafa oft verið tekr-
ar upp í ferðabækur frá fslandi. Frásögn Nougarets
er fjörlega rituð, en smáýkjum blandin. Sannfræði
hennar hefur hér verið reynd á nokkxum stöðum
með þvi að skyggnast í kirkjubækur. Vafasamt er,
hve langt skal farið út í þá sálma, en athugasemdir,
sem gerðar eru neðanmáls, eiga að gefa lesendum
hugboð um áreiðanleifca frásagnarinnar. Sumar mis-
sagnirnar munu sprottnar af því að höfundi tekst
misjafnlega að gera sig skiljanlegan. En hér er
sannfræði einstakra atburða ekki aðalatriði, heldur
góð frásögn. Ferðasögu sem þessa ber efcki að taka
sem heimild um þjóðhætti á fslandi um miðja 19.
öld, þótt víða sé brugðið upp lifandi þjóðlífsmynd-
um: hitt er meginatriði, að hún kynnir ofckur hvernig
íslenzkt samfélag kom útlendingi fyrir sjónir um þær
mundir og hvers konar fróðleiteur barst framandi
þjóðum um land okfcar og lifnaðarhætti fólks hér úti.
I
í júní 1866 tók ég mér far frá
Edinborg með danska póstskipinu
Arcturusi, er sex mánuði ársins
heldur uppi samgöngum milli
Kaupmannahafnar og íslands með
viðkomu í Skotlandi og á Færeyj-
um. (Ferðin var raunar farin
1865.) Ég hafði verið skipaður
skipslæknir á f-rönsku fregátunni
Pandora, sem lá á Reykjavíkur-
höfn, o-g var ferðiini heitið þang-
að.
Meðal ferðafélaga minna var
dansbur amtmaður, Fins-en að
nafni, nýskipaður yfir fsland, og
nofekrir Englendingar, er lögðu á
sig erfitt ferðalag einungis til þess
að veiða silung í Þingvallavatni við
miðnætursól.
Snarpur suðaustanvindur bar
okfeur óðfluga til haf-s, og þegar á
næsta degi hurfu saguheigar
strendur Skotlands, sem minntu á
hinn ódauðl-ega Walter Scott, og
sólarhring síðar kom næsti áfanga-
staður okkar, Færeyjár, I Ijós.
Það var sunnudagur. Himinninn
va-r grár og drun-galegur, en á þess-
um slóðum er hanm sjaldn-ast öðru
vísi, og þegar ég sá Orkneyjar
hverfa inn í þokuna sex mílum
austa-r, fann ég, að sólin hafði
kvatt okbur.
Þegar við höfðum siglt fram hjá
stóru Dí-mon og litlu Dímon, tveim
ur framvörðum, sem reka sköllótta
fcollana upp ur g/árri muggu við
Færeyjar, komum við inm á stóra,
skeifumyn-daða vík. Þverhníptir
hamrar gnæfa á hægri hönd, og
gegnuim öldudalin-a sjáum við
glitta í rauðleit segl á nokkrum
hraðskreiðum síldarbátu-m.
Þega-r komið er inn á þe-ssa
sérkennilegu höfin, fimnst manni
ljúkast upp furðuheimair. Innst
inni við rætur fjalla, sem loka þess
ari girðingu, kúrir Þórshöfn eða
Thorshavn, höfuðborg eyjakilasans.
Ég á bágt með -að trúia, að þarna
sóu rúmlega þrjú hunidmð hús,
þvi að hver-gi sem ég munda ein-
glyraið mitt, -sé ég a-ðeins nokkur
496
T í M I N N — SUNNUDAGSBLAB