Tíminn Sunnudagsblað - 16.05.1971, Síða 3

Það er um fengitímann, sem voðinn er vís, ef tveim
törfum lendlr samann. Það rennur á þá berserksgangur,
og þeir berjast upp á líf og dauða. Sá óstyrkari hnígur að
velli, ef hann flýr ekki í tæka tíð. Oftast nægir stærstu
törfunum að sýna hornin.
„Brýnið hnífana, áður en þið farlð inn," kvað hafa staðið á
spjaidi við danspall á þekktum skemmtistað i Svíþjóð. Kett-
ir hvessa klærnar, og elgtarfar nudda hornin við trjástofna.
Á haustin heyja þeir mikla bardaga, svo að glymur í skóg-
inum.

Sum dýr beita einkennilegum bar-
dagaaðferðum. Kengúrur sparka með
afturfótunum og löðrunga hvor aðra.
Skæðasta vopnið er þó halinn. Með
honum getur kengúra dauðrotað
mann í fyrsta höggi.
Sauðnaut eru sterk dýr. Tarfarnlr
ganga aftur á bak sem næst tuttugu
metra og renna síðan saman, svipað
og hrútar. Þá bergmálar í fjöllunum.
Sá, sem fyrr dettur á hné, lætur f
minni pokann.
Broddgöltur er smávaxinn. Samt
getur hann orðið herskár á vorin.
Hárin reisa sig, þegar tvö karldýr
girnast sama kvendýrið, þau reka
upp eins konar heróp og reyna eftir
getu að bíta hvort annað.
m
Jafnvel sakleyslslegustu fuglar eins
og lyngrjúpa geta barizt af grimmd.
Þess eru dæmi, að einn karrinn hafl
drekkt öðrum.
Refir fljúgast á út af grenlægjunum
seinni part vetrar, og ýlfur þess, sem
bitinn hefur verið, getur stundum
heyrzt langar leiðir.
Höggormum lendir saman, þegar
þeir skríða úr híði sínu, einkum ef
aðvifandi karldýr fer inn á þær lend-
ur, sem annar þykist hafa helgað sér.
T I M I N N
SUNNUDAGSBLAÐ
411