Tíminn Sunnudagsblað - 11.02.1974, Blaðsíða 22

—£------------------------------------------------
Orðtök
frá ýmsum löndum
Loksins! sagði stúlkan — hún lofaðist 16 ára.
Allt hefur sinn enda, en engan vildi ég hafa, sagði
strákurinn, sem átti að flengja.
Sjaldan er ein báran stök, sagði stúlkan, hún ól
tvibura.
Hjartans þökk til allra, sem hjálpað hafa til, sagði
stúlkan, þegar barnið hennar var skirt.
Allt er gott, sem endar vel, sagði páfuglinn og horfði
á stélið á sér.
Munkurinn prédikaði að mætti ekki stela, en gæsina
hafði hann geymda undir hempunni.
Kirkjuþáttur
Flutt af bls. 74
talað, en prestar eiga góð itök i fjöl-
miðlum.
Helgisiðirnir hafa tekið eftirtektar-
verðum breytingum sums staðar.
Kirkjusöngurinn lika. Þetta er með
eldri brag.
Ný sálmabók er að leysa bók hinna
eldri skálda af hólmi. Höfuð-einkenni
hennar er. aö hún er meir i anda fyrri
tiðar, áður en Matthias og Valdimar
komu til sögunnar.
Unnið er að nýrri Bibliuþýðingu. Er
það ekki að lasta, en óneitanlega væri
enn meiri þörf á að gefa Bibliuna út
með nokkrum skýringum fyrir al-
menna lesendur, svo sem gjört er við-
ast erlendis. Réttur skilningur er
nauðsynlegur til réttra ályktana og
réttrar breytni.
Eitt undrar mig. Þögnin um allt
þetta — kirkjulifið almennt talað.
Allir eru aldrei á einu máli um alla
hluti, og það er frjóvgandi og nauðsyn-
legt til skilningsauka að skiptst sé á
skoðunum.
Það er hvort tveggja satt,að loflegir
siðir afla heiðrus og:
„Þau eru verst hin þöglu svik,
að þegja við öllu röngu.” Það knýr mig
til að játa að fátt hef og séð ógeðugra
og kristninni siður til framdráttar en
sjónvarpsmyndina af dýrðlingatök-
unni. Það var hrollvekjandi að sjá
klerkana útbýta aðeins innstu kirkju-
gestunum obláturnar, likt og af handa-
hófi. Og horfa samtimis upp á páfann
og prelátana drekka vinið.
Hörmúlegast var þó að sjá páfann
borinn á gullstóli ofar höfðum fjöld-
ans. — Varð það ekki eitt siðasta verk
frelsarans fyrir krossfestinguna að
þvo fætur lærisveinanna, þeim og öðr-
um til eftirdæmis?
Lúther sagði að allir kristnir menn
væru prestar.
Þvi fer viðsfjarri að kirkjusiöir,
trúkenningar prestkosningar, sókna
skipun og önnur ytri mál sé það eina,
sem kirkjuna varðar. Kristnir menn
eiga að ,,kenna til i stormum sinna
tiða”. Þess végna bar ég fram eftir-
farandi tillögu á siðasta kirkjuingi :•
Kirkjuþingið felur kirkjuráði að efna
til nokkurra daga opinnar ráðstefnu á
næsta ári, annað hvort i sambandi við
prestastefnuna, eða á öðrum hentug-
um tima.
Einkunnarorð ráðstefnunnar séu:
Kirkjan og nútiöin. Fjallað veröi um
gildi kristinna siðgæðiskenninga varð-
andi uppeldi og menningu. Og kristna
afstööu til fóstureyðinga og fiknilyfja-
neyzlu.
Frummælendur séu fengnir jöfnum
Kúðafljót
Klutt af bls. !l(i.
lega náð niður með Kúðafirði. 1 auðug-
ustu byggðunum eru klaustrin sett.
Það segir sina sögu um Kúðafjörð og
nágrenni. En þessi lönd fölna i timan-
um. En við skulum hugsa okkur Mýr-
dalssand gróinn völl, og fjöllin upp af
honum eru töfrasalir með timbur
skógum og þar þá margt byggða, sem
Landnáma kemur ekki við.
Dynskógar er eitt af töfranöfnum
fornrar sögu og vitnar um öspina.
Yfirvaldið
Flutt af bls. 9«
og miðað við alla fyrri tima. En fólkið
verður hvorki gallalaust né alsælt. Það
eru sumum gömlu hugsjónamönnun-
um vonbrigði.
Þvi fer fjarri, að þetta sé óskiljan-
legt. En nú vantar bjartsýni, lifstrú og
baráttugleði. Við höfum sára þörf fyrir
skáld, sem gefa slikar gjafir.
En hverjum liggur á tungu lausnar-
orð þessarar aldar?
— H.Kr.
höndum úr hópi innlendra og erlendra
andlegrarstéttarmanna, lækna, sál-
fræðinga og skólamanna. Hæfilegur
timi verði ætlaður til umræðna og fyr-
irspurna og skýrt ákveðið um með-
ferð ályktunartillagna. —
Tillögunni var breytt i nefnd — þó
ekki i aðalatriðum - m.a. timasetn-
ingin felld niður.
Siðan var henni visað til kirkjuráðs.
Þar hygg ég að hún hafi verið grafin i
kyrrþey.
Svona ráðstefnur eru þó ekkert ný-
mæli i kirkjum um heim allan, ekki
sizt á Norðurlöndum.
Þar er ekki sama tómlætið og hér.
Þar er skilningur á þvi að þögnin er
hættumerki.
Skáldsaga Landnámu um Hjörleif seg-
ir okkur þessa sögu. ,,Þar hefir enginn
maður þorað að nema fyrir landvætt-
um siðan Hjörleifur var drepinn,” seg-
ir veslings Landnáma. Og er hér talað
fyrir heimskingja.
Haft er það mjög á orði, hversu
mikið tjón á löndum Skaftáreldarnir
gjörðu 1783 og '84. Hitt er siður athug-
að, hversu löndin eru fljót að ná sér og
mannfjöldi að aukast i byggðum. Gos-
ið hefir bætt mjög lönd. Arið 1816, að-
eins 33 árum eftir eldana, eru 344
menn i Meðallandsþingum og 405 i
Kirkjubæjarsóknum.
Margbýli er á sumum bæjunum og
fjölskyldur barnmargar. Börnin deyja
ekki. eins og viða annarsstaðar, auð-
vitað fyrir heilnæmt land og þar af
leiöandi hollan mat.
Benedikt Gíslason,
frá Hofteigi.
Lausn d 36.
krossgátu
GUÐ I &
bM Aí> *
i> L fi. 5
M J 'o V
’ 'A A M £
L T ÆR
M/IRGT
UHfiJ) I
R i F I N
GULLSKARTl A R G
U N fi UU AN N fi N J
i> TUNGAN nunna
fi KAND I G'fi LAUN
SARGA FARCA R 5
TRAF VÆNNA ’OL
Y L '£ L I D A L 'OÐ fi N
T R Ú ANAR LA5 D
TUTTLA Al< I Þ P T
UM öL SKÆN/NU
R '0 F A LU l NN ÆÐA
94
Sunnudagsblað Timans