Morgunblaðið - 26.04.2004, Síða 21

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 26. APRÍL 2004 21
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
JÓN KRISTINN HAFSTEIN
tannlæknir,
sem lést á Landspítalanum í Fossvogi föstu-
daginn 16. apríl, verður jarðsunginn frá Dóm-
kirkjunni þriðjudaginn 27. apríl kl. 13.30.
Þeim, sem vilja minnast hans, er bent á líknar-
sjóði.
Sigrún Kr. Tryggvadóttir,
Þórunn Hafstein, Harald Snæhólm,
Tryggvi Hafstein, Auður Bjarnadóttir,
Kristín Ásta Hafstein, Ingólfur Jörgensson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær móðir okkar, dóttir, systir, mágkona
og frænka,
SNJÓLAUG G. STEFÁNSDÓTTIR
verkefnisstjóri,
Fagrahvammi 2B,
Hafnarfirði,
sem lést á líknardeild Landspítalans í Kópa-
vogi miðvikudaginn 21. apríl, verður jarðsungin
frá Hafnarfjarðarkirkju þriðjudaginn 27. apríl
kl. 15.00.
Þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á Félag kvenna af erlendum upp-
runa á Íslandi. Styrktarsími 821 2523.
Brynja Dan Gunnarsdóttir, Líney Dan Gunnarsdóttir,
Margrét Guðmundsdóttir, Stefán Gunnlaugsson,
Gunnlaugur Stefánsson, Sjöfn Jóhannesdóttir,
Guðmundur Árni Stefánsson, Jóna Dóra Karlsdóttir,
Ásgeir Gunnar Stefánsson, Sigrún Björg Ingvadóttir,
Finnur Torfi Stefánsson, Steinunn Jóhannesdóttir
og bræðrabörn.
Elskuleg sambýliskona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
RAGNHEIÐUR ERLA HAUKSDÓTTIR,
Eyrarvegi 12,
Flateyri,
lést að morgni laugardagsins 24. apríl.
Jarðarförin auglýst síðar.
Þorsteinn Gðbjartsson,
Jóhanna Zoëga Björnsdóttir, Sigurður Trausti Sigurðsson,
Sigurður K. Björnsson, Elín Bjarnadóttir,
Örn Björnsson,
Kristjana Björnsdóttir, Óli G. Guðmundsson,
Björn Zoëga Björnsson, Heiðdís Hrafnkelsdóttir,
Ingibjörg Zoëga Björnsdóttir, Friðgeir Bjarkason,
barnabörn og langömmubörn.
Ástkær systir okkar,
INGIBJÖRG KRISTJÁNSDÓTTIR,
lést á Hrafnistu Reykjavík föstudaginn
23. apríl.
Systur hinnar látnu.
Við færum bestu þakkir öllum þeim sem
sýndu okkur samúð og vináttu við andlát og
útför móður okkar, tengdamóður, systur,
ömmu, langömmu og frænku,
HALLDÓRU SKÚLADÓTTUR,
Austurgötu 45,
Hafnarfirði.
Fyrir hönd vandamanna,
Skúli Valtýsson
Sigurbjörg Þorvarðardóttir,
Bjarni Valtýsson, Linda Antonsdóttir,
Karólína Valtýsdóttir, Magnús Gunnlaugsson,
Vilhjálmur Skúlason.
Elsku mamma. Nú
hefur þú kvatt okkur
um stund. Mér finnst
samt eins og sért enn
hjá okkur, og ég veit að
það er vegna allra góðu
minninganna sem ég á
um þig. Ég man aldrei eftir að við höf-
um rifist eða verið ósammála, ég vissi
að það kæmi í ljós fyrr eða síðar að þú
hefðir rétt fyrir þér, svo að ég hlustaði
á þig og reyndi að fara eftir þínum
ráðleggingum. Þegar ég kynntist
Sveini, manni mínum, tókst þú honum
eins og þínum syni og honum þótti
mjög vænt um þig. Börnin okkar voru
mikið hjá þér í Heiðdalshúsi og hjá
afa, meðan hann lifði. Það eru þeim
ómetanlegar stundir og gott vega-
nesti. Þú varst mjög fróð kona og
sagðir skemmtilega frá. Það var svo
gaman þegar þú varst að rifja upp
hvernig lífið var hér á Bakkanum,
þegar þú varst að alast upp. Þú hafðir
einstaka kímnigáfu og gast yfirleitt
séð spaugilegu hliðina á málunum.
Þú kenndir mér svo margt, elsku
mamma, og ég get aldrei fullþakkað
þér hvað þú varst mér. Eftir að ég
GUÐBJÖRG
EIRÍKSDÓTTIR
✝ Guðbjörg Eiríks-dóttir fæddist á
Eyrarbakka 1. nóv-
ember 1922. Hún lést
á sjúkrahúsi Selfoss
10. apríl síðastliðinn
og var útför hennar
gerð frá Eyrarbakka-
kirkju 24. apríl.
fluttist til útlanda hef ég
reynt að koma eins oft
og hægt hefur verið, og
ég fann að ég var komin
heim um leið og ég var
komin í Heiðdalshús.
Við töluðum mikið sam-
an í síma og þú fluttir
mér fréttir af þjóðmál-
unum hér á landi, því að
þér var mikið í mun að
ég fylgdist með. Þegar
þú komst til okkar til
Noregs og varst hjá
okkur, nutum við sam-
vistanna við þig. Þú
varst mikið náttúru-
barn og elskaðir að ganga í fjörunni
og fylgjast með fuglunum og lífinu
þar. Börn hændust að þér og þú tókst
alltaf þeirra málstað.
Mamma mín, það væri hægt að
skrifa svo ótalmargt fleira, en ég
geymi minningarnar hjá mér og ætla
að reyna að lifa eftir því sem þú
kenndir mér. Betri fyrirmynd gat ég
ekki fengið. Hafðu þökk fyrir allt.
Hvíl í friði.
Ég hef þinni leiðsögn lotið,
líka þinnar ástar notið,
finn hve allt er beiskt og brotið,
burt er víkur aðstoð þín,
elsku góða mamma mín.
Allt sem gott ég hefi hlotið
hefir eflst við ráðin þín.
(Árni Helgason.)
Þín dóttir,
Guðbjörg.
Elsku amma Gugga. Nú hefur þú
kvatt okkur og ert farin á vit æðri
máttar. Þín er sárt saknað, og þú skil-
ur eftir stórt skarð sem erfitt verður
að fylla. Þú varst ætíð svo stór hluti af
okkar lífi. Ég man eftir ótal mörgu
ferðunum okkar í fjöruna og þegar
við vorum að gefa músinni sem við
fundum að borða. Og þegar við geng-
um að Gálgakletti, krupum niður og
óskuðum okkur áður en við fengum
okkur sopa af hreina og tæra vatninu,
sem þar er að finna. Þær rættust nú,
sumar óskirnar okkar.
Þú varst alltaf svo góð við mig og
skammaðir mig aldrei, þó svo að ég
væri að gera einhver prakkarastrik.
Elsku amma, það var svo gott að geta
leitað til þín, ekki bara vegna þess að
stutt var á milli húsa, heldur vegna
þeirrar hlýju og umhyggju sem ætíð
var að finna hjá þér. Megi allir englar
Guðs vaka yfir þér og vísa þér veginn
í faðm afa, sem þú ert búin að sakna
svo mikið.
Þig sem í fjarlægð fjöllin bak við dvelur
og fagrar vonir tengdir líf mitt við,
minn hugur þráir, hjartað ákaft saknar,
er horfnum stundum ljúfum dvel ég hjá.
Heyrðu ei, hvern hjartað kallar á?
Heyrðu storminn, kveðju mína ber?
Þú fagra minning eftir skildir eina,
sem aldrei gleymi meðan lífs ég er.
(Valdimar H. Hallstað.)
Þín
Dagný Lind.
Hann Bjarni fósturfaðir minn er
látinn.
Ég man það eins og gerst hafi í
gær, þegar Bjarni kom fyrst heim á
Ásvallagötu þar sem við áttum
heima. Hann var strax ákaflega góð-
ur við mig. Hann smíðaði handa mér
forláta kassabíl sem var eins og gamli
Ford að framan, með glugga, stýri og
bremsum. Allir vinir mínir öfunduðu
mig. Eins smíðaði hann eitt og annað
smálegt fyrir mig. Bjarni var góður
smiður, og hann var líka listmálari,
málaði jafnt með olíu, vatnslitum,
svartkrít og pastel.
Hann las mikið um list og átti stórt
listaverkabókasafn. En sjálfur held
ég að hann hafi alltaf litið á sig fyrst
og fremst sem verkamann. Hann las
allt milli himins og jarðar og var al-
mennt mjög fróður maður.
Bjarni eignaðist sitt fyrsta og eina
barn, hann Bjarna bróður minn, 52
ára gamall með móður minni. Við sát-
um heima og skáluðum í pilsner þeg-
ar fréttirnar bárust. Hann var aldrei
eins glaður og þá. Oft var glatt á
hjalla á Ásvallagötunni, margir vinir
Bjarna Sum, margir hverjir lista-
menn og listvinir komu saman, gjarn-
an um helgar og fengu sér aðeins
neðan í því og skiptumst á skoðunum,
spjölluðu oft af kappi um lífið og
listina.
BJARNI
SUMARLIÐASON
✝ Bjarni Sumar-liðason fæddist í
Reykjavík 7. nóvem-
ber 1925. Hann lést á
Landspítalanum 15.
apríl síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Guðný Kristjánsdótt-
ir, f. 7.9. 1883, d.
19.10. 1963, og Sum-
arliði Grímsson, f.
25.10. 1883, d. 24.10.
1931. Þau eignuðust
fimm börn: Svein-
björn, Hákon, Einar,
Helgu og Bjarna sem
hér er kvaddur.
Bjarni lét eftir sig eiginkonu,
Jóhönnu K. Jónasdóttur, og eft-
irlifandi son, Bjarna Bjarnason,
sem bæði eru búsett í Reykjavík.
Útför Bjarna fer fram frá Foss-
vogskapellu í dag og hefst athöfn-
in klukkan 15.
Ég lærði mikið af
Bjarna Sum. og hans lífi
í gegnum listina og lífið
og af vinum hans og
hans nánustu. Mest fór
ég að læra þegar fjær
dró og ég sjálfur full-
orðnaðist, hluti, innsýn
og viðhorf sem maður
lærir ekki í skólum.
Bjarni minn, ég
sakna þín, farðu vel og
gakktu heill inn á stóra
sviðið. Þú stundaðir
listina svo vel, þú varst
svo mikill listamaður í
lifanda lífi. Það á eftir
að nýtast þér vel í framhaldslífinu
sem ég trúi statt og stöðugt á. Við
sjáumst svo bara seinna Bjarni minn.
Mamma mín og Bjarni minn.
Guð geymi ykkur í sorginni vegna
fráfalls hans Bjarna ykkar.
Bjarni bróðir minn, hann pabbi
þinn var mikill maður og mikill lista-
maður þótt hlédrægur væri og ekki
bæri mikið á því sem hann var að
gera oft á tíðum. Hann lifði lífinu til
fulls og náði háum aldri. Þú ert að
upplifa það núna 27 ára gamall að
missa pabba þinn. Megi algóður guð
styrkja þig og styrkja allar góðar
minningar um hann pabba þinn.
Nú er hann þar sem honum líður
vel.
Mamma, hann Bjarni maðurinn
þinn er dáinn. Guð gefi þér tíma til að
syrgja og minnast allra góðu stund-
anna og kraft og styrk til þess að
halda áfram.
Jónas og fjölskylda.
Ég var svo lánsamur að kynnast
móðurbróður mínum ungur að árum,
því um tíma var hann daglegur
gestur á heimili foreldra minna.
Einn vordag færði hann mér ílang-
an pakka, vandlega innbundinn. Þeg-
ar ég fletti honum í sundur kom í ljós
forláta trésverð sem hann hafði smíð-
að. Það fór vel í hendi og ilmaði af sól
og sumri. Í minningunni hefur ilmur
þess og áferð verið mér æ síðan vitn-
isburður þeirrar alúðar og kostgæfni
sem einkenndi frænda minn alla tíð.
Þegar ég hóf sverðið sem hann gaf
mér til lofts og skýldi mér um leið
fyrir ljósinu með annarri hendi þá gat
ég ekki séð það sem ég sé nú, að op-
inn, smár og gegnsær lófi minn móti
sólinni geymdi heim hverfuls ljóss.
Önnur hönd mín hélt um sverðið, en
hin var stjarna á floti í rauðri elfu tím-
ans. Þannig minnist ég þess.
Vitur maður sagði eitt sinn að það
væri tvennt sem manneskjan gæti
ekki horfst í augu við, sólina og dauð-
ann. Það eru orð að sönnu, því heimur
jarðneskra hluta eru manninum eins-
konar vörn gegn því sem eyðist.
Hann þráir að eignast skjól þar sem
hann getur ræktað ást sína, von og
drauma. En í því felst mótsögn því sól
og dauði svíða jaðar þess sem séð
verður. Það óséða geymist hins vegar
í hugskoti manns og á stund sem
þessari þegar náinn vinur fellur frá
glæðist sú formlausa mynd á óvænt-
an hátt. En ráðgátan er söm og fyrr.
Þegar við Baddi kvöddumst í síð-
asta sinn sagði ég: Sjáumst heilir!
Tveimur dögum síðar var hann allur.
Núna þegar ég rita þessa grein og
lygni aftur augunum sé ég hann fyrir
mér, sitjandi innan um stafla af bók-
um. Bækurnar voru honum allt.
Þangað sótti hann hugsvölun og
andagift. Hann hafði yfirburða þekk-
ingu á listasögu og aldrei fór ég á
hans fund öðruvísi en kenna þeirrar
auðlegðar sem í mannsandanum býr.
Með tímanum lærði ég einnig að
meta óbrigðult næmi hans á það sem
máli skipti í listum. Þegar ég eltist
varð hann mér lærimeistari og kær
vinur. Undir það síðasta sótti á
frænda minn heimþrá til myndanna,
lík þeirri sem Van Gogh hafði, en
hann var ætíð sá listamaður sem
hann mat hvað mest. Þegar litið er til
þess fjársjóðs í máli og myndum sem
frændi minn bjó að, verður seint sagt
að hann hafi skort veganesti til sinnar
hinstu farar.
Núna opna ég aftur augun og sé
sama hverfula ljósið leika um greinar
trjánna. Sjá, þarna situr fugl á grein,
svo er hann horfinn. Hraðfleyg ský
að vori, sólarglampi, tilhugsun um
draum, eitthvað sem maður hefur
gleymt. Svo þessi undrun yfir því
hversu hægt tréð laufgast, maður sjái
aldrei skilin sama hvað maður horfir.
Þegar rökkvar koma stjörnurnar
fram ein af annarri, þá finn ég innra
með mér hvað Baddi gaf mér margt.
Þegar náttar hljóðnar allt og án þess
við verðum þess vör fjarar hæglát
alda tímans frá skugga hans alstirnd-
um.
Ég votta eiginkonu hans og fjöl-
skyldu mína fyllstu samúð.
Sveinbjörn Halldórsson.
Afmælis- og minningargreinum má skila í
tölvupósti eða á disklingi (netfangið er
minning@mbl.is, svar er sent sjálfkrafa um
leið og grein hefur borist). Ef greinin er á
disklingi þarf útprentun að fylgja. Nauð-
synlegt er að símanúmer höfundar og/eða
sendanda (vinnusími og heimasími) fylgi
með.