Morgunblaðið - 26.04.2004, Síða 26

26 MÁNUDAGUR 26. APRÍL 2004 MORGUNBLAÐIÐ
Lalli lánlausi
©LE LOMBARD
VIÐ SKULUM SJÁ..
HVERN Á ÉG AÐ
SPYRJA Í DAG? GRÉTA!
JÁ
HVAÐ ER 6X7? ÖÖÖ 42? NEI!
HVERSU OFT Á ÉG AÐ ÞURFA AÐ SEGJA ÞÉR
ÞAÐ GRÉTA? 6X7 ER ALLT ANNAÐ EN 42!!
EF MAÐUR BYRJAR Á ÞVÍ AÐ GEFA
RÉTT SVAR ÞÁ ENDAR ÞAÐ MEÐ ÞVÍ
AÐ HÚN VERÐUR EFST Í BEKKNUM Í
ALLAN VETUR!
AFTUR...
6X7?
31,7? MIKLU
BETRA! 3X4?
1.977.323
MJÖG
GO...
AF HVERJU KEMUR ÞÚ SVONA SEINT?
PABBI MINN HEYRÐI EKKI Í VEKJARA-
KLUKKUNNI ÞVÍ SKRIÐDREKI KEYRÐI YFIR
HANA ÞEGAR GEIMVERUR
UMKRINGDU
HÚSIÐ OKKAR...
GLÆSILEGT LALLI!
ÞÚ FÆRÐ 10 FYRIR AÐ HAFA
GÓÐA ÓTRÚVERÐUGA AFSÖKUN.
ÞÚ MÁTT FÁ ÞÉR SÆTI OG
LEGGJA ÞIG
MEIRI HÁVAÐA Í
BEKKINN KRAKKAR!
NÚNA ER
MÁLFRÆÐI
KÁLFÆÐI!
HVER SAGÐI ÞETTA?
ÉG HERRA!
KÁLFÆÐI! ÞETTA VAR
PRÝÐILEGT LALLI. ALVEG
MÁTULEGA DJARFT HJÁ ÞÉR
ÞÚ FÆRÐ 10 FYRIR
HÁVAÐA OG VONLAUSA
ORÐALEIKI
SEM SAGT... VIÐ BEYGJUM Í
NÚLIÐINN TÍÐ ÞEGAR ÞÁTÍÐ
ER EKKI LENGUR ÞÁLIÐIN...
HVAÐ ERT ÞÚ AÐ GERA
GRÉTA?
ÉG ER AÐ
HLUSTA AF
ATHYGLI HERRA!
HLUSTA AF ATHYGLI!!
HLUSTAÐU NÚ BÓKAORMURINN ÞINN! ÞÚ ÁTT AÐ VERA
AÐ SOFA EÐA LESA MYNDASÖGUR EÐA KLIPPA Á ÞÉR
NEGLURNAR EN EKKI AÐ HLUSTA AF ATHYGLI!!
TAKTU LALLA
HÉRNA TIL
FYRIRMYNDAR
HANN Á
ALDREI
EFTIR AÐ
VERÐA NEITT
AÐ VERA
LÉLEGUR Í
EINN DAG
GETA ALLIR. EN
AÐ VERA
LÉLEGUR ALLA
ÆVI, ÞAÐ GETA
EINUNGIS ÞEIR
ALLRA BESTU!
OG NÚ ER ÞAÐ
STAFSETNING
MUNIÐ AÐ SVINDLA
EINS MIKIÐ OG
ÞIÐ GETIÐ
PATER
NOSTER
VILTU EKKI LOFA HONUM
AÐ SOFA AÐEINS LENGUR
HERRA? MÉR SÝNIST
HANN DREYMA SVO VEL
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
VISSUÐ þið að á Íslandi eru aðeins
600 hjúkrunarfræðingar pr. 100.000
íbúa á móti 1.410 í Finnlandi. Á hin-
um Norðurlöndunum eru þeir að
meðaltali 962 pr. 100.000 íbúa. Það
þýðir hlutfallslega að í Finnlandi eru
135% fleiri hjúkrunarfræðingar pr.
100.000 íbúa en hér á landi og á hin-
um Norðurlöndunum eru hjúkrunar-
fræðingar að jafnaði 60% fleiri
(FÍH).
Vissuð þið að ráðningarbann hefur
ríkt á LSH síðastliðin tvö ár. Sú ráð-
stöfun var gerð í einu niðurskurðar-
æðinu og eðli máls samkvæmt ekki
verið auglýst eftir hjúkrunarfræð-
ingum á LSH síðan þá. Skömmu áð-
ur kom reyndar sú frétt í fjölmiðlum
að það vantaði u.þ.b. 100 hjúkrunar-
fræðinga á Landspítala – háskóla-
sjúkrahús miðað við eðlilega þörf og
kom engum á óvart sem þekkir til yf-
irvinnuþrýstingsins á hinum ýmsu
deildum. Þversagnirnar eru sláandi.
Hélt stofnunin að hún myndi bjarga
andlitinu með því að skjóta auknefn-
inu „háskólasjúkrahús“ inn í nafn-
giftina; að það myndi breiða yfir
skort á faglegri þjónustu? Gefa þess-
ar staðtölur ekki skýrt til kynna að
álagið á íslenska hjúkrunarfræðinga
er löngu komið að hættumörkum?
Hvar er metnaður þeirra sem sitja
við stjórnvölinn? Hvert stefnir eig-
inlega? Talað er um að byggja nýjan
spítala. Þarf ekki að manna hann?
Alltaf eru til peningar í steinsteypu
en ekki í rekstur. Hverjir eiga að
annast þetta fólk? Hvað með þessa
hátíðarklausu um mannauðinn? Ég
hélt að það fylgdist að, metnaður og
mannauður hverrar stofnunar. Mér
finnst ástandið eins og það er í dag á
LSH minna á blóðmjólkun. Á 50 ára
starfsferli hérlendis sem erlendis hef
ég aldrei kynnst neinu sambærilegu.
Fréttir síðustu daga um sparnað
sem sækja átti í vasa skurðstofu-
hjúkrunarfræðinganna komu mér
ekki á óvart, virtust mér þær vera
beint framhald á vondri þróun og illa
grunduðum ráðstöfunum stjórnar
spítalans síðustu ár. Þetta stöðuga
niðurskurðarhjal, sem á sér a.m.k.
10 ára sögu, hlýtur að enda á borði
Spaugstofumanna ef fram heldur
sem horfir.
Í umræðunni hefur verið mikið
blásið um laun starfsfólks spítal-
anna. Ég veit að það er ekki ofhaldið
af launum sínum, allavega ekki
hjúkrunarfólk. Ég þekki ekki laun
annarra heilbrigðisstétta. Ef bornar
væru saman tekjur þessa fólks og
þeirra sem vinna í peningastofnun-
um (bönkum, verðbréfafyrirtækjum
o.fl.) myndi sennilega töluvert halla á
hjúkrunarfólk. Í íslensku samfélagi
nútímans þykir eflaust merkilegra
að höndla með peninga og verðbréf
en lifandi fólk. Mammonsdýrkunin
er orðin það yfirgengileg og þar eiga
stjórnvöld ekki síst hlut að máli.
Ef einhver heldur að Landspítal-
inn eyði fé í að hlúa að starfsfólki
sínu þá er það aldeilis ekki. Það væri
verðugt viðfangsefni fyrir fjölmiðla-
menn að reka nefið inn á Landspít-
alann og skoða vinnuaðstöðuna sem
fólkið býr við á hinum ýmsu deildum.
Nú þegar höfðingjarnir hafa fagn-
að 100 ára afmæli heimastjórnar fyr-
ir hönd okkar allra þannig að minnti
helst á lélegan farsa hljótum við,
fólkið í landinu, að velta því fyrir
okkur hvort gengið hafi verið til góðs
og hvort okkur hafi tekist að velja
réttu mennina til forystu, hvort held-
ur er í sambandi við heilbrigðiskerf-
ið, sjávarútveginn eða peningamark-
aðinn. Hann líkist einna helst
rússneskri rúllettu. Það er mikill
vandi að halda einbeitingu og dóm-
greind í þjóðfélagi sem er undir stöð-
ugu áreiti auglýsinga, áróðurs og
blekkinga.
HRÖNN JÓNSDÓTTIR,
geðhjúkrunarfræðingur
á eftirlaunum.
Hvert stefnir?
Frá Hrönn Jónsdóttur:
Í ENN einum kjarasamningum hef-
ur vinnuframlag verkafólks ekki
verið metið framfærslulaunavirði af
mönnum sem sjálfir meta eigin
verðleika umfram það sem talist
getur til heilbrigðrar skynsemi,
þjóðfélaginu til skaða. En eins og
vanalega, eftir að samið hefur verið
við verkafólk, byrja opinberar stofn-
anir strax að hækka gjaldskrár og
hirða þær fáu krónur sem fólust í
hækkun launataxta.
Einn er sá hópur sem lítið er
nefndur nú orðið af alþingismönnum
eða fjölmiðlum, það eru ellilífeyris-
þegar. Þessi þögn virkar eins og það
séu samtök að þegja allt í hel sem
varðar fjárhagslega afkomu þessara
þjóðfélagsþegna. Eða eru þeir
kannski ekki lengur taldir til þjóð-
félagsþegna? Þeir lífeyrisþegar sem
fá á milli 70 og 80 þús. kr. á mánuði,
eftir skatta, hafa ekki fengið hækk-
anir á lífeyrir er bæti þeim þær
hækkanir sem orðið hafa á vöru og
þjónustu síðastliðin þrjú ár og nú er
þessum aðilum gert að taka hækk-
anir sem orðið hafa á þessu ári,
óbættar, og ekkert heyrst getið um
það að lífeyrir þeirra verði hækk-
aður neitt á næstunni. Þess vegna
spyr ég alþingismenn: Hversu langt
er hægt að ganga í því að fjársvelta
lágtekju-lífeyrisþega? Ekki virðist
þeim heldur hafa verið ætlað að
njóta ávaxtanna af því velferðar-
þjóðfélagi sem þeir voru þátttak-
endur í að byggja upp og embætt-
ismenn og stór gróssérar, sem
fæddust síðar inn í ljúfa lífið, nú
njóta.
Það þykir ekki góður húsbóndi
sem dekrar við sjálfan sig í lífsgæð-
um en sker allt við nögl sér inn við
kviku í þörfum annarra fjölskyldu-
meðlima.
Ég held að slagorðið „Búum öldr-
uðum áhyggjulaust ævikvöld“, hafi
misritast, þar hafi átt að standa
„Búum öldruðum ánægjusnautt
ævikvöld“.
GUÐVARÐUR JÓNSSON,
Hamrabergi 5, 111 Reykjavík.
Spurning til
alþingismanna
Frá Guðvarði Jónssyni: