Morgunblaðið - 03.06.2004, Side 37

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 3. JÚNÍ 2004 37
✝ Sigurveig Jóns-dóttir fæddist í
Fossgerði á Beru-
fjarðarströnd 3. októ-
ber 1912. Hún lést á
Hrafnistu í Reykjavík
26. maí síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Jón Gunnarsson,
f. 4.5. 1877, d. 8.9.
1970, og Sigríður Sig-
urðardóttir, f. 23.2.
1884, d. 13.3. 1942.
Bræður Sigurveigar
eru Kristmann, f.
19.9. 1915 og Þorleif-
ur, f. 16.4. 1927, d.
21.6. 1970. Fyrstu árin ólst Sigur-
veig upp hjá foreldrum sínum en
um fermingu fór hún í fóstur til
Katinku Gronvold og Auðuns Hall-
dórssonar. 1929 fluttist Sigurveig
til Stöðvarfjarðar
þar sem hún bjó allt
til ársins 1966 er hún
flutti til Reykjavíkur.
Sigurveig giftist
árið 1931 Guðna
Brynjófi Eyjólfssyni
sjómanni, f. 5.4. 1907,
d. 27.3. 1943. Börn
Sigurveigar og
Guðna eru: Sigurjón,
f. 22.7. 1932, Karl, f.
29.5. 1934, Stefán
Sólmundur, f. 28.5.
1935, d. 16.11. 1953,
Gunnar Eyjólfur, f.
7.4. 1938, d. 29.10.
1976, Halldór, f. 21.9. 1939 og
Kristrún, f. 24.6.1942.
Útför Sigurveigar verður gerð
frá Bústaðakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Nú kveð ég elsku ömmu mína, Sig-
urveigu Jónsdóttur eða Veigu eins
og hún var kölluð.
Það sem tengdi okkur ömmu
sterkt var að við áttum sama afmæl-
isdag, 3. október. Ég fæddist á af-
mælisdegi hennar þegar hún varð
sextug.
Fyrstu minningar um hana á ég
þegar ég fór til dæmis til hennar á
efri hæðina í Mjölnisholtinu og fékk
rúsínur í vasann á náttfötunum mín-
um. Hún bjó þá í sama húsi og við. Þá
fórum við systkinin oft upp til henn-
ar.
Ég minnist þess líka að hafa farið
til hennar á Rauðarárstíg þar sem
ýmislegt var brallað; byggð voru hús
úr öllu mögulegu og búnar til kókós-
kúlur eða súkkulaðibúðingur.
Amma var alla tíð minnug og
fylgdist vel með. Yfirleitt alltaf þeg-
ar ég kom í heimsókn til hennar at-
hugaði hún í hverju ég væri til að
kanna hvað væri í tísku á hverjum
tíma.
Allt eins og blómstrið eina
upp vex á sléttri grund
fagurt með frjóvgun hreina
fyrst um dags morgunstund,
á snöggu augabragði
af skorið verður fljótt
lit og blöð niður lagði
líf mannlegt endar skjótt.
Svo hleypur æskan unga
óvissa dauðans leið
sem aldur og ellin þunga,
allt rennur sama skeið.
Innsigli engir fengu
upp á lífsstunda bið,
en þann kost undir gengu
allir að skilja við.
(Hallgrímur Pétursson.)
Elsku amma, þakka þér fyrir allar
stundirnar. Hvíl þú í friði og blessuð
sé minning þín.
Þín
Guðrún.
Ég vil með þessum fátæklegu orð-
um minnnast ömmu minnar, Sigur-
veigar Jónsdóttur.
Efst í huga eru þær stundir sem
ég eyddi á Rauðarárstígnum stóran
hluta barnæsku minnar og varð það
á vissan hátt mitt annað heimili, allt
þar til hún flutti á Elliheimilið
Grund. Það var ávallt gott að geta
komið til hennar eftir skóla þar sem
alltaf var eitthvað gott á boðstólum.
Hún virðist hafa haft gaman af fé-
lagsskapnum af okkur systkinunum
og gátum við oft verið að spila og
gantast langt fram eftir kvöldi. Það
var gott að hafa tryggan stað og
munu stundirnar hjá ömmu alltaf
verða stór hluti af minni barnæsku.
Kolbrún Kristín Karlsdóttir.
Ástkær amma mín, Sigurveig
Jónsdóttir, er látin.
Amma Veiga var fyrirmynd mín í
lífinu. Hún fæddist ekki með silfur-
skeið í munni, var send ung í vist hjá
ókunnugum og varð ekkja með sex
ung börn aðeins 31 árs að aldri. Fyr-
ir okkur áttu að liggja svipaðir vegir
í lífinu og var þá gott að eiga hana að
sem fyrirmynd.
Amma var glaðlynd, átti til að
gantast og dansa um gólfin. Dans-
gleðina erfði ég frá henni og þótti
mér leitt að hún gat aldrei séð mig
svífa um gólfið í argentínskum
tangó. En hún fékk ljóðabókina
mína, Lífið er tangó, og fylgdu ljóðin
úr henni ömmu minni yfir móðuna
miklu, en systir mín Jóhanna las þau
fyrir hana á dánarbeðinu. Þau fóru
líka með henni í kistuna. Amma var
ekkert fyrir að bíða með hlutina,
heldur að gera hlutina í dag en ekki á
morgun. Hún var röggsöm í öllu sem
hún tók sér fyrir hendur, og það var
margt. Þótt hún ætti sjálf nóg með
sitt var hún alltaf fyrst að rétta
hjálparhönd öðrum sem áttu bágt.
Hún sagði mér frá frostavetrinum
mikla þegar bæina hélaði að innan og
bleiurnar frusu á börnunum. Einnig
hvernig hún þurfti sem vinnukona, 6
ára, að bera vatn í fötum heim í hús
um hávetur og hvernig Jón pabbi
hennar lifði á berjum þegar hann sat
yfir ánum þótt hann væri vinnumað-
ur hjá sjálfum prestinum.
Það var alltaf gott að koma til
Veigu ömmu sem dró fram alls konar
heimabakaðar smákökur og skons-
ur, eða brotakex frá Fróni. Hún
kenndi mér að prjóna og að búa til
dúkkur úr hveitipokalökum, dúkkur
sem ég klæddi síðan í gömlu ung-
barnafötin hennar. Það var líka hægt
að fara í búðarleik inni í pottaskápn-
um hennar í Mjölnisholtinu. Þegar
ég fór að búa sjálf kom hún með rút-
unni til Grindavíkur til að passa
langömmubarnið sitt á meðan ég
vann í sláturhúsinu. Amma fór allra
sinna ferða með strætisvagni, rútu
eða flugvél hvert á land sem var
nema til útlanda, þangað komst hún
aldrei nema í huganum. Ég í Svíþjóð
og systir mín Jóna á Spáni munum
þó ætíð finna fyrir nálægð hennar í
gegnum allar góðu minningarnar
sem hún, baráttukonan frá Stöðvar-
firði, gaf okkur.
Hvíldu í friði, amma.
tælandi litur sorgarinnar
geymir tár
syrgjandi kvenna
þvert í gegnum heimsálfur
mynda konur
og sorg þeirra
þéttofið mynstur
órofa heild
í sundrungu heimsins
Helen Halldórsdóttir,
Svíþjóð.
SIGURVEIG
JÓNSDÓTTIR
unan og eilíf sæla
er þín hjá lambsins stól.
Dóttir, í dýrðar hendi
Drottins, mín, sofðu vært,
hann, sem þér huggun sendi,
hann elskar þig svo kært.
Þú lifðir góðum Guði,
í Guði sofnaðir þú,
í eilífum andarfriði
ætíð sæl lifðu nú.
(Hallgrímur Pétursson.)
Þín
Dagný.
Helga tók alltaf vel á móti okkur
þegar við komum í kaffispjall í eld-
hússkotið á Langholtsveginum. Hún
var áhugasöm um að vita hvað á
daga manns hefði drifið og hvernig
aðrir fjölskyldumeðlimir hefðu það.
Sjálf átti hún stóra fjölskyldu því
þegar hún og Raggi bróðir rugluðu
saman reytum lögðu þau jafnt til,
Helga strákana sína tvo og Raggi
stelpurnar sínar tvær. Saman eign-
uðust þau svo Oddnýju sína, svo alls
eru börnin 5.
Fjölskyldan kom oft saman á
Langholtsveginum því þar voru allir
velkomnir og mikið líf og fjör. Það
sýndi sig líka vel í veikindum Helgu
hversu samhent þau eru.
Ekki má gleyma að minnast á
hennar frábæru vinkonur í sauma-
klúbbnum, þær studdu hana hvort
sem þær voru að ferðast erlendis eða
voru hér saman heima.
Síðla sumars, fyrir tæpu ári,
greindist Helga með krabbamein.
Ekki heyrðum við hana kvarta þótt
oft væri hún mjög veik. Við systurn-
ar ræddum það okkar á milli hversu
jákvæð hún væri þrátt fyrir sjúk-
dóminn og hefur það eflaust hjálpað
henni og okkur hinum sem í kringum
hana voru að gera þennan tíma þol-
anlegri.
Við þökkum elsku Helgu fyrir
þann tíma sem við áttum með henni.
Guð geymi hana.
Elsku Raggi og fjölskylda, megi
Guð styrkja ykkur í sorginni.
Díana, Jónína og María (Día,
Jóna og Mæja).
Þau eru mörg minningarbrotin
sem renna í gegnum hugann þessa
dagana, er við kveðjum kæra vin-
konu okkar, Helgu Birnu Þórhalls-
dóttur. Vináttan nær langt aftur í
tímann, eða um 40 ár, og á þeim tíma
hefur margt verið brallað.
Fyrsta utanlandsferðin til Mall-
orca 1975 vekur ennþá hlátrasköll og
sama má segja um þær sem á eftir
komu. Eftir að Helga Birna greind-
ist með MS-sjúkdóminn fyrir 7 árum
hefur hjólastóllinn verið tekinn með
og reyndist hann hið mesta þarfa-
þing, því oftar en ekki sást varla í
hana fyrir pokum og pinklum.
Helga Birna var stór kona í litlum
líkama og hvernig hún brást við veik-
indum sínum var okkur óskiljanlegt,
en síðastliðið haust greindist hún
með krabbamein. Alltaf bar hún sig
vel og hafði áhuga á öllu sem var að
gerast í kringum hana. Hún var okk-
ar gagnabanki sem hægt var að
fletta upp í, hvort sem um var að
ræða hver væri með næsta sauma-
klúbb eða hvaða dag eða ár hlutirnir
gerðust. Helga Birna var með allt á
hreinu.
Fyrir um það bil 19 árum kynntist
hún yndislegum manni, Ragnari
Blöndal, og hefur hann og fjölskyld-
an staðið eins og klettur við hlið
hennar í veikindunum. Húmorinn og
léttleikinn milli þeirra var einstakur
og á Langholtsveginn voru allir vel-
komnir og alltaf gott að koma.
Elsku Raggi, Oddný, Siggi, Tóti,
Oddný S., Elín, Stebbi, Valdís, Krist-
ín og fjölskyldur, megi Guð og allir
englar styrkja ykkur í þessari miklu
sorg.
Guðbjörg, Kristín, Val-
gerður, Rannveig, Guðlaug,
Katrín og fjölskyldur.

Fleiri minningargreinar
um Helgu Birnu Þórhallsdóttur
bíða birtingar og munu birtast í
blaðinu næstu daga.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
SIGURÐUR ELÍAS EYJÓLFSSON
prentari,
Skólabraut 3,
Seltjarnarnesi,
verður jarðsunginn frá Fríkirkjunni í Reykjavík
föstudaginn 4. júní kl. 13.30.
Blóm og kransar afþakkaðir, en þeim, sem vilja minnast hans, er bent á
Samband lungnasjúklinga.
Ragnhildur Sigurjónsdóttir,
Eyjólfur Sigurðsson, Sjöfn Ólafsdóttir,
Jóhanna Sigurðardóttir, Guðmundur Guðjónsson,
Gísli Sigurðsson, Þórdís Brynjólfsdóttir,
Guðrún Sigurðardóttir, Hlöðver Sigurðsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskulegur stjúpfaðir okkar,
SIGMUNDUR JÓNSSON
málarameistari,
Ægisgötu 12,
Ólafsfirði,
sem andaðist mánudaginn 31. maí, verður
jarðsunginn frá Ólafsfjarðarkirkju föstudaginn
4. júní kl. 16.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir, en
þeim, sem vilja minnast hans, er bent á Krabbameinsfélag Íslands.
Fyrir hönd aðstandenda,
Einar Ámundason,
Sigrún A. Ámundadóttir.
Okkar ástkæra móðir, tengdamóðir, amma,
langamma, systir og mágkona,
ÞORGERÐUR HJÁLMARSDÓTTIR
(Gerða)
frá Dölum í Vestmannaeyjum,
Álandi 11,
Reykjavík,
sem lést á Landspítalanum Fossvogi föstudag-
inn 28. maí, verður jarðsungin frá Bústaðakirkju föstudaginn 4. júní
kl. 15.00.
Björgvin Óskar Bjarnason, Inga Lára Bragadóttir,
Guðjón Bjarnason, Margaretha Andersen,
Halldór Bjarnason, Jensína Kristín Jensdóttir,
Hjálmar Bjarnason, Þórey Þ. Þórarinsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn,
systkini og mágkonur.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
GUÐRÚN JÓNSDÓTTIR,
Hrafnistu,
áður Ljósheimum 16,
Reykjavík,
lést á Hrafnistu föstudaginn 28. maí.
Útförin fer fram frá Grensáskirkju föstudaginn
4. júní kl. 13.30.
Blóm eru vinsamlega afþökkuð, en þeim, sem vilja minnast hennar, er
bent á Krabbameinsfélagið.
Björn Sævar Árnason, Þóra Sverrisdóttir,
Anna Bára Árnadóttir, Jónas Þór,
Árni Viðar Árnason, Auður Oddgeirsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir til ykkar allra, sem sýndu
okkur samúð og hlýhug vegna andláts og út-
farar elskulegrar móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
FJÓLU STEFÁNSDÓTTUR,
Minni-Ökrum.
Stefán Vagnsson,
Guðrún Þrúður Vagnsdóttir,
Hjörtína Dóra Vagnsdóttir,
Aðalbjörg Vagnsdóttir,
tengdabörn, barnabörn
og barnabarnabörn.Helluhrauni 10, 220 Hfj.Sími 565 2566
Englasteinar
Legsteinar