Morgunblaðið - 03.06.2004, Page 38

MINNINGAR
38 FIMMTUDAGUR 3. JÚNÍ 2004 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Björg Magnús-dóttir Thorodd-
sen fæddist í Reykja-
vík 26. maí 1912. Hún
lést á Hjúkrunar-
heimilinu Sóltúni 27.
maí síðastliðinn. For-
eldrar Bjargar voru
hjónin Magnús Guð-
mundsson, sýslumað-
ur Skagfirðinga og
síðar ráðherra, f. á
Rútsstöðum í Svína-
vatnshreppi 6.2. 1879,
d. 28.11. 1937 og Sofia
Bogadóttir Smith,
húsfreyja, f. á Arnar-
bæli á Fellsströnd 6.10. 1878, d.
3.3. 1948. Foreldrar Magnúsar
voru hjónin Guðmundur Þorsteins-
son, bóndi á Rútsstöðum og síðar í
Holti, Svínavatnshreppi, f. 18.2.
1847, d. 11.2. 1931 og Björg Magn-
úsdóttir, húsfreyja, f. 10.9. 1849, d.
24.12. 1920. Foreldrar Sofiu voru
hjónin Bogi Laurentius Martinus
Smith, bóndi og trésmiður á Arn-
arbæli á Fellsströnd, f. 14.9. 1838,
d. 4.5. 1886 og Oddný Þorsteins-
dóttir, húsfreyja, f. 20.1. 1842, d.
5.9. 1907.
Systkin Bjargar voru Bogi,
stýrimaður, f. 27.4. 1909, d. 25.8.
1937 og Þóra, húsfreyja, f. 18.7.
1913, d. 1.2. 1995. Uppeldissystir
þeirra er Guðrún Jónsdóttir Wood,
fyrrum verslunarstjóri, f. 1915,
sem búsett er í Bandaríkjunum.
Hinn 23.12. 1933 giftist Björg
Þórði Jónasi Thoroddsen, hæsta-
réttarlögmanni, fyrrum borgar-
fógeta í Reykjavík og bæjarfógeta
á Neskaupstað síðar á Akranesi, f.
í Reykjavík 18.11. 1908, d. 11.11.
1982. Foreldrar hans voru hjónin
Sigurður Thoroddsen, landsverk-
fræðingur og yfirkennari við
Menntaskólann í Reykjavík, f. á
Leirá í Leirársveit 16.7.1863, d.
eru: Magnús Thoroddsen, f. 9.11.
1989, Stefán Páll, f. 30.4. 1991 og
Hera Sólveig, f. 24.12. 1994. Barn
Ívars er Óli, f. 4.10. 1982. C) Þóra
Björg, viðskiptafræðingur í
Bandaríkjunum, f. 23.9. 1962, gift
Aðalsteini Jónatanssyni, bólstrara,
f. 1.11. 1958. Börn þeirra eru: Sól-
veig Anna, f. 10.5. 1994 og Kristín
Björg, f. 18.9. 1990. Barn Aðal-
steins er Gunnar Þór, f. 14.8. 1981.
2) María Kolbrún, húsfreyja í
Reykjavík, gift Erni Ingólfssyni,
verslunarmanni, f. 18.3. 1939, d.
11.7. 1998. Barn Maríu Kolbrúnar
er A) Björg, lögfræðingur í
Reykjavík, f. 15.4. 1962, gift Sig-
urði Erni Hektorssyni, lækni, f.
12.11. 1954. Dóttir Bjargar og
kjördóttir Sigurðar Arnar er
María Kolbrún, f. 26.7. 1983. Barn
hennar er Arna Björg Reynisdótt-
ir, f. 12.12.2001. Barn Sigurðar
Arnar er Árný Björk, f. 5.12. 1982.
3) Soffía Þóra, húsfreyja á Sel-
tjarnarnesi, f. 14.9. 1945, gift Sig-
urði Kristinssyni, rafvirkja, f. 25.1.
1943. Börn þeirra eru A) Björg
Kristjana, verslunarmaður, f.
19.10. 1979. B) Þórður Jónas, nemi,
f. 3.11. 1982. C) Kristinn Sigurður,
nemi, f. 23.12. 1987. 4) Sigurður, f.
17.12. 1947, d. 23.10. 1955.
Björg stundaði nám við Kvenna-
skólann í Reykjavík og brautskráð-
ist þaðan árið 1930. Árið 1932 nam
hún ensku í Edinborg og starfaði
síðan sem skrifstofudama hjá J.
Þorlákssyni & Norðmann, þar til
hún giftist í árslok 1933. Björg var
um árabil félagi í Kvenfélaginu
Hringnum og vann þar ötult starf
til styrktar byggingu Barnaspítala
Hringsins. Sömuleiðis vann hún
sjálfboðastarf á Landspítalanum
fyrir Rauða Kross Íslands.
Útför Bjargar fer fram frá Dóm-
kirkjunni í Reykjavík og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
29.9. 1955 og María
Kristín Claessen,
húsfreyja, f. á Reyni-
stað í Skagafirði
25.4.1880, d. 24.6.
1964. Foreldrar Sig-
urðar voru hjónin
Jón Thoroddsen,
sýslumaður og skáld
á Leirá í Borgar-
fjarðarsýslu, f. 5.10.
1819, d. 8.3. 1868 og
Kristín Ólína Sívert-
sen, húsfreyja, f.
24.6. 1833, d. 27.11.
1879. Foreldrar Mar-
íu Kristínar voru
hjónin Jean Valgard van Deurs
Claessen, kaupmaður á Sauðár-
króki og síðar landsféhirðir í
Reykjavík, f. 9.10. 1850, d. 27.12.
1918. Er þau Björg og Jónas gift-
ust, var hann í laganámi sínu og
því bjuggu þau sín fyrstu búskap-
arár hjá foreldrum hennar að
Staðastað við Sóleyjargötu í
Reykjavík og hjá foreldrum hans
að Fríkirkjuvegi 3. Síðan fluttust
þau búferlum til Neskaupstaðar og
bjuggu eftir það á Akranesi og í
Reykjavík. Frá 1973 áttu þau
heimili að Grundarlandi 15 í
Reykjavík.
Börn þeirra Bjargar og Jónasar
eru: 1) Magnús, hæstaréttarlög-
maður í Reykjavík og fyrrum
hæstaréttardómari, f. 15.7. 1934,
kvæntur Sólveigu Kristinsdóttur,
kennara, f. 25.4. 1935. Börn þeirra
eru A) Sigurður Tryggvi, verk-
fræðingur og prófessor í Singa-
pore, f. 9.5. 1958, kvæntur Funmi
Kosoko, líffræðingi, f. 12.2. 1965.
Börn þeirra eru: Tinna Sólveig, f.
1.4. 2000 og Magnús Tryggvi, f.
3.7. 2002. B) Gerður Sólveig, lög-
fræðingur í Reykjavík, f. 18.8.
1959, gift Ívari Pálssyni, viðskipta-
fræðingi, f. 26.2. 1958. Börn þeirra
Komið er að kveðjustund í lok
samveru okkar móðurömmu minnar,
Bjargar Magnúsdóttur Thoroddsen.
Með söknuði kveð ég þessa merku
konu, sem mér var svo náin og kær.
Þessi nánu tengsl okkar urðu til
strax í frumbernsku minni, þar eð ég
ólst upp á heimili hennar og afa míns
heitins, Jónasar Thoroddsen, hrl. og
fyrrum borgarfógeta. Með ástríki
sínu og staðfestu veittu þau mér
ómetanlegan stuðning í uppvextin-
um og hlúðu vel að græðlingi sálar
minnar. Það eru forréttindi fyrir
barn að eiga þess kost að alast upp
hjá afa sínum og ömmu og njóta lífs-
reynslu og þroska þeirra sem eldri
eru. Þessi ríku andlegu gæði verða
barninu æ ljósari eftir því sem á ævi
þess líður. Þannig er því og varið
hvað mig snertir. Mér er því þakk-
lætið efst í huga nú þegar komið er
að lokum vegferðar okkar ömmu
saman. Þó svo leiðir okkar afa hafi
skilið í bili við fráfall hans fyrir lið-
lega 20 árum síðan, þá beinast þakk-
ir mínar eigi síður til hans en ömmu.
Minning þeirra er samofin í huga
mér – enda erfitt fyrir þá sem
þekktu til þessara sómahjóna, að
minnast aðeins annars þeirra án
þess að mynd hins komi í hugann.
Heimili þeirra ömmu og afa –
hvort heldur sem það var staðsett á
Akranesi eða í Reykjavík – bar
smekkvísi og listfengi ömmu skýr
merki. Hún var mikill fagurkeri og
naut þess í ríkum mæli að hafa fal-
legt í kringum sig, enda alin upp á
miklu rausnar- og menningarheimili
foreldra sinna. Dyggilega studd af
manni sínum, naut amma þess að
skreyta heimili þeirra fögrum hús-
munum og listaverkum frá ýmsum
heimshornum. Þau afi ferðuðust
mikið, einkum til menningarborga
Evrópu og Bandaríkjanna. Í þessum
utanferðum sínum – eða „siglingum“
eins og þau nefndu þær að eldri sið –
söfnuðu þau hinum fegurstu munum
sem amma kom fyrir á heimilinu af
stakri smekkvísi sinni. Sömuleiðis
naut hún þess að klæða fjölskylduna
og sjálfa sig fallegum fötum, og lagði
ríka áherslu á að fjölskyldumeðlimir
væru vel til fara og huggulega til
hafðir. Fegurð náttúrunnar heillaði
ömmu og ósjaldan brá hún sér út
undir bert loft til að njóta himin-
blámans og hlusta á söng fuglanna.
Einkum hélt amma upp á söng
heiðlóunnar og blístraði lóutóna
óspart þegar hún var í léttu skapi, í
bland við að flauta tónverk klassísku
meistaranna. Þau afi höfðu ennfrem-
ur mikið yndi af góðum bókmennt-
um, og áttu bæði fallegt og gott
bókasafn á heimili sínu. Þetta bóka-
safn veitti mér ófáar góðar stundir í
uppvextinum og kenndi mér að meta
gildi bókarinnar sem dyggs vinar.
Gestrisni og virðing fyrir mannfólk-
inu einkenndi bæði afa og ömmu, og
var því tíðum gestkvæmt á heim-
ilinu. Þau veittu gestum sínum ríku-
lega af hlýju, vináttu og góðum mat.
Afa og ömmu var umhugað um þá
er minna mega sín, og bæði voru þau
afar greiðug. Studdi amma ötullega
hin ýmsu störf sem unnin voru til
styrktar góðu málefni og er mér það
sérstaklega í minni þegar merkja-
sölubörnin knúðu dyra hjá henni.
Keypti amma þá af þeim fjölda
merkja, tók aðeins eitt þeirra handa
sjálfri sér og gaf börnunum afgang-
inn, svo þau mættu endurselja þau
og afla meira fjár. Síðan leysti hún
þau út með vænum sælgætismola og
hrósaði þeim fyrir dugnaðinn. Amma
átti ætíð til góðgæti handa börnum,
enda vöndu sum hver þeirra komur
sínar til hennar, til að spjalla og fá
eitthvað gott í munninn.
Ferðalög afa og ömmu innanlands
voru á efri árum þeirra fólgin í bíl-
túrum, löngum og stuttum, þar sem
ævinlega var áð á góðu hóteli, veit-
ingastað eða kaffihúsi til að drekka
miðdagskaffi og spjalla. Þessar ferð-
ir þóttu okkur upplyfting hin mesta,
enda nutu afi og amma þessi ávallt
að skoða umhverfi sitt. Hafði afi
löngum af því ómælda ánægju að fá
sér kaffi, góða brauðsneið og vindil í
hópi fjölskyldu eða vina. Kveikti
hann þá í vindlinum með sínum sér-
stöku tilburðum, dró augað í pung,
saup á kaffinu og púaði vindilinn með
tilþrifum. Þrátt fyrir að hafa haft
mikla ánægju af bíltúrum, var hvor-
ugu þeirra afa eða ömmu það til lista
lagt að vera fimur bílstjóri, enda
lærðu þau ekki til aksturs á unga
aldri eins og nú tíðkast. Amma lagði
aksturslistina fljótlega á hilluna eftir
að hún hafði aflað ökuréttinda – enda
skynsöm og greind kona; horfðist
einfaldlega í augu við það að margt
annað var henni gefið en lipurð við
stýrið. Mér er t.d. tjáð að eitt sinn
hafi amma komið akandi heim á aur-
brettalausum bílnum og í heldur
slæmu skapi. Einnig sagði móðir mín
mér að hún hafi sem barn hreinlega
verið dauðskelfd að sitja í bíl með
ömmu, og hafi hún eitt sinn sárbeðið
ömmu um að fá að yfirgefa bifreiðina
og fara heim með strætisvagni.
Þau amma og afi voru afar ólík að
upplagi; hann var hægur mjög, þol-
inmóður, einstaklega rólyndur – og
húmoristi hinn mesti. Kímnigáfuna
höfðu þau sameiginlega, þó svo
hljóðlát kímni ömmu hafi farið
lægra. Amma var kvik, skapstór og
var lítið fyrir að bíða eftir hlutunum.
Sömuleiðis var hún afar reglusöm og
á heimilinu var hver einasti hlutur á
sínum stað. Það hvein á stundum í
þessari smávöxnu, ákveðnu og vilja-
miklu konu ef henni var misboðið, og
hvorki börn né barnabörn komust
upp með að svíkjast um að rækja
skyldur sínar. Á mínum yngri árum
gustaði því stundum í samskiptum
okkar ömmu, því margt er líkt með
skyldum og hvorugri okkar það að
skapi að láta hlut sinn. Við tilhugs-
unina brosi ég í huganum og þakka
henni ekki síður staðfestuna í upp-
eldi mínu, en glaðar og fjörugar
stundir okkar saman. Þá sagði hún
mér sögur, fór með uppáhaldskvæð-
in sín fyrir mig og bað með mér bæn-
ir. Hún bjó mig út í skólann og beið
eftir mér heima þegar skóla lauk.
Þessa miklu gjöf gaf hún mér. Ég
mun ávallt minnast og þakka mildi
afa, og styrks ömmu.
Ég þakka ömmu minni og afa inni-
lega samfylgdina og bið Guð að
geyma þau í sínu fagra ríki – nú þeg-
ar þau eru loks sameinuð á ný.
Björg Rúnarsdóttir.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Móðuramma mín og nafna, Björg
Magnúsdóttir Thoroddsen er nú lát-
in. Langri lífsgöngu er lokið en eftir
BJÖRG MAGNÚSDÓTTIR
THORODDSEN
Símar 581 3300 - 896 8242
Allan sólarhringinn - Áratuga reynsla
Suðurhlíð 35 — Fossvogi — www.utforin.is
Sverrir
Olsen,
útfararstjóri.
Sverrir
Einarsson,
útfararstjóri.
Bryndís
Valbjarnardóttir,
útfararstjóri.
Baldur
Frederiksen,
útfararstjóri.
Guðmundur Þór
Gíslason,
útfararstjóri.
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sími 551 3485 • Fax 551 3645
Áratuga reynsla í umsjón útfara
Önnumst alla þætti
Davíð Osvaldsson
útfararstjóri
Sími 896 8284
Eyþór Eðvarðsson
útfararstjóri
Sími 892 5057
Vaktsími allan sólarhringinn
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
INGIBJÖRG SVAVA HELGADÓTTIR
frá Hlíðarenda
í Fljótshlíð,
lést á dvalar- og hjúkrunarheimilinu Lundi,
Hellu, mánudaginn 31. maí.
Dóra Ingvarsdóttir, Ólafur Oddgeirsson,
Helgi Ingvarsson, Bára Sólmundsdóttir
Bragi Hannibalsson,
barnabörn og barnabarnabörn.

Fleiri minningargreinar
um Björgu M. Thoroddsen bíða
birtingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.
Minningargreinum þarf að
fylgja formáli með upplýsing-
um um hvar og hvenær sá sem
fjallað er um er fæddur, hvar
og hvenær dáinn, um foreldra
hans, systkini, maka og börn og
loks hvaðan útförin verður gerð
og klukkan hvað. Ætlast er til
að þetta komi aðeins fram í for-
málanum, sem er feitletraður,
en ekki í greinunum sjálfum.
Formáli
minningar-
greina
standa ótal góðar og fallegar minn-
ingar um einstaka konu sem var okk-
ur afkomendum sínum öllum svo
mikils virði.
Það er skrýtið að hugsa sér til-
veruna án Ömmu Lillýjar, svo stór
hluti var hún af lífi okkar. Jafnt
hversdags sem og á stórhátíðum var
hún höfuð fjölskyldunnar, ættmóðir-
in sem fylgdist vel með öllu sem
gerðist í kringum hana og var stöð-
ugt vakandi yfir velferð sinna nán-
ustu og einnig annarra. Amma var
traust og sterk kona og hún stóð allt-
af við það sem hún lofaði. Eitt af því
sem lýsir persónueinkennum og
styrk hennar hvað best er það að
þegar Siggi, yngri sonur hennar lést
í bílslysi aðeins 7 ára gamall árið
1955 þá fór amma og hitti manninn
sem valdur var að slysinu, gekk til
hans og tók í höndina á honum.
Amma lagði ýmsum góðum málum
lið, hún starfaði m.a. sem sjálfboða-
liði fyrir Kvennadeild Rauða Kross-
ins og var einnig virk í Kvenfélaginu
Hringnum sem barðist m.a. fyrir
byggingu barnaspítala enda varð
amma stolt og ánægð þegar nýi
barnaspítalinn var loksins risinn.
Amma var mikil sjálfstæðiskona og
studdi flokkinn bæði í orði og á borði,
hvað sem á dundi, og Sjálfstæðis-
flokkurinn sér nú á bak traustum og
tryggum kjósanda. Eitt sinn kaus
amma þó Alþýðuflokkinn, þá var afi
Jónas á lista Alþýðuflokksins á Nes-
kaupsstað, amma vildi að sjálfsögðu
kjósa sinn mann, en var ekki jafn-
hrifin af því að kjósa Alþýðuflokkinn
en gerði það þó samt en strikaði yfir
alla frambjóðendurna nema afa.
Kosningin var hins vegar ekki leyni-
legri en svo að daginn eftir var það
altalað í bænum hvernig amma hefði
varið atkvæði sínu, þrátt fyrir að hún
hefði ekki sagt nokkrum manni frá
þessu uppátæki, heldur hafa talning-
armenn gert sér í hugarlund að
þarna hafi kona Jónasar verið á ferð
og sagan komst á kreik.
Hvar sem amma kom vakti hún at-
hygli fyrir reisn og glæsileika. Hún
var fagurkeri og allt í kringum hana
var fallegt og snyrtilegt og hún lagði
mikla alúð í sitt nánasta umhverfi.
Heimili hennar í Grundarlandinu
bar henni glöggt vitni enda lagði hún
mikla rækt við það og gætti þess vel
að hver hlutur væri á sínum stað.
Amma var heimskona. Hún talaði
ensku og dönsku mjög vel og gat
einnig bjargað sér á frönsku, sem
e.t.v. var ekki algengt með fólk af
hennar kynslóð, og ferðaðist oft til
útlanda, fór þá í „siglingu“ eins og
hún kallaði það og gladdi okkur
barnabörnin með glæsilegum gjöf-
um þegar heim var komið.
Síðustu misseri voru ömmu erfið
og veikindi settu mark sitt á hana og
hún varð að flytjast á hjúkrunar-
heimili sem var henni þvert um geð
fyrst um sinn. Amma var stolt kona
og það var ekki hennar stíll að vera
upp á aðra komin, en á Sóltúni var
hugsað sérstaklega vel um hana og
hún eignaðist góða kunningja bæði
úr hópi starfsfólks og heimilisfólks.
Nú er Amma Lillý horfin á vit
feðra sinna og samverustundir okkar
verða ekki fleiri í þessu lífi, ég er
þakklát fyrir að hafa átt hana að í
þessi ár og ég ber nafnið hennar stolt
og mun halda minningu hennar á
lofti. Guð veri með þér, elsku amma
Lillý og takk fyrir allt.
Björg Kristjana.