Íslendingaþættir Tímans - 26.02.1969, Blaðsíða 2

SIGVALDIJONSSON
fyrrv. bóndi í Klifshaga, N-Þingeyjarsýslu
Hafnarfjarðar. Árna var margt til
lista lagt, sem kom þó betur í ljós
síðar.
Sneanma kom fram hjá Árna
sterk útþrá, ósk um að leita ann-
an-a landa, til meiri menntunar og
frama. Áður en hann gat svalað
útþrá sinni, kynnti hann sér ræki-
lega umhverfi sinna heimaslóða.
Marga gönig.u áttu þeir félagar,
Árni og Jóel, um nágrenni bæjar-
ins, og ræddu um, svo sem ör-
nefni o.fl. Á þessum göngum var
sem Árni væri þarna að rekja
gömul spor foreldra sinna og ná-
inna ættmenna, sem þar höfðu
um gengið í harðri baráttu fyrir
lífi sínu og sinna og afkomu, geng-
ið ruddar og óruddar brautir, um
marga — marga áratugi. Það var
sem Árni vi'ldi festa þessa staði
sér sem bezt í minni, áður en hann
faeri af landi burt — og sæi það
ef til vMl aldrei framar.
Skófrekt var þeim félögum á
þessum ferðum, en hér var öllu
óhætt, báðir skósmiðir Oig gátu
sjálfir gert að skóm sínum án mik-
ils kostnaðar.
Árið 1912 fluttist Ámi til Vest-
urheims, fyrst til Kanada, þar mun
hann hafa átt tvær móðursystur á
lííi, en ári seinna til Bandaríkj-
anna, og varð þar ríkiisborgari
1920. í Bandaríkjunum komst
hann brátt í kynni við hinn þekkta
hugvitsmann og rafmeistara Hjört
Þórðarson, og lærði hjá honum raf
fræði. Árið 1925 lauk Ámi verk-
fræðiprófi i raffræði ffó Univer-
sity of Wisconsin og hlaut gull-
verðlaun að launum. Síðan varði
Árni doktorsritgerð sína um raf-
fræði og stóðst vel og hlaut dokt-
orsnafnbót í sinni sérgrein. Þar
með hafði Árni náð prófum í tveim
allólíkum iðngreinum. Þar næst
varð Árn framkvæmdastjóri, með
eigandi eða stofnandi, hvað ég held
þó helzt, fyrirtækisins Chicago
Transformer Corporation, og varð
það til ársins 1955.
Ræðismaður íslands varð Árni
1942.
Árni kvæntist 1929 Christine
Johannson, dóttur Johanns Jo-
hannson, bónda að Mountain í
Norður-Uakota. Ekki varð Árna og
konu hans barns auðið, en áttu
eina fóstur- eða kjördóttur, ná-
skylda konu Árna. Frú Christine
lifir mann sinn, 78 ára að aldri.
Lengst af bjuggu þau hjón í Chi-
cago, Ilinois.
Þeir, sem bezt þekktu Árna hér
2
Sigvaldi lézt í Fjórðungssjúkra-
húsinu á Akureyri 5. nóv. s.l. Jarð-
arför hans var gerð frá Skinna-
stað 11. s.m., að viðstöddum ætt-
ingjum, sveitungum og vinum.
Sigvaldi var fæddur í Hafrafells
tungu í Öxarfirði 2. des. 1886 og
var því á 82. aldursári, er hann
dó. Foreldrar hans voru hjónin
Rósa Gunnarsdóttir frá Völlum í
Þistilfirði og Jón Sigvaldason,
bóndi í Hafrafellstungu. Þar ólst
hann upp í hópi 7 systkina, til árs-
ins 1900, að foreldrar hans fluttu
að Þverá í sömu sveit. Sama ár
réðist Sigvaldi til séra Þorleifs
Jónssonar á Skinnastað og var þar
heimilismaður nokkur næstu ár,
unz hann hóf söðlasmíðanám á
Húsavík.
Árið 1906 fluttust foreldrar
hans að Klifshaga og eftir það var
hann heimilismaður í Klifshaga
heima og vissu um frama hans
vestra, undruðust ekkert, þótt hon
um hlotnaðist sá heiðux. Það var
svo maxgt annað ótrúlegt búið að
ske í ffifi Árna og starfi. Annað
mál er það, hvað Hafnfirðingar
hefðu sagt, ef einhver þar hefði
látið það út úr sér, þegar Árni var
að læra skósmíði, að þessi ungling-
ur ætti eftir að verða doktor og
ræðismaður íslands, í hinum stóra,
fjarlæga Vesturheimi.
Þrátt fyrir 56 ára fjarveru frá
ættjörðinni var Árni ávallt fyrst
og fremst íslendingur — og Hafn-
firðingur. Aldrei blandaði hann
saman tveim tungumálum. Hans
íslenzka var jafn hrein og tær til
hinztu stundar, hvort heldur í
skrift eða máli, ef til vill hreinni
heldur en ef hann hefði ávallt
heima verið.
Heim til íslandis kom Árni mjög
oft, að ég ætla 12—15 sinnum, og
býst ég við, að oftar sé heldur en
flestir, ffiklega nokkur annar ís-
lendingur búsettur vestanhafs hef
ur gert. Þessar ferðir Árna heim
til íslands segja viissulega sína sögu.
um allmörg ár, en vann öll al-
geng sveitastörf á ýmsum bæjum
í sveitinni á sumrum, en stundaði
iðn sína á vetrum.
Árið 1911 kvæntist hann Jó-
hönnu Pálsdóttur frá Austara-
Landi, en hún dó sama ár. í kring-
um 1920 réðist hann til Sigurðar
Björnssonar 1 Skógum og var þar
næstu árin og vann mikið að söðla-
smíði á vetrum. Árið 1925 flutt-
ist hann 1 Ærlækjarsel og kvænt-
ist Sólveigu Jónsdóttur og hófu
þau þar búskap með foreldrum
hiennar, Sigurveigu Sigurðardóttur
frá Laxárdal í Þistilfirði og Jóni
Jónssyni Gauta frá Gautlöndum.
f Ærlækjarseli bjuggu þau til árs-
ins 1934, að þau fluttust að Klifs-
haga, og þar átti Sigvaldi heima
ætíð síðan og bjó þar fyrst einn,
en eftir að Pétur sonur hans komst
á fullorðinsár, bjuggu þeir félags-
Óljósan grun hef ég um, að Árni
hafi nokkuð þráð ísland, þráð að
fara heim, einkum þó á síðari ár-
uim, en var þó bundinn í báða skó-
3. maí 1953 afhenti biskup *s'
lands, Sigurgeir Sigurðsson, Hafn*
arfjarðarkirkju tvo sjö arma altar-
isljósastjaka, mjög fagurlega hand
unna, úr dýrri málmblöndu. Stjak
ar þessir voru gjöf frá Árna Helga
syni til kirkjunnar, gefnir í minn-
'ingu foreldra Árna. Biskupinn
vígði stjaknan til notkunar í kirkJ
unni. Þennan sama dag fór fra®
mikil ferming í kirkjunni. Vm
þessa athöfn g I Árni ekki verið>
var þá heima í Chicago.
Að síðustu kveð ég vin minni
Árna Helgason, með orðum Jónas-
ar Hallgrímssonar, er hann kvaddl
vin sinn, Tómas Sæmundsson:
„Flýt þér„ vinur, í fegra heim*
Krjúptu að fótum fdðarboðans»
og fljúgðu á vængjum morg-
unroðans (
meira að starfa guðs um geim-
Ólafur Þorvaldsson*
IslendingaþættiR