Íslendingaþættir Tímans - 26.02.1969, Blaðsíða 19

90 ÁRA:
Steinunn Sigurðardðttir
dregnu, er margs að minnast um
^anninn Hallvarð, hjá þeim, sem
til hans þekktu.
Þau atvik stóSu til okkar kynna,
að kona hans var æskuleiksystir
piín og jafnaldra, fædd og uppal-
in á næsta bæ við mig, Skerðings-
stöðum. Henni kvæntist Hallvarð-
Ur 1929, og voru þau alla tíð bú-
sett í Reykjavík.
Okkur Guðrúnu hafði ávallt ver-
vel til vina. Mátti segja, að vin-
attan hefði eins og gengið í ari
til okkar frá foreldrum beggja og
seskuheimilunum. Því að milli
þeirra var ávallt mikill samgang-
Ur. gagnkvæm hjálpsemi og vin-
skapur. Ég leitaði því fljótlega
uPpi hús þeirra Guðrúnar og Hall
Varðs, þegar ég átti leið til Reykja
víkur eða þurfti að dvelja þar um
tínia, sem oft kom fyrir. Og vissu-
lega var þar vinum að mæta. Guð-
?únu þekkti ég áður, og þar sem
Hallvarður var, fann ég fljótlega
að fór maður, sem vert var að
kynnast. Var undarlega jafnt á
komið með þeim hjónum, hvað
®annkosti snerti: tryggðin, hjálp-
fýsin — já, líknsemdin frá þeirra
nondi, sem aldrei brást og alltaf
Var söm við sig, þegar mest við
þ^'rfti. Hversu margoft fékk ég
ekki að sjá og þreifa á því — bæði
Sagnvart sjálfri mér og öðrum —
sumuni mínum allra nánustu. Að
^uaota slíku á ferli sínum er mikil-
Vaegt, persónulegt lán — gjöf úr
nendi lífsins, — sem seint verður
tullþakkað eða metið að verðleik-
um. Fyrir utan þetta, sem ávallt
or 0g verður innsti kjarni allrar
Ujenningar, duldist mér ekki, að
einnig að öðru leyti átti sönn menn
ln§ þarna djúpar rætur. Hinar
Sömiu dyggðir: iðjusemi, reglusemi
°g sparsemi, ásamt þeirra fylgifisk
Ulu: hagsýninni, þrifnaðinum og
Snyrtimennskunni, settu svip sinn
a heimilið, þótt ekki væri það rík-
Oiannlegt. Voru þau þar sem í
fieiru samhent húsfreyjan og bónd
jJU'11. svo lagið sem honum var að
baeta úr og lagfæra með eigin
lendi fjölmargt á heimilinu þær
stundir, sem hann hefði þar til
Samvistar við konu og börn, enda
nvort tveggja, laghentur og hag-
®yun. Sem dæmi má nefna, að með
an börnin voru ung, a.m.k. gerði
Hallvarður að jafnaði sjálfur við
skófatnað þeirra. En börnin urðu
1 öll sitt á hvoru árinu, einn son-
JV’ °g fimm dætur. Var því oft ekki
ett að framfleyta svo stóru heim-
íslendingaþættir
Þann 17. 9. s.l. varð níræð Stein
unn Sigurðardóttir Syðri-Kví-
hólma við Eyjafjöll. Þrátt fyrir
nokkra vanheilsu öðru hverju á
undanförnum árum, má segja að
Steinunn beri aldurinn vel. Hún
klæðist dag hvern gengur um bæ-
inn, og fylgist með öllu því helzta
sem gerist nær og fjær, hugsunin
skýr og minnið allgott, heyrnin
sömuleiðis, en sjónin hefur dapr-
azt nokkuð, svo að um l'estur er
tæpast að ræða lengur. En prjón-
ana hef ur hún alltaf tiltæka og eng-
in ellimörk þar á.
Steinunn hefur um langan aldur
búið á Syðri-Kvíhólma og gert þar
garðinn frægan. Fyrst með manni
sínum Guðjóni Jónssyni frá Mið-
Grund í sömu sveit, en hann lézt
árið 1943 eftir langa og erfiða
sjúkdómslegu. Síðan hefur Stein-
unn búið í félagi við 4 af börnum
þeirra hjóna, en þau eru 8 er upp
komust, hin 4 eru búsett hér og
þar flest í Rangárþingi. Bömin eru
öll vel metið manndómsfólk eins
og þau eiga kyn til.
Steinunn er drenglunduð heið
urskona, hógvær og hjartahlý, full
þakklætis til guðs og manna. Og
ótaldir eru þeir sem þegið hafa
af henni góðar og rausnarlegar gjaf
ir fyrr og síðar. Hún er því elskuð
og virt af öllum sem hana þekkja.
Steinunn var mikil atorkukona
meðan hún mátti sín. Heimili henn
ar hefur ætíð verið með menning-
ar- og snyrtibrag, svo að til fyrir-
myndar er.
Ég óska Steinunni heillaríks ævi-
kvölds og heimili hennar gæfu og
gengis, og þakka hjartanlega vin-
áttu á liðnum árum.
Ritað á jólum 1968.
Marta Jónasdóttir.
ili, einkum á kreppuárunum. En
allt blessaðist vel fyrir samhenta
umhyggju og hagsýni foreldranna,
svo að efnahagurinn fór batnandi
með árunum. Nú eru þessi .börn
þeirra öll uppkomin og gif’t og
hin mannvænl'egustu, enda farsæl
lega að heiman búin. Elztur þeirra
er Haukur stýrim., búsettur í
Reykjavík, þá Kristín, stúdent, gift
bandarískum manni og nú búsett
í Uganda í Afríku, þá Agnes, bú-
sett á ísafirði, Ragna í Reykjavík
og Amfxúður og Árný, báðar á
Selfossi. Þótt Hallvarður væri
skyldurækinn heimilisfaðir, voru
áhugaefni hans síður en svo ein-
skorðuð við daglegustu þarfir og
dægurmál. Miklu frekar undraði
mig, hve áliugasvið hans var vítt
og rúmaði margar hliðar mann-
legra viðfangsefna og áhugamála,
þjóðfélagsmálin þar með talin. í
stjórnmálum mun jafnaðarstefnan
framar öðru hafa átt fylgi hans,
en maðurinn laus við aÚt ofstæki
og einsýni í þessu sem öðru og
heilbrigð félagshyggja honum svo
í blóð borin, að hverju góðu mál-
efni vildi hann lið veita. Áttu því
ýmis mannúðar- og menningarfé-
lög ávallt í honum ósérplæginn
og trúfastan liðsmann, svo sem
Slysavarnarfélagið og Guðspekifé-
lagið. í daglegum viðræðum við
kunningjana gætti oft góðlátlegr-
ar kímni hjá Hallvarði, þótt hann
værf alvörumaður að upplagi og
viðkvæmur í lund^ enda íhyggli og
sannleiksþrá í eðli borin, og alla
tíð áhugamaður um andleg mál. Á
flestum almennum fræðum og
fróðleik hafði hann einnig vakandi
áhuga og viðaði að sér góðum bók-
um, stundum öllu meir en fjárhag-
urinn þoldi. Átti hann því furðu
margt góðra bóka, þar á meðal al-
fræðibækurnar gamalkunnu Salo-
monsenslexikon.
Nú, þegar Hallvarður hefur
kvatt og horfið á vit nýrra lífs-
sviða, er mér efst í huga góðar
óskir og þökk fyrir langa og góða
viðkynningu. Og þess er ég fyrir
löngu fullviss, að væri okkar litla
þjóðfélag byggt svo af alþýðuheim
il'um, því líkum sem heimili
þeirra Hallvarðs Árnasonar og
Guðrúnar konu hans var, þyrfti
ekki að örvænta um menríingu og
hag íslenzku þjóðarinnar 1 fram-
tíðinni.
Ingibjörg Þorgeirsdóttir,
"frá Höllusböðum.
19