Íslendingaþættir Tímans - 26.02.1969, Blaðsíða 7

starfa og þótti hans sæti jafnan
Vel skipaS. Hann var hreppsnefnd-
armaður um fjölda ára, bæði í
Kelduhverfi og þar eystra, formað
ur Búnaðarfélags Páskrúðsfirðinga
og margt fleira. Hann var og einn
af forgöngumönnum og stofnend-
um kaupfélagsins á Páskrúðsfirði
og formaður þess um skeið.
Björn Daníelsson var glæsilegur
í sjón, hár vexti og karlmannlegur,
kvikur í spori og snar í hreyfing-
um, enda glímumaður góður á
yngri árum. Svipur hans var í senn
einarður og festulegur, en hreinn
og bjartur og lýsti vel þeim huga,
sem að baki bjó. Trygglyndi hans
og vinátta brást engum. Hann var
gestrisinn, glaður og reifur jafn-
sn, þrátt fyrir örðugar heimilis-
ástæður. Þeim hjónum varð
Þriggja barna auðið. Dó eitt þeirra
í bernsku, en á lífi eru Baldur,
verzlunarmaður á Páskrúðsfirði,
og Hrefna, búsett í Kópavogi. Konu
sína missti hann árið 1964.
Eftir að hann hætti kennslustörf
nm, dvaldi hann hjá börnum sín-
nm og einkum dótturinni, Hrefnu.
Síðustu æviárin brast heilsa þessa
starfsglaða atorkumanns. Varð
hann eftir það löngum að dvelja
á sjúkrahúsum hér í Reykjavík.
Hann Tézt á elliheimilinu Grund
24. janúar 6.1.
Langvinnar sjúkdómslegur eru
hverjum manni þungt böl og þó
einkum þeim, sem hefur fundið
lífsnautnina og lífsáhugann í at-
hofn og starfi. Sál hans átti erfitt
sætta sig fyllilega við það að
búa í hrörnuðum líkama og mátt-
förnum, innan þröngra veggja
sjúkrastofunnar. Þess vegna voru
lok dagsins og koma næturinnar
hinztu honum góð gjöf. Þess vegna
Verður það honum fagnaðarefni, er
®ú nótt nú ber hann í ljós nýs og
hjartari dags.
En minningin um daginn hans
hér, björt og hlý og góð, eins og
hann var sjálfur, hún vadr og
geymist í hjörtum barna hans, ætt-
úigja og mörgu vina. Þær minn-
ingar gleymast ekki.
Sveinn Víkingur.
f
„Sízt vil ég tala um svefn við þig,
þreyttum anda er þægt að blunda
og þannig bíða sælli funda.“
Björn Daníelsson kennari, frá
Eáskrúðsfirði andaðist hér í
ÍSLENDINGAÞÆTTIR
Reykjavík 24. janúar, 86 ára að
aldri.
Með nokkrum orðum vil ég
kveðja vin okkar hjóna, Björn
Daníelsson, og votta honum virð-
ingu okkar og síðasta þakklæti fyr
ir mikla og góða vináttu og tryggð.
Ég man fyrst eftir Birni fyrir
45 árum, þá kom hann mér þann-
ig íyrir sjónir. Hann var alveg ó-
venjulega glæsilegur maður, frið-
ur sínum, hár og vel vaxinn,
spengilegur og röskur í fasi. Hár
hafði hann skollitað, uppkembt
og strokið aftur og fór vel, augun
voru dökkgrá, hvöss og fjörleg,
svipmót og allt yfirbragð hlýtt og
drengilegt. Björn var mesti atorku
maður og hamhleypa til allra
verka, talinn með allra beztu sláttu
mönnum og mikilvirkur við jarða-
bætur, ágætur íþróttamaður, góð-
ur gTímumaður og mikiTl hesta-
maður. í bæfiteikum Björns virt-
ust flestar góðar gjafir .-vera sam-
einaðar. Hann var greindur, hag-
sýnn, listrænn, gamansamur, bók-
hneigður og ritfær í bezta lagi,
ágætur ræðumaður, hvort heTdur
sem reyndi á rökfimi eða orðríki.
Menntun sína hlaut Björn hjá
Torfa í Ólafsdal og útskrifaðist þar
um aldamótin, og fór síðan utan
til Danmerkur til frekara náms.
Björn kom heim aftur fullur af
áhuga og krafti, trú á land og
þjóð, mennina og þeirra mál, en
umfram aHt trú á sigur góðra mál-
efna. Skömmu eftir heimkomuna
fór hann til Fáskrúðsfjarðar og
lagði stund á kennslu, og gerðist
skólastjóri að Búðum i Páskrúðs-
firði, og varð hann til fýrirmynd-
ar í stétt sinni.
Hann hafði sameinaða alla þá
kosti, sem góður kennari þarf.
Honum þótti gaman að kenna.
Hann var sífellt ungur í anda og
átti samleið með heilbrigðri æsku.
Hann gat gert hvert viðfangsefni
skemmtilegt og út frá honum lagði
yl og birtu, sem gerði þægilegt að
vera í návist hans.
Auk kennslustarfa, hlóðust á
hann ýms önnur störf fyrir byggð-
arlagið. Um tíma var hann oddviti
og hreppsnefndarmaður. Lengi var
hann bókavörður og var með ein-
dæmum vinsæll í því starfi. Björn
var félagslyndur að eðlisfari, góð-
ur félagsmálamaður og starfaði
mikið í ungmennafélögum, áhuga-
maður mikiU um samvinnumál.
Hann var einn af aðalstofnendum
Kaapfélags PáskrúðSfirðinga og í
stjórn félagsins frú upphafi og um
l'engri tíma formaður félagsstjóm-
ar. 1
í störfum sínum fyrir kaupffé- |
lagið beitti Björn sínum fjölþættu
hæfileikum og manndómi til þess
að efla og tryggja viðgang og vöxt
félagsins, og lagði hann alveg sér-
staka alúð við að undirbúa jarð- .
veginn fyrir félagslegri og lífrænni
samvinnu í verzlun, sem er og verð
ur aðalkjarninn í samvinnuhreyf-
ingunni, — það má segja, að Björn
hafi verið einn af helztu ráða-
mönnum Búðakauptúns á þessum
árum. Þó Björn væri ákveðinn
framsóknarmaður, beitti hann jafn
an gætni og drengskap við and-
stæðinga sína, og aldrei lét hann
skoðanainun hindra samstarf um
almenn mál. Sú var líka raunin,
að Björn var dáður og vel treyst
fyrir óvenjulega og margháttaða
yflrburði, bæði af vinum og and-
stæðingum.
Giftur var Björn Guðnýju Ein-
arsdóttur frá Búðum í Fáskrúðs-
firði, og er hún látin íyrir nokkr-
um árum. Þau hjón eignuðust tvö
börn, sem upp komust. Baldur
Björnsson, kaupmaður Páskrúðs-
firði, kvæntur Valborgu Björgvins
dóttur, og Hrefna Björnsdóttir,
húsfrú, giít Sigurði Haraldssyni, út-
ge vðarmanni í Kópavogi.
í hugum okkar, sem þekktum
Björn, mun hann i minningunni
geymast sem einn aff hinum síð-
ustu og merkilegustu fulltrúum
þeirrar félagsmenningar, sem hófst
með tilkomu ungmennafélagshreyf
ingarinnar. — Nú skiljast leiðir,
gamli vinur, og við hjónin kveðj-
um þig hinztu kveðju með alúðar
þokk fyrir samfylgdina. Góða ferð,
niegi Guðs friður fylgja þér til
eilífðarljóssins.
Björn Stefánsson.
t