Íslendingaþættir Tímans - 31.10.1969, Blaðsíða 14

stutta legu þar, en hafði átt við
þunga vanheilsu að striða á þessu
ári og dvaldi þá á sjúkrahúsi
Alkraness.
Jón var fæddur á Draghálsi í
Svínadal þann 23. marz 1887. Þar
ólst hann upp og hóf þar búskap
og bjó þar alhnörg ár, þar til hann
flutti að Geitabergi og bjó þar, þar
til dóttir hans og tengdasonur
tóku við jörðinni. Hann var ætíð
kenndur við þá jörð hin siðari ár.
Mig skortir kunnugleika til að
rekja ætt Jóns Péturssonar, enda
?kki ætlunin. Það er maðurinn og
'aeimili hans, sem hugurinn dvel-
ur við. í áratugi naut ég og þeim-
li mitt hjálpsemi hans og holl-
-áða. Sérlega eru mér hugitæð
'yrstu árin, er við fátækir fíam-
óýlingar gerðumst grannar hans.
Plest var þá með öðrum hætti og
erfiðleikarnir margfaldir á við það,
,em nú gerist. Gott var að leita til
'ians með vanda sinn og hlita ráð-
im hans, skarpskyggni hans og
iómgreind var gott að styð.iast við.
Jón Pétursson gegndi mörgum
trúnaðarstörfum fyrir sveit sína
jg var trúmennska hans og sam-
vizkusemi þar í fyrirrúmi, sem og
ætíð. Mér finnst það of hversdags-
legt að fara að telja upp þau störf,
?r hann innti af höndum fyrir
?veit sína og granna, enda væri
'ionum enginn greiði gerður með
;líku. Jón var einn af þeim sem
^kkj naut nema lítils barnalaér-
ióms á uppvaxtarárum sínum, og
/ar svo með margan ungling þeirra
ira, þótt löngun til menntunar
/æri fyrir hendi. Hann varð þvi
>jálfur að afla þeirrar þekkingar,
?r félagsmálastörf hans kröfðust
if honum. Minni hans var ein-
?takt alveg til seinasta dags og
"eikningur stóð honum mjö? op-
rnn. Jón var alla tíð einn af vöku-
mönnum síns tíma. Bætti jarðii
únar eins og kostur var á þeim
árum. Á yngri árum stundaði hann
íjóróðra, og féll það mjög vel, og
hugur hans stóð ekki síður til
beirrar atvinnugreinar, þótt bónda
staðan yrði hans ævistarf. Einnig
voru önnur þjóðfélagsmál honum
kært umræðuefni og kom þá bezt
fram glöggskyggni hans og víð-
sýni. Eftirlifandi kona Tóns er
Steinunn Bjarnadóttir, dóttir
Bjarna Bjarnasonar, fyrrum bónda
»g hreppstjóra að Geitabergi Þeim
hjónum varð níu barna auðið og
eru átta þeirra á lífi Pálmi son-
ur þeirra lézt á bezta aldri, efnis-
MINNING
Halldór Haildórsson, arkitekt
F. 4. marz 1900.
D. 23. ág. 1969.
Halldór Halldórsson, arkitekt,
framkvæmdastjóri Húsnæðismála-
stofnunar ríkisins, andaðist 23.
ágúst s.l. Bar andlát hans mjög
brátt að, því að hann Ihvarf heim
til sín frá skyldustörfum á venju-
legum tíma að kvöldi, en var lát-
inn áður en næsti dagur rann.
Halldór Halldórsson og kona
hans voru meðal þeirra, sem mest
og bezt beittu sér fyrir stofnun
Styrktarfélags vangefinna. Fram
á síðustu stundu vann Halldór að
framgangi þeirra mála, sem félag-
ið berst fyrir og var það síðasta
verk hans að sitja þar stjórnar-
fund. Á utanlandsferðum sætti
hann jafnan lagi að kynna sér eitt-
hvað það sem hagnýta mátti i bar-
áttunni íyrir bættri aðstöðu hinna
vangefnu.
Þau trúnaðarstörf, sem Halldór
vann fyrir Styrktarfélag vangef-
inna voru mörg. Hann gerði teikn-
ingar að dagheimilinu Lyngási og
maður. Hin eru Sigríður, hús-
freyja á Lundi í Lundareykjadal,
Pétur, forstjóri Véltækni í Reykja-
vík, Bjarni, prófessor í Ameríku,
Einar, bifvélavirki í Reykjavik, Hall
dóra, búsett í Kópavogi, Haukur,
bifvélavirki í Reykjavík, Erna, hús
freyja á Geitabergi, og Elísa, bú-
sett á Akureyri. Löngu og heilla-
drjúgu dagsverki er nú lokið. Þó
ekkj sé skilinn eftir mikill verald-
arauður, er það gæfa og styrkur
hvers þjóðfélags að hafa notið
slíkra manna sem Jón var, og
hljóta í arf hóp af traustum og
dugmiklum þegnum, eins og börn
þeirra hjóna hafa reynzt. Nú er
samfylgd og nágrenni lokið að
sinni. Liðin baráttuár með traust-
um og góðum granna, er gæfa
hvers, er þess nýtur. Við, sem eft-
ir stöndum, þökkum Jóni af heil-
um hug samfylgdina og öll hans
hollráð. Konu hans og börnum
sendi ég hugheilar samúðárkveðj-
ur. ■ Steini.
tók ekki gjald fyrir, sat í bygg-
inganefndum fyrir félagið, nú síð
ast fyrir nýja dagheimilið, sem er
í smíðum. Miðlaði hann þar sem
annars staðar af þekkingu sinni og
hagsýni.
Halldór Halldórsson var óvenju-
lega vinfastur og vinmargur mað-
ur, enda sparaði hann aldrei krafta
sína til að leysa vanda annarra og
vildi hverjum manni vel. Hann var
maður svo hjartahreinn, að sam-
skipti við hann voru mannbætandi.
Jafnan vildi hann skyggnast sem
dýpst í rök tilverunnar, og mun
skapstyrkur hans hafa aukizt af
þeirri eilífðartrú, sem hann kapp-
kostaði að styðja rökum skynsem-
innar og ræktaði með sér af ein-
lægni.
Kvæntur var Halldór Sigur-
laugu Ólafsdóttur frá Krossum og
eiga þau eina dóttur barna, Ástu
Alexander, sem er gift í Skotlandi.
Sá heimilisfaðir mun vandfund-
inn, er sýnt geti fjölskyldu sinni
innilegri ástúð og umhyggju en
Halldór gerði. Er því sízt að undra,
að harmur þeirra mæðgna og ann-
arra náinna vandamanna sé sár við
fráfall þessa góða drengs.
Við vinir hans og samstarfsmenn
í Styi’ktafélagi vangefinna vott-
um þeim mæðgum samúð okkar
og þökkum þeim fyrir samfylgdina
þennan áfanga.
S.Th.
14
ISLENDINGAÞÆTTIR