Íslendingaþættir Tímans - 25.06.1971, Page 31

in, er verkuðu sem aflgjafi. Það
sannaðist sem oftar, að við glaða
og létta lund aukast vinnuafköst.
Bændum úti um land þótti Halldór
sauðfjárræktarráðunautur, góður
gestur. Sauðfjársýningarnar voru
ekki einungis lærdómsríkar, þær
voru um leið minnisstæðar
skemmtisamkomur. Bændur undr-
uðust frábæra skarpskyggni Hall-
dórs á sauðfé og hvernig hann gat
munað eftir einstökum kindum,
sem hann hafði sér víðs vegar nm
landið, svo að hann þekkti þær
aftur eftir mörg ár. Halldór end-
aði sérhverja sýningu með ræðu,
þar sem hann ekki einungis gerði
grein fyrir dómum, heldur ræddi
og sitthvað um sauðfjárrækt. Kom
hann þá víða við og skaut jafnan
inn á milli gamansömum setning-
um eða þáttum. Sumt af því lifir
enn á vörum manna, eftir áratugi.
Af vinsældum Halldórs verða ekki
ofsögur sagðar, og segir hann þó
mönnum óspart til syndanna, ef
þess þarf með, án þess þó að undan
svíði. EKki rýrnuðu vinsældir Hall-
dórs eftir að hann varð búnaðar-
málastjóri. Hann hefur ávallt verið
jafnfús til að leysa hvers manns
vandræði eftir beztu getu og jafn-
an með fullri sanngirni. Hann hef-
ur vandasömu embætti að gegna.
Annars vegar að standa á verði fyr-
ir bændur í öllum þeim landbún-
aðarmálum, sem Búnaðarfélag ís-
lands hefur með að gera, og hins
vegar að fara vel með það fé, sem
ríkisvaldið leggur til. Má fullyrða
að þetta hvort tveggja hefur vel
tekizt. Halldór hefur aldrei fallizt
á óhóflegar kröfur á hendur ríkis-
ins og með því áunnið sér traust,
sem veldur því að tillögur hans
um aðstoð við bændur eru mikils
metnar af fjárveitingarvaldinu.
Starfsliði sínu hefu*r Halldór
reynzt vinsæll stjórnandi, svo að
ekki hefur verið á betra kosið.
Hann rekur ekki ó eftir um vinnu.
Hann gengur sjálfur á undan með
þeim vinnubrögðum, er nægja sem
fordæmi. Ef rennt er augum yfir
ÍSLENDINGAÞÆTTIR
framanritaða upptalningu á öllum
þeim aukastörfum, sem hann hef-
ur orðið að gegna samhliða aðal-
starfinu, má vera ljóst, að hér hef-
ur verið um ániðsln að ræða. Hall-
dór ér að visu hairMevpa til vmnu,
en eftir hin mikíu veik:- er
hann varð fyrir árið 1964. suik-
dóms. sem getur endurtekíð sig,
þá þarf hann að gæta meira hófs
um vinnubrögð. Hann þarf að end-
ast þióðinni sem lenest
Hinn 20 iúli 1946 kvæntist Hall-
dór Sigriði Klemenzdóttur frá
Húsavík Hún er kostum búin af-
bragðskona. sem hefur revnzt
manni sínum nærgætin stoð og
stytta og aflgjafi
Um leið og ég þakka HaHdóri
fyrir langt samstarf og trausta
vináttu, þá árna ég honum og
konu hans allra heiJia í tiíefm
þessa áfanga æviskeiðsins.
Ásgeir L. Jónsson
Fundum okkar Halldórs Pnls-
sonar bar ekki saman fyrr cn á
miðju ári 1945. Hann hafði þá ver-
ið sauðfjárræktarráðunautur Bíin-
aðarfélags íslands í 7—8 ár. en ég
hafði mest allan þann tíma dvalið
erlendis við nám og starf.
Ég fann það strax við kynni okk-
ar, sem tókust fljótlega, að Hall-
dór var ekki neinn venjulegur mað
ur. Mér varð það þá þegar ljóst,
að Halldór var mjög vel mennt-
aður á sviði líffræði og erfða-
fræði, fluggáfaður, skjótur til
svara, opinskár og einarður og
brennandi áhugamaður fyrir kyn-
bótum sauðfjár og alhliða umbót-
um í íslenzkum landbúnaði.
Með okkur tókst samstarf. sem
var mjög náið um mörg ár. Ég var
oft með Halldóri viku eftir viku á
sýningaferðalögum og svo var
kapp hans mikið að leiðbeina og
fræða á þessum ferðalögum. að
dagarnir urðu svo langir og hvíld-
arstundirnar svo fáat. ið það vs*
•nveniltea þre1 m að vera
með honum. En á hinn bóginn
hafði hann svo smitandi starfs-
gleði. að öll þreyta glevmdist og
hvað lúinn sem liann gekk ti)
hvílu að kvöldi. þá var vakin al
hlökkun að takast á við verkefnj
næsta dags.
Svnineahald Halldó''s Pátssonar
var ætíð stórkostleeur við!>uiður,
hvar sem var og hvort hetdur sem
það voru stórar eða smaar sýning-
ar. Margt bar til að svo \ai
í fvrsta lagi hafði Halldór aflað
sér þeirrar hezti. fræðimorar
menntunar. sem kostur var á á
sviði sau^árræktar og vissi því
gerla hvað hann vildi Hans
stefn»mið voru honum svo liós. að
hann hefur aldrei hent að vera í
vafa um nokknð það sem laut að
sauðfiárrækt
í öðru lagj var hann faigjur
fiármaðor f-*--iöpjnir svo ai oar,
svo marka"IöooUr að undrun sætti
og vanur allri umgenmii við ■ -uð-
fé. þannig að allt, sem laut að fiár-
hirðingu lá fvrir honum eins og
opin bók.
í þriðja lagí vai hann ekki
mvrkur í máli Hann kvað upn sína
dóma umbúðalaust og skeytti því
engu hvort mönnum líkaði hetur
eða verr. Hann gat ‘’rjfjzt af fall-
egu fé og notaðj þá oft sterk orð
til þess að lofa viðkomandi sauð-
kind. En honum var ekki síður
umhugað um að koma öllum i
skilning um það hvíh'k afstvrmi
aðrar kindur væru. Þar dugðu
engar málsbætur. Holdþunnur
hrútur var að hans dómi beinasög,
ærskjáta. hilla eða eitthvað ennþá
verra.
í fjórða lagi flutti Halldór með
sér þann sannfæringarkraft að með
skynsamlegum ræktunaraðferðum
«g hagkvæmri fjármennsku mætti
gerbreyta sauðfjárframleiðslunni,
neytendum og framleiðendum til
hagsbóta.
Að sjálfsögðih kallaði þessi ein-
arða framkoma Halldórs á sýning-
31