Íslendingaþættir Tímans - 01.09.1971, Síða 1
ÍSLENDINGAÞÆTTIR
____________________TllWANS
14. TBL. — 4. ÁRG. MIÐVIKUDAGUR 1. SEPT. 1971 NR. 63
Minning um hjónin frá Snartartungu
Guðbjörgu Jónsdóttur
og Sturlaug Einarsson
Nú, þegar fyrrverandi nágranna
kona mín, háöldruð eða nær 98
ára, er nýlátin, endurspeglast liðni
thninn, og mig langar að festa á
blað nokkrar minningar um þau
hjónin Guðbjörgu Jónsdóttur og
Sturlaug Einarsson, sem um langa
hríð bjuggu í Snartartungu í Bitru,
ásamt börnum sínum, í næsta ná-
grenni við foreldra mína og okkur
systkinin, — þar sem aðeins
Tunguáin aðskildi túnin á heimil-
um okíkar.
Það gefur því auga leið, að
þarna var um mikið samband að
ræða milli heimilanna bæði í starfi
og gleðskap og leikjum og minnist
ég þess ekki, að þar bæri nokk-
urn skugga á, sem orð væri á ger-
andi.
Sturlaugur fæddist í Snartar-
tungu, sonur Einars Þórðarsonar
bónda þar, og Guðrúnar Bjarna-
dóttur frá Þórustöðum. Voru þau
talin sæmdarhjón og í tölu stærri
búenda á þeirri tíð.
Foreldrar Guðbjargar voru Jón
Jónsson bóndi á Krossárbakka í
Bitru ættaður úr Geiradal og 'kona
hans Þórey Jónsdóttir frá Ásgarði
í Dölum Magnússonar skálds frá
Magnússikógum.
Guðbjörg og Sturlaugur byrjuðu
búskap sinn á Þiðriksvöllum í Hróf
bergshreppi árið 1896 og bjuggu
þar til 1903 er þau fluttust að
Snartartungu, þar sem þeirra aðal-
ævistarf var unnið.
Fæddur 21. október 1864.
Dáinn 8. júlí 1949.
Ég hygg, að fyrstu búskaparár-
in hafi þau búið við fremur þröng
an fjárhag, eins og svo margir á
þeim árum, en smátt og smátt
rættist úr því eftir að þau komu
að Snartartungu, enda er sú jörð
ein af þeim beztu í Strandasýslu.
Ekki verður annað sagt, en að bú-
skapur þeirra hjóna væri með
myndarbrag, og snyrtimennska
áberandi utan húss og innan, enda
Fædd 21. september 1873.
Dáin 20. júlí 1971.
voru þau bæði samvalin hvað
nýtni, sparsemi og verklagni
snerti. Á þeim árum voru útihús
yfirleitt byggð úr torfi og grjóti,
og er mér mjög minnisstætt hve
vel voru hlaðnir kjallaraveggir í
hlöðunum hans Sturlaugs í Tungu.
Það var listaverk út af fyrir sig,
og má víst sjá merki þess enn í
dag.
Sturlaugur í Tungu var mjög
NINC