Íslendingaþættir Tímans - 01.09.1971, Blaðsíða 29

stjóra lögreglustjóra í Reykjavík.
Allir voru þeir í æsku bráðgreind-
ir og gjörvulegir til göngu á
menntabraut.
Einvarður hleypti heimdragan-
um 18 ára gamall, 1919 og settist
í 1. bekk Flensborgarskólans í
Hafnarfirði, sem í þá tíð og síðar
var þjóðkunnur fyrirmyndarskóli.
Næsta vetur fluttist Einvarður í
þriðja bekk og lauk lokaprófi úr
Flensborg 1921.
Um haustið settist hann í fjórða
bekk Menntaskólans í Reykjavík
og lauk þaðan prófi með lofsverð-
um vitnisburði vorið 1922. Féleysi
aftraði Einvarði framhalds á nams
brautinni og þá sækir hann á sjó-
inn í hásetarúm, sem áður segir
til öflunar skotsilfurs til frekari
námsframa, en að því marki
stefndi Einvarður einbeittur og
viljasterkur. Á fyrstu árum Ein-
varðs í togararúmi, voru engin
sældarkjör þar að sækjast eftir.
Vinnustundir voru 18 í hverjum
sólarhring, aldrei helgarfrí, hvað
þá laugardagslokun.
Um haustið 1924 ákvað hann
undirbúning að stúdentspróf.i, er
hann lauk utan skóla með ágætuin
vorið 1925. Næstu þrjú árin vann
hann ýmis störf á sjó og í landi.
Sveitastörf á heimili móður sinnar
á sumrum og einnig við heimilis-
kennslu austur í sveitum að loknu
fjórða bekkjar prófi í Menntaskól-
anum í Reykjavík, milli þess að
hann sótti sjóinn fast.
Árið 1928 réðst Einvarður til
Landsbanka íslands í sumarvinnu,
en frá 6. júní 1929 hefir hann ver
ið fastráðinn starfsmaður Lands-
banka íslands.
Margþættum og vandasömum
störfum í Landsbanka íslands hef-
ir hann sinnt í 42 ára starfsferli,
innan bankans og verið trúnaðar-
maður hans í opinberum störfum.
Eftir að Gjaldeyrisnefndin tók
til starfa 1931, réðst Einvarður
Hallvarðsson ári síðar skrifstofu-
stjóri nefndarinnar, að tilvísan og
jafnframt fulltrúi Landsbanka ís-
lands. Þegar þáverandi formaður
nefndarinnar, Skúli Guðmundsson,
alþingismaður lét af formennsku
1937 tók Einvarður við formanns-
störfum nefndarinnar og allt til
þess að nefndin hætti störfum
1942.
Á kreppuárunum var það vanda
samt starf og oftast vanþakklátt
að deila með landsins börnum hin
um takmarkaða gjaldeyri, er þá
aflaðist með útflutningi lands-
manna, sem var orðinn hluti þess,
er áður var. Mér er kunnugt að
þrátt fyrir oft og tíðurn háværar
óánægjuraddir í garð nefndarinn-
ar og starfsemi hennar, voru aldrei
þær sakir bornar á Einvarð að
hann beitti hlutdrægni í starfi.
Þvert á móti varð ég þess var að
allir, er til mála þekktu báru á
hann lof fyrir lipurð og góða fyrir
greiðslu.
Einvarður Hallvarðsson hóf aft-
ur störf innan veggja Landsbanka
íslands eftir að Gjaldeyrisnefnd
var lögð niður og var deildarstjóri
til ársins 1956. Hann var forstöðu-
maður gjaldeyriseftirlits bankanna
á sama tíma. Þann 1. maí 1956 var
hann skipaður starfsmannastjóri
Landsbankans, og hefir þann
starfa enn með höndum. Jafnframt
var hann um skeið einnig starfs-
mannastjóri Seðlabanka íslands.
Einvarður hefir á þeim tíma ver
ið fulltrúi bankastjórnar gagnvart
samtökum bankamanna um kaup
og kjör og verið formaður sam-
vinnunefndar allra banka í þeim
málum. Hann hefir ekki farið var-
hluta þess, að sæta gagnrýni okk-
ar viðsemjenda um gang mála og
afgreiðslu, og er ég enginn sakleys
ingi í þeim efnum. Hitt er mér
ljóst að Einvarður hefir leitazt við
að bera klæði á vopnin og vinna
báðum aðilum heilshugar til hags-
bóta og fengið mörgu igóðu til veg
ar komið.
Einvarður Hallvarðsson hefir
starfað meira að félagsmálum
bankamanna en aðrir, er ég þekki
til. Hann býr yfir miklum félags-
áhuga og þroska og hefir aldrei
talið eftir fórnarstundir til félags-
starfa. í stjórn félags starfsmanna
Landsbanka íslands átti hann lengi
sæti og oft formaður félagsins.
í fyrstu stjórn Sambands ís-
lenzkra bankamanna átti hann sæti
og oft síðar, þar af formaður í
fjögur ár. Hann átti drjúgan þátt
í að ýta Bankablaðinu á flot og
skrifaði sjálfur fyrstu forystugrein
ina í blaðið, ásamt meðstjórnend-
um sínum. Hann átti og sæti í
fyrstu stjórn Norræna banka-
mannasambandsins, er skipuð /ar
með þátttöku íslenzkra banka-
manna.
Öll störf að félagsmálum banka
manna vann hann af stakri trú-
mennsku og vandvirkni. Leiðir
okkar hafa legið um sama farveg
í félagsmálum bankamanna í nærri
fjóra áratugi og kann ég aðeins
frá góðu að segja í þeim samskipt
um. Mér liefir Einvarður ávallt
þótt vera manngóður og viljað öll-
um vel. Sjálfum sér hefir hann
frekast viljað gleyma.
Fyrir 25 árum, 1946, fórum við
Einvarður saman í fyrsta sinni á
þing Norrænna bankamanna, sem
þá var haldið í Helsinki, og síðar
höfum við oft verið ferðafélagar á
slík mót í höfuðborgum Norður-
landa. Með honum er ánægjulegt
að ferðast og ^ræðast um marga
hluti.
Einvarður Hallvarðsson liefir
notið mikils álits og virðingar í
hópi norrænna bankamanna og til
marks þar um, hefir honum verið
boðið, sem heiðursgesti á Norræna
Bankamannaþingið, sem haldið
verður í Gautaborg í næsta mán-
uði í tilefni af 50 ára afmæli sam-
vinnu Norrænna bankamanna,
sem hófst í Gautaborg 1921, en
borgin skartar í ár sínu fegursta
skrauti, því hún er 350 ára 1971.
Samtök íslenzkra bankamanna
hafa sæmt hann æðsta heiðurs-
merki S.Í.B.
Ýms önnur félagsmál hefir Ein-
varður látið sig máli skipta af
sömu atorku og áhuga og lionum
er lagið, þegar hann leggur góðu
máli lið. Eigi skal það talið hér
tæmandi. Hins vegar er mér kunn
ugt að í 15 ár var hann í sóknar-
nefnd Neskirkju og vann ötult og
ÍSLENDINGAÞÆTTIR
29