Íslendingaþættir Tímans - 12.08.1977, Blaðsíða 3

Finnbjörn FinnbjÖrnsson
r
málararneistari Hrannargötu 1, Isafirði
Sú Islenzka venja aö skrifa
minningargreinar, veldur þvf aö fjöldi
fulloröins fólks flettir fyrst upp á þeim
sföum blaöanna, þar sem þær er aö
finna.Þaöveröur fyrir vonbrigöum, ef
þaö finnur ekki grein um samferöa-
fólk, sem þaö veit aö er gengiö á vit
feöra sinna. Sé þaö háaldraö fólk, sem
dáiö er, þá er oft árangurslaust leitaö.
Þeir sem bezt þekktu og minnzt heföu
viökomanda á prenti, eru dánir —
samtiöin var farin á undan.
Þann 18. ágúst 1975 andaöist á áttug-
asta og fjóröa aldursári Finnbjörn
Finnbjörnsson málarameistari á Isa-
firöi. Hann var jarösunginn frá Isa-
fjaröarkirkju 24. sama mánaöar. Auk
venslamanna fjölmenntu bæjarbúar
viö útförina, þvi allir þekktu
„Finnbjörn málara”, eins og hann var
alltaf kallaöur, og kvöddu hann hinztu
kveöju meö þaö I huga aö:
A Isafiröi ýmsu lyftir
öllu góöu veittir liö.
Þaö veröur aö þvi sjónarsviptir
er siglir þú á Drottins miö,
eins og stóö i afmælisvisu til hans,
þegar hann var áttræöur.
Finnbjörn unni mjög átthögum
slnum. Hann var fæddur i Hnífsdal 18.
marz 1892 og ólst þar aö mestu upp.
Hann liföi þaö, aö fæöingarsveit hans
sameinaöist bæjarfélaginu á Isafiröi,
þar sem hann bjó og starfaöi alla ævi.
Skólaganga almennings var litil um
aldamótin. Fólk varö aö „vinna fyrir
sér” strax og kraftar leyföu, ekki sizt
þar sem ómegö var, en Finnbjörn var
einn I þrettán systkina hópi. Þótti hann
fljótt verklaginn og mun hugur hans
snemma hafa hneigzt til iönstarfa.
Hann nam málaraiön og um þrítugs-
aldur sigldi hann til Danmerkur til
framhaldsnáms. Eftir heimkomuna
setti hann á stofn málaravinnustofu á
Isafiröi og rak jafnframt verzlun meö
veggfóöur og málningavörur. Ungir
menn voru i námi hjá honum og hann
tók aji ser málningarvinnu vlöa á Vest-
fjöröum. Hann fékkst einnig nokkuö
viö fasteignakaup um skeiöog leigöi út
húsnæöi. Sýndi hann fyrirhyggju og
hagsýni I störfum, naut trausts lána-
stofnana, en haföi jafnframt vinsældir
viðskiptamanna sinna. A
kreppuárunum var á ýmsan hátt reynt
Islendingaþættir
aö auka atvinnu á ísafiröi og var Finn-
björn meö I stofnun fyrirtækja, sem
hann taldi aö gætu oröiö til viöreisnar
atvinnullfi þar.
Finnbjörn vann nokkuö aö félags-
málum, var i dansk-Isl. félaginu og
haföi lifandi áhuga á vinabæjarstarf-
semi norrænu félaganna og fór sem
fulltrúi bæjarfélagsins á mót i öllum
vinabæjum Isafjaröar á Noröur-
löndum. Þá var hann frlmúrari eftir
aö sú starfsemi hófst á ísafiröi og mat
þann félagsskap mikils.
Finnbjörn var tvigiftur. Fyrri kona
hans var Ragnhildur Guömundsdóttir
frá Flateyri. Þau kynntust er þau voru
•bæöi viö iönnám i Kaupmannahöfn og
giftu sig þar, en settust svo ab á Isa-
firöi. Þau eignuöust tvo drengi,
Guömund Ólaf, nú sölustjóra i Lands-
smiöjunni og Ingólf, sem nú ekur eigin
sendiferöabil I Reykjavík.
Ragnhildur veiktist skömmu eftir aö
Ingólfur fæddist og varö aö fara á
sjúkrahús og þurfti þvi að fá aðstoð á
meöan til þess aö gæta litlu drengj-
anna. Valdi hún til þess Sigriði
Þórðardóttur systur mlna, en þær voru
æskuvinkonur frá Flateyri. En margt
fer ööruvlsi en ætlað er. Ranghildur
lézt á sjúkrahúsinu og dvöl Sigriöar
varö lengri á heimilinu, en ætlab var I
fyrstu, eöa þar til 1958 aö hún andaðist
Þau Finnbjörn giftu sig 1926 og eignuö-
ust fimm börn, en þau eru: Ragn-
hildur, búsett i Washington, Guöbjart-
ur loftskeytamaður, búsettur á Isa-
firöi, Finnbjörn málarameistari,
búsettur i Reykavik, Halldóra, búsett I
Kópavogi og Þóröur flugstjóri,
búsettur I Kópavogi. 011 sjö börnin
hafa stofnaö sin eigin heimili, sem aö
reisn og myndarskap bera foreldrum
og uppeldi gott vitni, enda reynzt
Starfhæfir borgarar i sinni samtlö.
Afkomendur Finnbjarnar munu hafa
veriö orönir 45 er hann andaöist.
Ég kynntist Finnbirni ekki fyrr en
eftir aö hann kvæntist Sigrlöi systur
minni. Þaö hefur ekki veriö auövelt
hlutverk, aö fylla þaö skarö, þegar
móöir tveggja barna hans og glæsileg
eiginkona hvarf svo skyndilega.
Sigriöi var kært aö gera vinkonu sinni
þann greiöa aö gæta litlu drengjanna
um tima, en þegar dauöinn greip svo
óvænt inn I, þá gjörbreyttist viðhorfiö
og er enginn til frásagnar um þaö
sálarstrlö sem þá var háö. Sigriöur
var greind kona og þó skólaganga væri
litil, þá haföi hún aflað sér menntunar,
en sjálf taldi hún sig hafa sótt mest I
gott uppeldi og vistir hjá góöu fólki á
myndarheimilum.
Sambúö þeirra Finnbjarnar og
Sigriöar reyndist hin ágætasta og
heimiliö myndarlegt, þar sem öllum
þótti gott aö koma, enda oft gest-
kvæmt, ekki sizt af ættfólki, sem var
fjölmennt I báöar áttir. Hin gamal-
þekkta islenzka gestrisni var þar
einlæg, auk þess sem viss reisn var
yfir heimilisbragnum. Þó skólavegir
væru ekki vegir þeirra hjóna 1 æsku,
þá var mikib lesið á heimilinu. Munu
flest blöö og tlmarit, sem þá komu út I
landinu hafa veriö keypt þar og lesin,
auk margra ágætis bóka. Ég á góöar
minnigar þaban meö húsráöendum og
heimilisvininum, ljúfmenninu og
skáldinu Hreiöari Geirdal, sem
boröaöi þar i áratugi, þar sem skegg-
rætt var að loknum erli dagsins um
þau mál sem á dagskrá voru, bæöi hér
og erlendis og ekki siöur um spirit-
isma, bækur, skáld og listamenn.
Systir min var hláturmild aö upplagi
og Finnbjörn gleöimaöur, sem naut sln
vel i vinahópi. Þau höföu bæöi gaman
af músik og var stundum ómur þar I
3