Íslendingaþættir Tímans - 12.08.1977, Síða 31

um, hvort heldur sem ganga
þurfti á hólm viö pólitlskan and-
stæBing á fundi, forma tillögur og
greinargerBir eBa gera þorra-
blótsannál og flytja gleöimál — i
tali' eBa tónum, þvi hann var á-
gætur söngmaBur.
Atti Kristján lengst af, aB ég
hygg, frlstundir fáar. Þannig fer
þeim, sem ánetjast félagsmálun-
um i jafnrikum mæli og hann.
Samkennd Kristjáns meB þeim,
sem máttu sin minna var rík og
hlý. Störfhans aB málefnum van-
gefinna siBustu misserin voru
dæmigerB fyrir þennan þáttinn i
skaphöfn hans og eru mörgum
kunn. Enn hugstæöari eru mér
einstök viBbrögB þegar vanda bar
aB höndum, stundum óvænt og
skyndilega, en þaB rek ég ekki
nánar hér.
1 þann mund, sem Kristján tók
viB starfi námsstjóra og siBar
fræBslustjóra urBu eins konar
þáttaskiliævihans. Hann tók raí i
rikara mæli en áfiur aB einbeita
sér aB afmörkuBu verkefni. Mun
þar hafa komiB til bæBi ásetning-
ur og svo hitt, aB i ákaflega eril-
sömu starfi fræBslustjóra verBur
margskiptingu trauBla eBa ekki
viB komiB. HafBi Kristján haft orB
á þessu viB kunningja okkar
beggja og látiB vel af breyting-
unni. Sjálfur fann ég glöggt aB
hánn mat hiB nýja starf mikils og
lagBi sig i framkróka i þjónust-
unni.
ÞaB hefir mjög mætt á fræBslu-
stjórunum þessi fyrstu misseri aB
skipuleggja og byggja upp þýB-
ingarmikiB þjónustustarf viB ó-
trúlega erfiB ytri skilyrBi. En
hópurinn hefir sýnt þolgæBi og
samheldni og sigraB þraut.
Enginn veit stundina þá kalliB
kemur. Kristján lézt á Borgar-
spitalanum 44 ára gamall. Hann
verBur kvaddur i kapellunni 1
Fossvogi á mánudag og jarBnesk-
ar leifar lagöar til hvildar þar
suBurfrá. MeB söknuBi og þökk
kveB ég samstarfsmann og félaga
og árna fararheilla um ókunna
stigu. Elinu og börnunum og öör-
um ástvinum votta ég innilega
samúB.
Vilhjálmur Hjálmarsson.
AB kvöldi dags 1. febrúar s.l.
barst mér sú harmafregn, aö
Kristján Ingólfsson, fræöslustjóri
væri látinn. Hann andaöist á
Borgarsjúkrahúsinu i Reykjavik
44 ára aö aldri. Aldrei eru and-
látsfregnir sviplegri, en þegar
menn á bezta aldri eru brott
kallaöir.
Kristján Ingólfsson fæddist á
Sólbakka á SeyBisfirBi 8. október
1932. Foreldrar hans voru Ingólf-
ur Hrólfsson, verkamaöur og
kona hans GuBrún Eiriksdóttir.
Þau ólust bæöi upp á Vopnafiröi
og bjuggu þar um hriö á Vakur-
stöBum. Aö þeim stóöu ættir úr
Skaftafellssýslum, EyjafirBi og
Þingeyjarsýslum. Þau fluttust til
SeyöisfjarBar 1924. Kristján ólst
upp á Seyöisfiröi og var þar i
bama- og unglingaskóla, en lauk
gagnfræöaprófi frá Gagnfræöa-^
skólanum i Vestmannaeyjum
1949. Um eins árs skeiö var hann
viö nám i tþróttaskólanum i
Haukadal. SIBan lagöi hann stund
á nám i Kennaraskóla tslands og
lauk þaöan prófi 1954. 26. desem-
ber 1954 kvæntist hann eftirlifandi
konu sinni Elinu óskarsdóttur.
Hún er alin upp i Reykjavik aö
Skeggjagötu 5, en þar búa for-
eldrar hennar, Ingileif Steinunn
GuBmundsdóttir ættuö frá Mos-
völlum i Onundarfiröi og Óskar
Gislason, ökukennari frá IragerBi
á Stokkseyri. Þau Kristján og
Elln eignuöust 3 börn. Ingileif ,
sem er viB liffræöinám i Háskóla
Islands, Ingólf, sem stundar nám
viö Menntaskólann á Akureyri og
Óskar, sem er nemandi I grunn-
skóla á Reyöarfiröi. Eftir
kennarapróf lá leiö Kristjáns
austur i Vik i Mýrdal og var hann
skólastjóri barna- og unglinga-
skólans þar i eitt ár. A meBan
lauk Elin námi viö Kennara-
skólann. Eftir aö hafa kennt eitt.
ár viö barnaskólann á Bildudal
fluttust þau til Eskifjaröar og tók
Kristján þar viB stjórn barna- og
unglingaskólans. Þvi starfi
gegndi hann i mörg ár. Hann var
settur námsstjóri Austurlands
1973. 1975 var, samkvæmt grunn-
skólalögunum, stofnaö embætti
fræöslustjóra i Austurlandskjör-
dæmi. Kristján var settur til aö
gegna þessu embætti 1975 og skip-
aöur 1976.
A æskuheimili Kristján austur
á Seyöisfiröi rikti mikill áhugi á
félags-ogstjórnmálum. Þar veltu
menn fyrir sér lögmálum um-
hverfis og samfélags. Faöir
Kristjáns, Ingólfur Hrólfsson, var
i hópi forystumanna AlþýBu-
flokksins á SeyBisfirBi. Hann var
formaöur verkamannafélagsins
Fram um margra ára skeiB og
áberandi persónuleiki 1 bæjarlifi
SeyBisfjaröar. Enginn vafi er á
þvi, afi Kristján hefur i fööurhús-
um drukkiö i sig áhuga á þjóö-
félagsmálum, mannlegum kjör-
um og umhverfi.
Þótt Kristján yrBi ekki gamall
maöur markaBi hann viöa spor,
ýtti viö umhverfinu hvar sem
hann fór, breytti kyrrstööu i lif,
settirótá hugi manna, var jafnan
i fararbroddi. Kristján var mikl-
um hæfileikum búinn, harö-
greindur, rökfastur og ötull, hélt
þvi vel til hags er hann las, enda
stálminnugur, funamælskur, orö-
snjall og oröheitur á stundum,
skapiö mikiö og þykkjan þung, ef
þvi var aö skipta. Spauggreind
Kristjáns var ómenguÐ. t sam-
kvæmum var hann jafnan hrókur
alls fagnaBar. Hann mælti visur
af munni fram, sagöi oft hnyttnar
sögur og hélt ósjaldan eftirminni-
legar tækifærisræöur. Hann var
sjófróöur og vissi deili á fjölda
manna viös vegar um land.
Stundum hef ég velt þvi fyrir
mér, hvenær svo önnum köfnum
félagsmálamanni sem Kristján
var gafst timi til lestrar. Hér er
þó ótaliö þaö, sem e.t.v. er mest
um vert. Kristján var drengur
góöur. Fáir stóöust rei&ari en
hann, ef ranglæti var beitt, sér-
staklega ef gengiö var á hlut
þeirra er minna mega sin. Þaö
var þvi engin tilviljun, aö
Kristján baröist alla tiö fyrir
auknu félagslegu réttlæti, aö
hann geröist svo umsvifamikill i
félagsmálum og stjórnmálum,
sem raun ber vitni.
Um árabil var hann i stjórn
Ungmenna- og tþróttasambands
Austurlands, mörg ár formaBur.
Hann átti sæti 1 miöstjórn Þjóö-
varnarflokksins 1954-’56 og var i
framboöi fyrir þann flokks á
Austurlandi 1956.
Hann starfaöi um skeiö I Samtök-
um herstöövaandstæBinga. En
lengst og mest starfaöi hann i
Framsóknarflokknum og átti
sæti i miöstjórn hans frá 1963-
1974, var varaþingmaöur flokks-
ins um hriö og sat nokkröm sinn-
um á Alþingi.
Kristján var sjálfstæöur 1 hugs-
un, i raun og veru sósialisti aö
lifsskoöun, og þvi hlaut hann aö
veröa bágrækur i Framsóknar-
flokknum, enda gat hann ekki átt
samleiö meö honum til lengdar,
sagöi aö lokum skiliö viö hann og
var framarlega i flokki þeirra
manna, er stofnuöu MöBruvalla-
hreyfinguna 1973.
Ég fékk tækifæri til aö kynnast
Kristjáni náiö, er viB tókum sæti i
Grunnskólanefndinni i júni 1972
og störfuöum þar til vors ’74. En
frumvarpiö, sem nefndin samdi,
var afgreitt sem lög frá Alþingi á
margfrægum þingfundi 8. mai
1974, er Olafur Jóhannesson rauf
þing og boöaöi til nýrra kosninga.
Kristján starfaöi af miklum
dugnaöi i nefndinni og hliföi sér
aldrei, hafBi frumkvæöi um
margt, ekki sizt þaö er varöaöi
dreifbýliö. Ég hygg, aö á engan
nefndarmann sé hallaö þótt sagt
sé, aö Kristján hafi átt einna
drýgstan þátt i starfi nefndarinn-
ar. Hann haföi góöa þekkingu á
skólamálum, er hann hóf
nefndarstörfin og ágæta, er þeim
lauk. Leitun mun vera aö mönn-
um, sem höföu jafnmikinn áhuga
á skólamálum dreifbýlisins og
islendingaþættír
31