Heimilistíminn - 24.10.1974, Blaðsíða 19

gamall, en heldur ekki ungur lengur.
Ennþá er hægt aö breyta öllu, en ef á aö
gera það, fer nti hver að verða siðastur.
Tlminn er nú hlutur, sem maður er alltaf
að hugsa um. Kunningjarnir virðast alltaf
vera aö deyja, en samkvæmt öllu meðal-
tali á maður 25 ár eftir ennþá — en hver
segir, að maður fari eftir meðaltali? Og
nú eru 25 ár ekki lengur sú eillfö, sem þau
voru fyrir 25 árum, þau eru 9025 dagar og
nætur.
Þannig hugsa flestir, þegar þeir nálgast
fimmtugt og þaö er flestum erfitt. Yfir-
leitt er tvennt sem gerist: Annaö er hægt
að segja að sé eins og á lokunartima: Nú
þarf að gera allt, sem hægt er, áður en það
verður of seint.
Sagt er, að einkum séu það karlmenn-
irnir, sem þar taki við sér. Skrltlan um
forstjórann og rennilega einkaritarann
hefur orðið mörgum eiginkonum ramm-
asta alvara. Hitt er varla eins áberandi,
en það er örvæntingin, uppgjöfin og óttinn
við framtiðina með manneskju, sem
aldrei varð aö þeirri, sem maður vonaði.
Nú er heldur ekki hægt að skjóta sér á bak
við neitt.
Börnin eru farin að heiman og ailir hlut-
ir virðast fullgerðir. Eftir eru aðeins tvær
manneskjur, sem eiga að vera saman.
Vissulega getur það orðið eins og að
kynnast upp á nýtt, sumir uppgötva alveg
nýja persónu I maka sfnum, en fyrir kem-
ur, að þeim likar ekki við þá persónu.
— Okkur leiö alls ekki vel fyrstu árin i
hjónabandinu. Börnin okkar tvö fæddust
of snemma. Konan min var bundin og hún
kenndi mér um það. I mörg ár liföum við
ekki saman eins og hjón og kannski er það
þess vegna, sem okkur tókst að byrja á
nýjan leik. Hægter að segja, að við höfum
giftzt aftur af frjálsum vilja og við erum
hamingjusamari en nokkru sinni áður.
— Fyrir okkur hefur allt verið undir
góðum vilja komið. Við vorum mjög ham-
ingjusöm fyrstu árin, en svo fóru hlutirnir
að brenglast og það var mér að kenna. Ég
hélt fram hjá konu minni. Hún hélt þó i
mig og nú höfum við fundið hvort annað
aftur. Samband okkar er allt annað en i
byrjun, þvi við höfum lært af þessu, við
höfum reynteitthvað saman og það tengir
vel. Samt finnst okkur þetta kraftaverk.
Til eru þeir, sem brosa að rosknu fólki,
sem er ekki feimið viö að sýna, að það er
ástfangiö. En það er ekkert að brosa að —
heldur á að brosa til þessa fólks. Slikt er
merki þess, aö tvær manneskjur hafa
eignazt eitthvað dýrmætt saman. Þaö
skiptir svo sem ekki öllu máli, hvað það er
og það getur verið margt.
— Hann þarf á mér að halda nú oröið.
Eftir hjartaáfallið hefur hann ekki verið
samur maður. Nei, það er ekki meðaumk-
un af minni hálfu, það er ást, en hann hef-
ur aldrei viljað veita henni viðtöku fyrr en
nú.
— Ég ætla aldrei að svikja konuna mina
aftur. Það væri ranglátt. Hún hefur elzt
hraðar en ég og heilsa hennar er ekki góð.
Það væri óréttlátt að fara mikið út, þvi að
hún gæti aldrei gert það sama. Auðvitað
höfum við bæði hugleitt skilnað, en það er
heimskulegt'á okkar aldri. Þess vegna er
bezt fyrir okkur að reyna að njóta þess
sem eftir er og þrátt fyrir allt eigum við
margt sameiginlegt.
— Ég hugsa aldrei um það, að konan
min og ég eigum ekki lengur neitt kynlif
saman. Slikt er ekki eins mikilvægt og
flestir halda. Okkur þykir mjög vænt
hvoru um annað og viö eigum svo margt
sámeiginlegt, börnin, barnabörnin, húsið,
starfið, gleði og sorgir.
Nei, ég held að það kvelji konuna mina
ekki, að minnsta kosti er aldrei minnzt á
það. Ef ég kæmist aö þvi að hún ætti elsk-
huga — ja ég veit raunar ekki, hvenær hún
gæti hitt hann. Við erum saman öll kvöld,
allar helgar og sofum saman á hverri
nóttu. Ef hún ætti sér ævintýri, gæti það
ekki verið neitt alvarlegt og ég kærði mig
ekki um að vita neitt um það.
Hlutir eins og afbrýðisemi og eigingirni
geta orðiö óþekkt fyrirbrigði fólki, sem
hefur tekizt að lifa saman i félagsskap án
kynlifssambands.
— Ég veit vel, að hann á sér ástkonu. En
hann býr með mér og annað skiptir mig
ekki máli. Ég held, að hún veiti honum
eitthvað, sem ég gæti aldrei veitt honum.
Ég hef aldrei haft áhuga á kynllfi. Nei, ég
er ekki afbrýðisöm. Hann þarfnast henn-
ar, það er rétt, en hann þarfnast min bara
miklu meira, annars væri hann farinn frá
mér. Hann þarfnast tveggja kvenna, en
hins vegar þarfnast ég vina minna. Hann
á eiginlega enga vini, er hálfgerður ein-
trjáningur, en ég vil hitta fólk og það geri
ég, þegar hann er ekki heima.
Mér finnst við vera ánægð á okkar hátt.
Ég nýt þess að gera eitthvað fyrir hann,
borða morgunverð með honum ög sjá
hann ganga um ibúðina. En ég get ekki
hugsað mér að fara i rúmið með honum,
það væri eins og að hátta hjá bróður sin-
um.
Það þarf sterka persónuleika til að
halda svona sambandi við. Það þarf vin-
áttu og gagnkvæma virðingu til að koma i
staö kynlifsins, sem vantar. Venjulega
enda slik hjónabönd meö skilnaði — eða
gagnkvæmu hatri.
— Við höfum haldið saman vegna barn-
anna og nú er of seint að skilja. Það er
hræðilegt að eldast með þessum manni,
sem ég hef aldrei elskað. Ég veit ekki
hvernig ég get haldiö það út, þegar hann
hættir að vinna og verður heima allan
daginn. Ég myndi skilja, ef ég þyrði...
— Ég hef ekki elskað hana árum saman.
Hún er orðin hræðilega afbrýðisöm með
aldrinum og ég veit ekki hvernig ég á að
fara að þvi að þola hana. Ég held, að ég
hati hana.
— Hann er gamall. Það er að segja, við
erum jafngömul, en hann er miklu eldri.
Ég er alls ekki búin að vera ennþá og mér
finnst ég eiga margt ógert frá árunum
þegar ég var heima með börnin, en hann
var úti um hvippinn og hvappinn.
Nei, það gengur ekki alltaf vel, það
tekst ekki alltaf að eldast saman i sælu.
Það getur verið erfitt að horfast I augu
við, að það eina sem eftir er — er elli með
manneskju, sem maður hefur aldrei elsk-
aö.
Er nokkur leið frá þeirri tilfinningu? Er
nokkuð, sem komið getur i stað ástarinn-
ar? Nei, það er aðeins eitt: Astin. Þá er
bara að finna manneskju, sem maður get-
ur elskað. Ef ekkert er að elska, þá reynið
að hugsa til þess dags, þegar hann eða
hún er ekki til lengur, og þegar tómarúm
er I stað manneskju, sem maður hefur
deilt lifinu með árum saman. Þá hefur
komið fyrir, að sá aðilinn, sem eftir lifir,
hefur skilið margt, sem var honum dulið
áður. Þá langar hann til að segja orð, sem
aldrei voru sögð og rétta fram höndina.
En þá er það of seint....
HVAÐ VEIZTU
X. Hvaða riki eru kölluð ABC-rikin?
2. Ilvað þýða stafirnir N.N. í
merkingunni nafnlaus?
3. Hvernig eignuðust Bandarikin
Alaska?
4. Hvernig missti Samson i Bibliunni
afl sitt?
5. Hvað heitir höfuðborg Hondúras?
6. Hvað hét fyrri höfuðborg Brasiliu?
7. Hver skrifaði „Striö og friður”?
8. Hvaða land ræður rikjum á
Gibraltarskaga?
9. Hver á höfundarnafnið Jónatan
RoIIingstone Geirfugl?
10. Hver lék titilhlutverkið i
sjónvarpsþáttunum um Elisabetu I.?
Hugsaðu þig vandlega um — en svörin
er að finna á bls. 39.
19