Heimilistíminn - 07.11.1974, Blaðsíða 18

Silvia Bergamasco, sex ára gömul,
argentinsk stúlka gekk út um skólahliðið,
til móts viö mömmu sina sem beið við
bilinn. En áður en hún komst þangað,
þreif grimuklæddur maður hana og annar
beindi skammbyssu að móðurinni og
sagði, að ef hún vildi sjá dóttur sina aftur
á lifi, væri bezt fyrir hana að gefa ekki frá
sér nokkurt hljóð.
Móðirin varð að horfa upp á að
dótturinni var fleygt eins og tuskudúkku
inn i grænan bíl, sem siðan hvarf fyrir
horn á geysilegum hraða. Niu dögum
siðar var barninu sleppt, eftir að faðir
hennar hafði greitt lausnargjald, 265
þúsund dollara.
— Það voru miklir peningar, sagði faðir
Silviu, — en þó lágt verð fyrir lif barnsins.
Lögreglan stóð uppi ráðalaus, þvi hún
hafði engin spor að fylgja. En Sivlia vissi
dálitiö.
— Ég var hræðilega hrædd, sagði hún. —
Ég vissi að þetta voru vondir menn, sem
tóku mig.
— En hún æpti ekki á hjálp, segir móðir
hennar — Það hefði ég gert — En hún gat
ekki hljóðaö, þar sem beint var að henni
byssu.
Silvia heldur áfram — Þeir óku óskap
lega hratt, lögregluþjónn blés i flautu og
það þýöir, að maður á að stanza. En þeir
stönzuðu ekki. Fyrst vissi ég, hvaða leið
við fórum, en svo þekkti ég ekki lengur
leiðina og viö vorum komin eitfhvað út i
sveit. Það var kalt og þaö var að koma
kvöld og ég var bara á kjólnum. Svo kom-
um við að húsi. Þar var ég læst inni i litlu
herbergi. Þar var lika kalt, þvi það var
ekkert gler i gluggunum og enginn ofn.
Einn mannanna kom inn til min með
dýnu.
Ég grét ekki fyrst, en þegar nóttin kom,
fór ég að gráta. Maturinn var vondur,
mér varkaltogégvissiekkihvarég var.
Þeir heyröu að ég grét, og þá komu þeir
inn og slógu mig. Ekkert voðalega fast, en
það var samt vont og þá þoröi ég ekki að
gráta meira.
Dagarnir liðu hægt fyrir Silviu. Hún
gat ekki haft mikið fyrir stafni þarna I
herberginu og þess vegna tók hún vel eftir
öllu.
Hún sá sólaruppkomuna út um
18
gluggann. Hún heyrði i grlsum rétt hjá.
Hún heyrði I dráttarvél um stund á hverj-
um morgni.
Eftir niu daga var hún lát.in laus. Lög-
reglan fann hana á gangi á sveitavegi
iangt frá heimili sinu.
Ræningjarnir voru öruggir um sig.
Hvað gæti sex ára barn sagt, sem komið
gæti upp um þá? En Silvia gat sagt lög
reglunni allt, sem hún hafði séð og heyrt,
og ekki leið á löngu þar til lögreglan hafði
Framhald á bls. 38
Silvia er aftur örugg hjá pabba og átta menn eru I fangelsi.
Sex ára stúlka kom upp
um mannræninajana