Heimilistíminn - 28.04.1977, Blaðsíða 5

. .mælameyj arnar’ ’
sárar, þurfa að hafa
skrifað sektarmiða á bílana
blaBamaöurinn viö einstaklega aölaBandi
og fallega unga stúlku, Deliu Gallagher,
sem er af Irskum uppruna. Delia var til
skamms tíma gangbrautarvöröur, en svo
kom aö því aö hún þurfti aö afla meiri
tekna en gangbrautavarzlan veitti henni,
þvl heima voru sex munnar, sem þurfti aö
mata. Fyrir ,,mælameyja”-starfiö eru
greiddir um 750 dollara á mánuöi, eöa um
150 þúsund Isl. krónur. Deliu llkar llka vel
útivinna, og hún hefur lengst af haft
ánægju af aö umgangast fólk.
En fljótlega geröi hún sér grein fyrir
þvl, aö fólkiö á götum New York er tölu-
vert öðruvísi en börnin, sem hún haföi áö-
ur hjálpaö viö aö komast yfir göturnar.
Þær voru ófáar næturnar fyrstu vikurnar,
sem hún var „mælameyja” sem hún grét
sig í svefn. — En ég þurfti á þessu starfi
aö halda, sagöihún, — svo ég varö bara aö
halda áfram, og reyna aö gleyma því,
hvernig sumt fólkiö kom fram viö mig I
vinnunni. Hún varö aö gleyma mannin-
um, sem skyrpti framan í hana, krökkun-
um, sem ógnuöu henni meö sýru og upp-
hringingunum, sem hún fékk um miöjar
nætur, þar sem henni var hótaö hinu
versta, ef hún hætti ekki aö ergja fólk meö
þvi aö skrifa sektarmiðana.
fyrir, aö hún setti miöa á glæsibll, sem
lagt haföi veriö ólöglega, og hún lét sig
engu skipta, þótt farþeginn I bllnum væri
enginn annar en John V. Lindsay þáver-
andi borgarstjóri New York. Sonia Ruiz
er ekki aöeins sæt og viökunnanleg ung
stúlka, hún er líka hörö I horn aö taka og
kallar ekki allt ömmu slna.
Sonia Ruiz segist skrifa út aö meöaltali
30til 40miöa á dag, en hún segir aö þaö sé
ekki jafnmikiö um umferöarlagabrot alls
staöar I borginni.
Stundum birtast fréttir I New
York-blööunum, aö umferöarlagaveröir
þurfi aö skrifa sektarmiöa og setja þá á
blla, sem eft til vill „hafa ekkert gert
ólöglegt.” Astæðan sé sú, aö veröirnir
þurfi aö skrifa ákveöinn fjölda miöa til
þess aö upp fylla þau skilyröi, sem þeim
eru sett. Nathan Yanofsky segir, aö þaö sé
aö sjálfsögöu rétt, aö skrifstofan reikni
meö ákveðnum fjölda miöa frá hverjum
og einum veröi. Meöaltaliö sé um 40
miöar á dag, en hins vegar sé ekkert gert
I þvl, þótt menn hafi ekki skilaö inn þetta
mörgum miöum, einn og einn dag. Lækki
talan óeölilega mikiö, og haldist hún lág I
lengri tíma, eru veröirnir sektaöir, eöa
þeim hegnt meö þvl aö taka af þeim einn
sumarleyfisdag, eöa þeir eru látnir greiöa
50 dollara sekt. Þetta er gert vegna þess,
aö talið er nokkurn veginn öruggt, aö viö-
komandi aöili sé farin aö slappast I vinn-
unni, og hættur aö leysa hana af hendi
sem skyldi. Yanofsky telur ekki, aö þetta
veröi til þess aö menn skrifi ranga sektar-
miða, þar sem af nógu sé aö taka. Þess
þurfi ekki meö 1 þessu starfi. Ekki segist
Yanofsky heldur muna eftir því, aö um-
feröarlagaveröi hafi nokkru sinni veriö
sagt upp störfum vegna þess aö hann
sektaði ekki nógu marga fyrir lagabrot.
Eftir þessi viötöl gekk blaöamaöurinn
aftur niöur á skrifstofu slna. A leiöinni
raksthanná „mælameyju”, sem reyndar
var karlkyns. Hann gekk til hans og ætlaöi
aö spyrja hann nokkurra spurninga um
starfiö, en sá vildi lltiö segja. Hann vildi
ekki láta hafa eftir sér I blööum neitt um
sektirnar né hina seku. Þó sagöist hann
geta sagt þaö, aö hann vildi fremur vinna
eitthvert annaö starf á vegum hins opin-
bera, og vonaöist til þess aö geta fljótlega
breytt um umhverfi.
— Hvaö er þaö versta viö þessa vinnu?
— Veöriö!
— Og hvaö er bezt viö vinnuna?
— Ekkert!
(Þ.fb)
5