Heimilistíminn - 02.04.1978, Page 22

/
FRAMHALDSSAGAN
Læknir
fyrir
Barböru
— Kona Fosters komst að þvi, hver stúlkan
var, sem hann var ástfanginn af, rétt um sama
leyti og hann fór að ræða við hana um skilnað.
Daisy fór beint inn á sjúkrastofuna, þar sem
sjúklingur Davidsons lá og sagði Fran, hvað
henni fyndist um hana. Þetta var óskemmti-
legt atvik. Sjúklingurinn varð auðvitað mjög
miður sin. Hún sagði Davidson frá þvi, sem
gerzt hafði. Hann varð ofsareiður og krafðist
þess, að Fran viki úr starfinu. Þvi miður er
Davidson mjög litið umburðarlyndur.
— Fran elskaði starf sitt, sagði Barbara
hrygg i bragði.
— Fran hefði ekki átt að missa stjórn á sér.
— Gera það ekki allir, sem eru ástfangnir?
spurði Barbara áður en hún hafði hugsað hugs-
unina til enda.
— Heldur þú það raunverulega?
Hún var of rugluð til þess að geta svarað um
stund. Hún gladdist, þegar Hugh leit á klukk-
una og sagðist verða að hitta einhvern klukkan
hálf tólf. Hún horfði á eftir honum þegar hann
gekk yfir salinn, og vissi ekki hvað hún átti að
hugsa. Það var svo auðvelt að fordæma aðra
fyrir eigingirni. Hvað um hana sjálfa? Fran
'iafði fundizt hún vera óréttlát gagnvart Hugh.
En það var ekki mikill timi aflögu til þess að
vera að brjóta mál sem þessi til mergjar þarna
i verzluninni, þvi nóg annað var að gera. Allt
var að fyllast af viðskiptavinum. Stúlkan, sem
komið hafði til þess að leysa Barböru af um
morguninn, andvarpaði feginslega, þegar hún
birtist nú.
— Mér likar miklu betur að smyrja brauðið,
sagði hún við Barböru. — Viðskiptavinirnir
minir vita þó að minnsta kosti hvað þeir vilja.
Hún benti með höfuðneigingu á tvo viðskipta-
vini, sem virtust algjörlega ófærir um að
ákveða, hvað þeir ætluðu sér að kaupa.
Barbara vissi við hvað hún átti. Það þurfti
oft mikla þolinmæði við suma af viðskiptavin-
unum, sem komu inn i gjafavörubúðina. Sumir
komu einungis til þess að lita i kringum sig, á
meðan þeir voru að biða eftir þvi, að timi væri
til kominn að fara að heimsækja einhvern
sjúklinginn. Sumir komu af einskærri forvitni
eftir að hafa gægzt i glugga verzlunarinnar úr
anddyrinu. Það hafði hins vegar mjög mikið að
segja, að verzlunin gengi vel, og hvort sem við-
skiptavinurinn var auðveldur eða erfiður við-
fangs reyndi hún að gera honum til hæfis.
Barbara gladdist yfir þvi, að hún hafði mikið
að gera i dag. Vinnan var bezta meðalið við
sorginni.
Jennie kom til hennar, þegar gestunum fór
að fækka aftur.
— Var mikið af blómum? spurði hún.
22