Heimilistíminn - 10.08.1978, Page 24

steikinni sinni og tók ekki eftir svipnum, sem
kom á Barböru, þegar hann sagði þetta.
Barbara reyndi að kyngja kekkinum, sem
stóð i hálsi hennar. — Hvenær fer hann? spurði
hún.
—Hannfór i kvöld. Hann fékk skeyti i dag og
var beðipn um að koma strax. Hon-
um bjóðast 1 mikil tækifæri þarna,-
og nú gengur yfir innfluensu-
faraldur og þess vegna þurfa-
þeir á lækíninum að halda strax. Harding
fór með kvöldvélinni.
Án þess að kveðja mig hugsaði Barbara
reiðilega. Án þess að hafa minnstu áhyggjur af
þvi hvernig mér liði.
Hún gat varla horft á matinn, sem var á
borðinu fyrir framan hana, en hún reyndi þó að
láta lita svo út, sem hún væri eitthvað að reyna
að narta i hann.
— Ég held, að Harding hafi gert skakkt,
sagði John Davidson. — Það er engin framtið
i almennum lækningum fyrir metnaðargjarn-
an mann.
— Hugh er ekki metnaðargjarn, sagði Bar-
bara og var þegar komin i varnarstöðu. — Hon-
um fannst þetta stórkostlegt tækifæri til þess
að geta orðið að liði i litlu byggðarlagi.
— Hann hefur einfaldlega grafið sig þarna
lifandi, sagði John Davidson hvatskeytslega.
— Hann hefði átt að fara út i einhverja sér-
grein. Það eru ótakmörkuð tækifæri fyrir menn
á hinum ýmsu sérsviðum. En engin tækifæri
eru i almennum lækningum.
—Þér myndi aldrei detta i hug að fara út i al-
mennar lækningar eða hvað?
—Nei, það gerði ég aldrei. Þar að auki fellur
mér ekki þetta persónulea samband við sjúkl-
. ingana. 1 litlu þorpi verður þú nokkurs konar
átrúnaðargoð sjúklingaþinna. í minum augum
skiptir sjúkdómurinn meira máli heldur en
sjúklingurinn sjálfur. Vel getur verið að sjúkl-
ingur deyi. Það er óhjákvæmilegt. Það verður
að sigrast á sjúkdómnum og það er lika hægt.
Það þýðir ekkert að vera með einhverja með-
aumkun á sviði læknavisindanna.
Hann gat talað endalaust um uppáhalds mál-
efnið sitt. Hann endurtók hvað eftir annað, að
hann setti allan sinn metnað i að finna einn
sjúkling, sem hann gæti rannsakað allt frá þvi
hann hefði tekið sjúkdóm og þar til lækningu
hans væri að fullu lokið, og hann trúði þvi að
undir vissum kringumstæðum gæti hann haft
áhrif á lækninguna.
Það brann eldur i djúpstæðum augum hans á
meðan hann var að tala um þetta. Það var eitt-
hvað næstum þvi ofstækisfullt i svipnum.
Löngun hans til þess að lækna hefði átt að
vekja aðdáun Barböru, hugsaði hún með sjálfri
sér. En var löngunin fólgin i þvi að hjálpa
þeim, sem sýkst höfðu, eða þráði John David-
son einungis að ná eigin takmarki, og fá full-
nægt metnaðargirnd sinni?
Þegar hún fór að hugsa um þennan mann á
kaldan og yfirvegaðan hátt gat hún næstum þvi
fyrirlitið hann. Hins vegar hafði hann aldrei
haft jafn mikið aðdráttarafl og einmitt nú,
þarna sem hann hallaði sér fram yfir kvöld-
verðarborðið.
Hann talaði svo hátt, að vel mátti heyra til
hans þrátt fyrir skvaldrið, sem barst frá borð-
unum allt i kringum þau. Það var allt i einu
farið að syngja jólasálma i næsta sal.
Einu sinni eða tvisvar tók hún eftir þvi að
gestir, sem hún kannaðist við, horfðu á hana,
og hún imyndaði sér að þeir væru að velta þvi
fyrir sér hvers vegna hún væri ekki með Hugh i
kvöld.
Förunautur hennar leit á úrið. — Við verðum
vist að fara, sagði hann. — Ég sagði þér áðan,
að ég þyrfti að gera dálitið i kvöld.
Þau smeygðu sér milli borðanna i þéttsetn-
um salnum og von bráðar voru þau komin út i
kalda vetrarnóttina.
— Þú ert stórkostlegur áheyrandi, sagði
hann um leið og þau komu að bilnum. — Þú
verður að fyrirgefa mér það, að ég skuli tala
svona endalaust og láta þig ekki fá tækifæri til
þess að segja neitt.
Hann opnaði bilhurðina. Svo sneri hann sér
skyndilega við og lagði handlegginn utan um
hana. — Ef til vill þarf maður á þvi að halda að
hafa nálægt sér manneskju eins og þig, sagði
hann skyndilega og kyssti hana.
Barbara sat við hlið hans á leiðinni heim, og
var dálitið utan við sig vegna þess sem gerst
hafði, en reyndi þó um leið að vara sjálfa sig
við þvi að taka þetta of alvarlega. Ef til vill
hafði þetta enga þýðingu.
En hann hafði kysst hana, og um stund hafði
hún gjörsamlega gleymt þvi að Hugh var flog-
inn i burtu og hafði ekki einu sinni kvatt hana.
Þrátt fyrir það, að John Davidson gerði ekki
aðra tilraun til þess að snerta hana, fann hún til
návistar hans gjörólikt þvi, sem hún nokkru
sinni hafði fundið til nærveru Hughs.
24